JuridischForum.be

Ik zit hier in een hele vervelende situatie.
Wij hebben een gecastreerde kater van 11 jaar oud. hij is bij mij sinds hij 2 weken oud was, en heb hem met de papfles grootgebracht. De eerste 4 jaar woonde hij op een appartement en kwam nooit buiten. Hij is dan ook niet gechipt, temeer omdat daar 11 jaar geleden nog geen sprake van was.

Toen hij 4 jaar oud was, zijn we verhuisd naar een huisje met tuin, in een doodlopende straat. Achter onze tuin is een wandelweg, daarachter terug tuintjes. Hij gaat nooit verder dan onze voorhof, oprit en tuin, maar zijn favoriete plekje is de wandelweg achter onze woning, waar hij ofwel achter onze schutting, ofwel in het hoge gras van de achterburen, ligt te rusten.

In de zomermaanden blijft hij het liefst van al buiten, omdat hij het niet zo heeft op de drukte van de jongere katten. Hij kwam wel altijd op zijn vaste uur zijn bordje leegeten. Hij kan trouwens wel altijd binnen in onze garage. In de wintermaanden, of als het te nat wordt, komt hij wel binnen en gaat dan boven op ons bed slapen.

Sinds half september hebben we hem niet meer gezien. We zijn hem gaan zoeken, maar veel verder dan onze straat en de wandelweg moesten we niet gaan, want hij kwam nooit verder dan dat. Ik heb contact opgenomen met ons gemeentebestuur om te vragen of er een melding was binnengekomen, maar helaas..
Uiteindelijk hebben we het opgegeven, want ik dacht dat hij gestorven was.

Tot half november... Mijn dochter (11) komt huilend thuis en zegt dat onze Rosse in een asiel zit. Via-via is ze te weten gekomen dat achterburen (wiens tuintje dus ook aan diezelfde wandelweg ligt, en waarvoor we vorig jaar zelf een keertje de politie hebben moeten opbellen) een vrijwilligster hadden gebeld voor onze Rosse, met het verhaal dat het hier over een nieuwe zwerfkat ging, die al 3 dagen op hetzelfde plekje lag.
Deze vrijwilligster is, naar ik nu weet, onze Rosse komen halen rond half oktober, dus een maand nadat wij hem laatst gezien hebben. Ze is met hem naar de dierenarts gegaan op 18 oktober en heeft hem overgebracht naar een asiel op 8 november, die hem ter adoptie hebben gesteld (heb ik dan gevonden op internet) sinds 15 november.

De dag dat mijn dochter met dat nieuws naar huis kwam, hebben wij onmiddellijk contact opgenomen met de vrijwilligster, die ons vertelde naar waar zij hem ondertussen had overgebracht. Zij wist mij te vertellen dat ze onze Rosse fel vermagerd heeft aangetroffen. Wat ik dan op zich heel raar vind, want de laatste keer ik hem heb gezien, zag hij er voor zijn oude leeftijd nog erg goed uit, en hij kwam ook altijd eten. Ook zijn tanden waren behandeld door de DA, het ging over een factuur van ongeveer 180€. Ik heb voorgesteld van die te betalen, en de vrijwilligster zou onze Rosse gaan terughalen uit het asiel, en ze zou de factuur in mijn brievenbus komen steken.

Omdat dit allemaal in een weekend gebeurd is, en ik niet het risico wou nemen dat onze kat geadopteerd zou worden, voor de vrijwilligster hem zou gaan halen, heb ik maandagmorgen direct zelf contact opgenomen met het betreffende asiel. Na een kleine discussie mocht ik hem gaan halen. Aangezien mijn gemeente en het asiel waarin mijn kat verbleef een hele afstand is, en ikzelf over geen vervoer beschik, moest ik vervoer regelen. Het asiel had mij gezegd van te verwittigen als ik er bijna was. Een half uurtje voor ik er zou toekomen, heb ik hun gecontacteerd om te zeggen dat ik er binnen een kleine 30 min ging zijn, en dan werd mij verteld dat ik hem dan toch niet mocht komen halen, want dat eerst die factuur moest geregeld worden, die zij dus niet hadden betaald, maar wel de vrijwilligster die hem is komen oppikken.

