Incest/verkrachting - 20 jaar na datum...

[FreelancerIT]

Een moeilijk en bevreemdend verhaal, desondanks niet minder waar...

Een kleine 20 jaar geleden werd mijn echtgenote gedurende een jaar wekelijks misbruikt door haar stiefvader. Haar moeder kwam hier vrij toevallig op een gegeven moment op uit, riep haar echtgenoot tot orde en liet haar dochter beslissen wat er verder diende te gebeuren:

• Ofwel werd er de politie bij geroepen.
• Ofwel kreeg ze de sleutel van haar slaapkamer en werd er verder niet meer over gesproken.

(Ik verwoord het hier wel ietsje anders als zij het indertijd te horen kreeg. )

Je kan discussiëren of een jong meisje van 17 hier wel echt de keuze had, maar wat er ook van is, ze ging voor optie 2. Iets daarna werd er met haar en haar stiefvader naar de slachtofferhulp gegaan en gingen ze met hun 3ën eenmalig "in therapie", waarna haar moeder en stiefvader het ganse voorval als afgesloten bekeken.

Sindsdien wordt er zowel door haar moeder als haar stiefvader met geen woord meer over gerept. Haar 2 broers (beide van de stiefvader) weten van niets. Haar situatie in het gezin die er voor al precair was is er niet op vooruit gegaan. Ze heeft zich nooit een volwaardig lid van het gezin gevoeld en haar broers worden schaamteloos bevoordeeld. Een paar jaar na deze gebeurtenissen is ze het huis uitgevlucht (vrij letterlijk op te vatten).

Let wel, tot op heden zijn haar broers de grote onschuldigen van het verhaal. Ze lijken geen 1 van de 2 ook maar iets door te hebben van de onevenwichtige situatie en dragen zowel hun zus als hun ouders op beide handen.

We zijn nu 20 jaar verder. Veel is er niet veranderd buiten dat ze door de jaren nog meer is mishandeld (door andere partners) en pas sinds ze met mij samen is tot rust kan komen. Die rust is dan uitgemond in een zware depressie waarvoor ze nu nog steeds in behandeling is.

Recentelijk kwam het opnieuw tot woorden met haar moeder en begon deze laatste gelijk iedereen tegen mijn echtgenote op te zetten. Na door 1 van haar broers egoïstisch te zijn genoemd is voor de maat vol en wil ze eindelijk haar hele verhaal openbaar maken.

Maar, ze zit wel met de handen in het haar over het "hoe":

• Ze wil in 1ste instantie haar broers aanschrijven en hen vertellen wat er indertijd allemaal gebeurd is.
• Om te voorkomen dat haar moeder teveel leugens over haar gaat verspreiden wil ze gelijk de rest van haar familie op de hoogte brengen.

Ze sprak er zelfs van om haar ganse verhaal op Facebook te doen, wat mij niet aan te raden lijkt...

Nu is mijn vraag:

• Wat zijn haar mogelijkheden. Kan ze nog iets juridisch tegen haar stiefvader ondernemen? Ik had ergens gelezen dat er een verjaringstermijn van 15 jaar is in
  haar geval. (misbruikt terwijl ze minderjarig is.)
• Hoe kan ze dit op een veilige manier naar buiten brengen?
• Wat kan haar stiefvader tegen haar ondernemen en wat zijn daar de mogelijke gevolgen van?

[Vandebos]

FB valt absoluut af te raden.

- Verjaringstermijn is effectief 15 jaar, doch deze begint past te lopen vanaf de meerderjarigheid van het slachtoffer.

- Hoe na x jaar naar buiten brengen. Dat is byzonder moeilijk, zoniet onmogelijk om hier op te antwoorden in mijn opinie. Het waarom van het naar buiten brengen speelt op zich reeds een belangrijke rol (payback, loutering, ruchtbaarheid voor algemeen probleem cfr. Kerk, ...). Tevens dient er rekening gehouden te worden met de staat waarin het slachtoffer zich bevindt en of deze effectief wel mentaal voorbereid is op wat de gevolgen hiervan zullen zijn. Begrijp me niet verkeerd, als het van mij persoonlijk afhing werd vanaf morgen iedere misbruiker publiek gecastreerd en op het voorhoofd gebrandmerkt, maar dat neemt niet weg dat naar buiten treden met een dergelijk feit enorm belastend zal zijn haar.
Persoonlijke mening? Is ze in therapie en werd dit langdurig misbruik met de therapeut/psychiater besproken? Er zijn tevens in de meeste grote steden degelijke anonieme zelfhulpgroepen die kunnen helpen om hiermee te leven (want een dergelijk trauma sleep je levenslang mee, dat "verwerk" je niet even.).

