Laster en eerroof
Geplaatst: 05 okt 2015 19:08
Goedendag ,
Om met de deur in huis te vallen. Ik weet niet zeker of ik wel in de juiste sectie van dit forum zit. Mocht dit niet zo zijn, mijn excuses.
Terzijde : Bijna 9 jaar geleden werd ik ziek. In de volksmond manisch depressief. Na een jaar werd ik, tot op heden op invaliditeit geplaatst? Nu, de geneeskunde kent ook haar vooruitgang ( gelukkig ) en ondertussen is duidelijk geworden dat er een lichamelijk causaal verband was. Ik heb altijd geweigerd die diagnose te aanvaarden en blijven doorbijten. Sedert een maand of 8 ben ik kunnen veranderen van medicatie en mijn gezondheid gaat er zienderogen op vooruit. Voor ik ziek werd, was ik een erg gerespecteerd persoon en alle mogelijke kansen om iets te bereiken in het leven kreeg ik op een presenteerblaadjes aangeboden. Dat viel plots allemaal weg. In die mate zelfs dat vele mensen me de rug toekeerden terwijl ik enkel binnen mijn familie vertelde wat er scheelde.
Daarstraks kwam ik van derden te horen dat een directrice van een school ( waar mijn vrouw werkt maar haar collega's haar nooit iets van hebben durven zeggen ) ongeveer een jaar of 7 geleden, bij de dood van ons zoontje, in de leraarskamer ( 30 personen ) luidkeels verkondigde, en ik citeer : "en nu zit zijn vrouw ook nog thuis met een profiteur, lege zak, die niet wil werken en wil leven op kosten van de maatschappij. U kan zich voorstellen dat zulks heel snel in de gemeenschap verkondigd wordt. Zonder uit te wijden. Dat verklaart veel, heel veel.
Mijn vraag : heb ik na zoveel jaar nog de mogelijkheid om juridische stappen te ondernemen? In hoeverre zou ik dan bewijslast moeten aanbrengen?
Hartelijk dank voor uw reactie.
Om met de deur in huis te vallen. Ik weet niet zeker of ik wel in de juiste sectie van dit forum zit. Mocht dit niet zo zijn, mijn excuses.
Terzijde : Bijna 9 jaar geleden werd ik ziek. In de volksmond manisch depressief. Na een jaar werd ik, tot op heden op invaliditeit geplaatst? Nu, de geneeskunde kent ook haar vooruitgang ( gelukkig ) en ondertussen is duidelijk geworden dat er een lichamelijk causaal verband was. Ik heb altijd geweigerd die diagnose te aanvaarden en blijven doorbijten. Sedert een maand of 8 ben ik kunnen veranderen van medicatie en mijn gezondheid gaat er zienderogen op vooruit. Voor ik ziek werd, was ik een erg gerespecteerd persoon en alle mogelijke kansen om iets te bereiken in het leven kreeg ik op een presenteerblaadjes aangeboden. Dat viel plots allemaal weg. In die mate zelfs dat vele mensen me de rug toekeerden terwijl ik enkel binnen mijn familie vertelde wat er scheelde.
Daarstraks kwam ik van derden te horen dat een directrice van een school ( waar mijn vrouw werkt maar haar collega's haar nooit iets van hebben durven zeggen ) ongeveer een jaar of 7 geleden, bij de dood van ons zoontje, in de leraarskamer ( 30 personen ) luidkeels verkondigde, en ik citeer : "en nu zit zijn vrouw ook nog thuis met een profiteur, lege zak, die niet wil werken en wil leven op kosten van de maatschappij. U kan zich voorstellen dat zulks heel snel in de gemeenschap verkondigd wordt. Zonder uit te wijden. Dat verklaart veel, heel veel.
Mijn vraag : heb ik na zoveel jaar nog de mogelijkheid om juridische stappen te ondernemen? In hoeverre zou ik dan bewijslast moeten aanbrengen?
Hartelijk dank voor uw reactie.