Ontgoocheling natuurlijk, terug naar huis... Dan gebeld naar de vrijwilligster, die mij wist te vertellen dat ze ook al contact had opgenomen met het asiel, om mijn kat te gaan terughalen, en volgens haar zijn de mensen van het asiel heel kwaad geworden omdat ze ons verteld had waar onze kater was... Dat ze hem niet mocht gaan terughalen van hun, en dat het asiel met haar niks meer wou te maken hebben... Wat voor haar een groot probleem is aangezien dat 1 van de weinige plaatsen is waar ze een ouder dier, dat ergens anders geen kans meer zou maken, kon plaatsen.

Ze kon voor ons niks meer doen... Maar heb met haar een regeling getroffen ivm de dierenarts-factuur en ze zou die aan mij bezorgen... tot op vandaag heb ik nog geen enkele factuur in mijn brievenbus gekregen...

Dag erna teruggebeld naar het asiel en gezegd dat het probleem met de factuur opgelost was. Zij vroegen zich toen af hoe het kwam dat ze er niks van wisten... Ja, als ze met die mevrouw niks meer willen te maken hebben, kunnen ze ook moeilijk op de hoogte zijn van haar facturen natuurlijk...

Nog steeds mocht ik mijn kat niet gaan halen... Aangezien het bezwarend verslag van de DA van 18 oktober, konden ze onmogelijk mijn kat aan mij teruggeven... Ik heb hun proberen uit te leggen dat ik mijn kat al langer kwijt was dan half oktober, en dat we hem heel erg missen. En dat als die vrijwilligster even in de buurt had rondgevraagd, vele mensen hadden kunnen zeggen dat dat onze kat was (daar heeft ze naar eigen zeggen geen tijd voor, en blijkbaar ook niet om te melden aan de gemeente dat ze een kat heeft meegenomen), en dat wij dan gewoon heel gelukkig hadden geweest om hem terug te hebben, en er uiteraard dan zelf wel mee naar de DA geweest zouden zijn.
Ik heb de mensen van het asiel voorgesteld van foto's van hem mee te brengen, vanaf kitten tot deze zomer, was niet voldoende... Ik heb voorgesteld van verslagen mee te brengen van de dierenartsen bij wie hij al behandelt is, en waarvoor. Zelfs dit was niet voldoende, want volgens hun "kan je ook gewoon bij een dierenarts wat geld op tafel smijten in ruil voor een vals verslag"... Excuseer? Dat zou in mij zelfs niet opkomen...

Nu is het zo dat onze Rosse eigenlijk nooit ziek geweest is... Hij is als kitten bij een dierenarts geweest, en hij is gecastreerd 10 jaar geleden bij een andere dierenarts. Ik betwijfel of deze dierenartsen daar nog gegevens van zouden hebben. Vorig jaar is er andere dierenarts bij mij thuis geweest, omdat hij een absces had in zijn gezicht. Hij heeft toen 2 spuitjes gekregen, en de dierenarts zei dat het van het vechten was. Nu ken ik mijn eigen kat wel beter, en als hij op de oprit ligt te slapen, dan mogen van hem alle katers zomaar in onze tuin een kijkje komen nemen. Toen het gezwel begon weg te trekken, leek het ons meer op een wonde van een kogeltje uit zo'n BB-gun, maar soit.

Ik heb de mensen van het asiel gezegd dat ik zou proberen om nog aan die eerste 2 verslagen te geraken, maar dat ik die kans klein acht. Dat andere verslag zou waarschijnlijk nog wel lukken. Weer niet voldoende voor hun.

Als ik hun wijs op de wettelijke punten in deze affaire, dan krijg ik het antwoord: ok, maar dan mogen wij wel een dagvergoeding vragen voor de opvang van uw kat, en wij vragen 200€... En hoe langer zij mijn kat niet willen meegeven, hoe meer het mij zal kosten natuurlijk...

Ik heb reeds klacht ingediend bij de politie, maar zij zeggen mij dat ze hier zelf niet veel aan kunnen doen..

Vroeg mij af of iemand hier kan helpen wat juridisch gezien mogelijk, of niet mogelijk is.

Aangetekend in gebreke stellen? Brief laten opstellen door advocaat? (kost een tiental euro doch lijkt me de moeite waard)

Wat ik niet goed begrijp: De Rosse is half september verdwenen en half oktober (een maand later) wordt hij vlakbij uw huis meegenomen door de vrijwilligster die hem naar het asiel heeft gebracht? Dus hij was de hele eerste maand steeds in de buurt?