- schoonvader kan klacht wegens laster en eerroof indienen maar ik veronderstel dat er bij slachtofferhulp nog een rapport is van de hulpsessie?

Wat jullie ook besluiten, veel sterkte.

Ik heb je in pb de titel van één van de absolute basiswerken bezorgd die bij een kennis van me een goede aanzet hebben gegeven om effectief op zijn minst met zichzelf in het reine te komen.

[Franciscus]

Strafvervolging zal er vermoedelijk effectief niet meer inzitten zoals Vandebos al schreef.
Het praten met de familie kan dat wel zijn echter hier zou ik toch opteren voor eerst via een vertrouwenarts naar een hulpgroep en of counseling te gaan.

De zaal verwerken is nog iets totaal anders dan de zaak aan familie gaan uitleggen want dat zal bij die mensen ook emoties losmaken die u of uw echtgenote niet zo direct onder controle hebben of kunnen plaatsen of duiden.
Niet dat het niet kan of kan helpen maar het vergt toch het overwinnen van een aantal drempels en het ook bij andere mensen opwekken van emoties... ik druk me heel voorzichtig uit.

[FreelancerIT]

Facebook
Mij leek ook dit ook af te raden. Desondanks is het nog steeds een piste die mijn echtgenote overweegt.

Verjaringstermijn
Mijn echtgenote is er momenteel 38, het misbruik vond plaats toen ze 16-17 jaar was. Ik vermoed dat hij dan nu volledig buiten schot is? Desondanks hoor je geregeld op het nieuws van misbruik van 30 jaar er voor en meer dat nog steeds aangeklaagd wordt?

Het waarom
Ze zit sinds het begin van haar depressie onder behandeling bij een psycholoog en een psychiater. Haar huidige psycholoog had haar al eerder dit jaar voorgesteld om een "open" brief te schrijven naar haar broers en ouders. Dat heeft ze toen niet gedaan.

De omstandigheden zijn nu wat veranderd, haar moeder is nu een stap te ver gegaan, en nu wil ze er mee naar buiten komen. Volgens haar psycholoiog zal het haar goed doen, volgens mij...

Als ze het zou doen kadert het in elk geval in haar behandeling. Ik vrees echter dat het emotioneel te zwaar gaat zijn.

Mijn schoonvader
Is zo'n centrale verplicht om al die documenten voor onbepaalde duur bij te houden. In alle eerlijkheid hebben we geen idee of het document al dan niet bestaat. Feit is dat ze zich niet echt herrinnerd in welke centrale dit was en ze er een hele slechte herrinnering aan heeft overgehouden.
Stel, hij klaagt ons aan voor "laster en eerroof", aan wat kunnen we ons dan verwachten? In welke grootteorde van boetes kunnen we ons verwachten amls we verliezen?

[giserke]

Mag ik er op wijzen dat een mede ouder haar kind die keuze niet mag laten maken, en dat een ouder verplicht is aangifte te doen gezien de minderjarigheid van dat kind?

[FreelancerIT]

Daar ben ik me perfect van bewust.

Ik kon mijn oren niet geloven toen ze het mij vertelde.

[wijers linda]

Hallo

Het beste is dat u partner hier over gaat praten .
Ik kan en wil jullie helpen dit te verwerken. Meer vind je op Fb onder Wijers Linda ,huisje wel te vree.
Veel sterkte alvast .

Wijers linda

[FreelancerIT]

We zijn ondertussen 3 jaar verder.

Ze heeft effectief gedaan wat ze van plan was en haar verhaal via een blog openbaar gemaakt. Een stuk van haar familie (onder wie haar broers) hebben zich van haar afgekeerd, de meesten houden er zich gewoon buiten. Gelukkig zijn er toch een groot aantal die haar geloven, zij er niet "en public" voor uitkomen.

1 van haar broers zou ook naar de politie zijn gegaan om klacht in te dienen, maar daar hebben wij nooit iets van vernomen. De schoonvader zelf heeft tot op de dag van vandaag geen stappen gezet.

De emotionele gevolgen waren voorspelbaar. Eerst was ze opgelucht, eindelijk naar buiten te kunnen komen met haar verhaal. Maar nu, 3 jaar later, begint de afwezigheid van haar broers meer en meer door te wegen.

Bij een gesprek met haar psycholoog gisteren is zelfs voor het in 4 jaar over een eventuele hospitalisatie gesproken...