Niet verlenen van hulp aan personen in nood & opdracht g

[joan]

Hallo,

Mijn moeder lag na een hersenbloeding in coma op intensieve zorgen.
Ik waakte gemiddeld 14-16 u per dag bij haar (de nachten).
Tijdens de laatste nacht had ze wat koorts, een nieuwe verpleegster belde met mijn vader (arts). Die gaf opdracht tot het geven van een koortsverlagend middel.
Het bleek een middel te zijn waartegen zij allergisch was (men had het haar de week ervoor al gegeven en snel een antigif moeten toedienen omdat haar bloeddruk wegviel).
Ik heb de toediening proberen te verhinderen en de verpleegster ingelicht van wat die week voordien was gebeurd maar de verpleegster ging toch haar gang. Ze mocht van de arts niets anders geven en geloofde me niet dat mama ervan zou sterven.
Een half uurtje later was mama dood.
...

Enkele maanden later kwam ik te weten dat mijn moeder (die op een dinsdag in comateuse toestand was gegaan waarna haar echtgenoot haar afvoerde naar het ziekenhuis) al een dag eerder was ziek geworden en niet meer kon slikken (= eerste teken voor een hersenbloeding). Haar echtgenoot (internist) deed niets. Mama's zuster trachtte mama nog te overtuigen om naar een andere Dr te gaan maar dat durfde ze niet ( jarenlang door hem geslagen).
(PS Er was al enkele jaren een andere vrouw in t spel en mama weigerde het huis te verlaten en hij wou niet scheiden omdat hij dan de helft van alles aan haar moest achterlaten)

Ik heb direct klacht tegen hem willen neerleggen wegens het niet verlenen van hulp aan personen in nood en tot het opdracht geven van toediening van medicatie die tot de dood heeft geleid.

Uit respect voor mijn zuster heb ik dat niet gedaan omdat ze niet wou dat haar kleine kinderen zouden weten wat hun grootvader had gedaan (hoewel hij ook die nooit meer heeft teruggezien) en het zou mama niet terugbrengen.

Gelet op het feit dat die man ons blijft bedreigen en ons het leven zuur blijft maken wil ik toch klacht neerleggen met burgerlijke partijstelling.

Mijn vraag: ben ik zelf strafbaar voor het verzwijgen van deze info gedurende 2 jaar ? Aan wat moet ik mij verwachten.

Dank bij voorbaat !

[Beachcomber]

Dit is een nogal moeilijke zaak.

In principe heeft u gelijk, de man in kwestie heeft inderdaad een foute handeling uitgevoerd waardoor hij nu in staat van beschuldiging kan worden gesteld voor minstens slagen en verwondingen met de dood tot gevolg. Ik veronderstel dat er voor medische fouten eveneens een regeling bestaat, maar die ken ik niet meer in de details, het dateert van in mijn studententijd dat ik daarmee nog in contact ben gekomen.

Indien u hem veroordeeld wil zien voor moord zal u voorbedachte rade moeten bewijzen. Dwz, dat de persoon in kwestie op voorhand en zonder onoverwinnelijke dwang of dwaling moet hebben gehandeld; Dat is een zeer moeilijk te leveren bewijs.

Zoals de feiten nu voor me liggen, vermoed ik dat er een kans bestaat om een veroordeling voor doodslag te verkrijgen, maar dat zal een assisenjury moeten beslissen.

Uw eigen strafbaarheid in deze zaak is vrij eenvoudig te stellen: u zal niet strafbaar zijn. Het gaat immers om uw vader en u bent niet verplicht om uw bloedverwanten aan te geven.

Over het niet verlenen van hulp aan personen in nood:

Dit is een beetje ambigu. Anderszijds wist u dat het product levensgevaarlijk kon zijn, anderszijds heeft u wel uw bezorgdheid geuit. Het feit dat de geneesmiddelen door een arts werden ttoegediend speelt in uw voordeel, u wordt niet verondersteld tegen de uitdrukkelijke orders van een arts in te gaan.
Ik denk niet dat u zich hierover zorgen hoeft te maken.

[j.demoor]

‘Die gaf opdracht tot het geven van een koortsverlagend middel. Het bleek een middel te zijn waartegen zij allergisch was (men had het haar de week ervoor al gegeven en snel een antigif moeten toedienen omdat haar bloeddruk wegviel)’ KAN zowel opzettelijk(art.392 Sw.=Strafwetboek 8 juni 1967) als onopzettelijk(art.418 Sw.) doden zijn.

‘al een dag eerder was ziek geworden en niet meer kon slikken (= eerste teken voor een hersenbloeding). Haar echtgenoot (internist) deed niets’ KAN onthouding van verzorging van een onbekwame(art.425 Sw.) zijn.

“Art.63.Hij die beweert door een...wanbedrijf te zijn benadeeld,kan daarover bij de bevoegde onderzoeksrechter klacht doen en zich burgerlijk partij stellen...“(Sv.=Wetboek van Strafvordering 17 november 1808).

‘De onderzoeksrechter bij wie een benadeelde zich aanmeldt kan de zaak zelf niet naast zich neerleggen of zonder gevolg klasseren,of zelf een beslissing nemen aangaande zijn onderzoeksverplichting‘(Cass. 20 maart 1882,Pas. 1883,I,28).

Beperk u daarbij tot het nauwkeurig en volledig vermelden van de FEITEN en hun relevante omstandigheden.

“Art.29.Iedere gestelde overheid, ieder openbaar officier of ambtenaar die in de uitoefening van zijn ambt kennis krijgt van een misdaad of van een wanbedrijf, is verplicht daarvan dadelijk bericht te geven aan de procureur des Konings bij de rechtbank binnen wier rechtsgebied die misdaad of dat wanbedrijf is gepleegd of de verdachte zou kunnen worden gevonden, en aan die magistraat alle desbetreffende inlichtingen, processen-verbaal en akten te doen toekomen.”(Sv.).

Ik ga ervan uit dat u niet tot voornoemde categorie personen behoort,zodat u niet strafbaar bent voor het verzwijgen van deze info gedurende 2 jaar.

Ga volledigheidshalve naar (geconsolideerde wetgeving) onder Belgisch Staatsblad in http://just.fgov.be .Klik voor WetBOEKEN in de balk achter ’Juridische aard’ op het omgekeerd driehoekje uiterst rechts.

[joan]

Ik dank u allen ten zeerste voor deze nuttige info !

Oprecht !