Degene (was het niet Laurette Onkelinx?) die de co-ouderschapregeling heeft doorgedrukt, heeft waarschijnlijk nooit stilgestaan dat bij vele koppels er weldegelijk een REDEN was waarom ze niet meer bij elkaar konden wonen. En die reden is zeker niet altijd het feit dat he koppel niet overeenkomt, maar vooral ook dat het vaderschap sommige mannen echt niet past. Vele vrouwen verlaten hun man net omwille van, en ter bescherming van hun kinderen.
Niet meer dan logisch dat de man net dezelfde rechten krijgt als de vrouw om zijn kinderen te zien & mee op te voeden. Dus, qua Onkelinx betreft, heeft ze een zéér positieve maatregel genomen.
Ooit al eens stilgestaan bij het feit hoeveel duizenden mannen in België, die niets liever willen dan een deel uit maken in het leven van hun kinderen, de kans ontnomen werd door vrouwen met allerhande exuses (zelfs incest) om het kind weg te houden van de papa? Onkelinkx heeft dus gezorgd voor gelijke rechten voor beide ouders.
Ik zie de meerwaarde van uw bericht echt niet, daar dit topic onderwerp duidelijk past in een problematisch kader, waarvan één ouder duidelijk een probleem heeft. Er bestaan instanties die Franciscus al opsomde, die zowel TS hierbij kunnen begeleiden naar een oplossing, als de ouder die met problemen kampt.
Een ouder die zoals in dit geval met (psychologische) problemen kampt (zelfs mogelijks door overlijden van het 1ste kind), mag je toch zomaar niet afschrijven hé.