Hebben jullie enige bewijzen van zoekacties onmiddellijk na zijn verdwijnen? Ik denk aan flyers, navraag bij buren, andere meldingen elders, ... Persoonlijk zou ik hem dan ook als vermist opgegeven hebben bij alle asiels in de omgeving. Zoiets gedaan?

Zoals ik het lees vermoedt het asiel verwaarlozing want anders zouden ze heel blij moeten zijn met deze hereniging (mits betaling van onkosten uiteraard). Vanuit hun oogpunt is het niet makkelijk om een kat van 11 jaar te herplaatsen.
Er is ook een regel dat 45 dagen nadat een kat in een asiel werd binnengebracht, het moeilijker wordt voor het oude baasje om zijn dier op te eisen, bv als een huisdier ondertussen herplaatst is. En die termijn is verstreken...

Wat ik nu het eerst zou doen is ASAP persoonlijk naar dat asiel gaan (je hoeft daarvoor zelfs geen afspraak te maken als je tijdens de openingsuren gaat) en alle mogelijke bewijzen die je hebt meenemen (de foto's, vaccinatieboekje, telefoonnummer van je dierenarts(en) - zij kunnen hem ook bellen om navraag te doen - van je vorige dierenartsen. Mijn DA (alleenwerkend met kleine praktijk) heeft al minstens 20 jaar een computer en maakt van elke kat een medische fiche die gehecht is aan de naam van de eigenaar, dus die oude dierenartsen zouden ook nog die gegevens kunnen hebben. Zelfs een kat die ik ooit 2 maanden heb opgevangen zit nog in zijn computer onder mijn naam.
Ik denk dat je met een persoonlijke benadering en gesprek verder kan komen dan enkel via telefonisch contact.
In theorie zou je hem ook 'zogezegd kunnen laten adopteren' door een bereidwillige tussenpersoon.....

Ik zou nu wel zo snel mogelijk handelen en er geen gras over laten groeien.

Inderdaad, er is een maand verstreken tussen dat ik hem kwijt was, en dat hij "gevonden" werd in de tuin van mijn achterburen. Waarom ik hem in de tussentijd niet gevonden heb, of waarom hij niet thuis gekomen is, daar heb ik nog altijd de nodige vragen bij... Wij hebben navraag gedaan in de buurt, want zoals ik al zei ging hij nooit verder van huis weg..

De buurvrouw van die mensen die hem in hun tuin gevonden hebben, en die onze rosse heel goed kent, had hem ook al een tijdje niet meer gezien, en kan ook bevestigen dat, de laatste keer zij hem gezien heeft, hij helemaal niet mager of zo was, hij zat zelfs, gezien zijn leeftijd, heel goed in zijn vel.. Zij vindt het dan ook heel raar dat de mensen (haar buren) die gebeld hebben voor mijn kat, hem nog nooit nooit zouden gezien hebben, aangezien hij daar al 7 jaar ligt te rusten, vlakbij hun tuin...

Ik heb geen flyers omhoog gehangen, ik heb enkel rondvraag gedaan in de buurt, omdat hij nooit verder kwam. Ik heb wel naar de milieudienst gebeld van mijn gemeente om te vragen of er een melding was binnengekomen van een ros/witte gecastreerde kater, maar helaas was dat niet zo.

En idd, het asiel vermoed verwaarlozing, gezien het bezwarend verslag van de dierenarts van 18 oktober, maar toen was hij al meer dan een maand zoek...

Onze kater is op 8 november binnengebracht door de vrijwilligster in het betreffende asiel, ik heb met hun een eerste contact gehad, ergens half november, toen stond hij al beschikbaar ter adoptie, terwijl zij hem de eerste 14 dagen niet mogen ter adoptie stellen. Nu ben ik al sinds 20 november aan het proberen van mijn kat gaan op te halen, en zelfs dan zijn momenteel nog niet de 45 dagen voorbij. Ik heb reeds klacht ingediend bij de politie van mijn gemeente, maar zij konden niet veel doen voor mij. En morgen heb ik een afspraak met een advocaat.

Ik dacht het nog op een minnelijke manier te kunnen oplossen, maar blijkbaar zal dat niet mogelijk zijn.

Het asiel waar hij nu zit, had hem ter adoptie gesteld in goede gezondheid. Als ik hun dan vertel dat hij helemaal niet in goede gezondheid is, want dat hij vroeger iets heeft meegemaakt, waar ge waarschijnlijk nu ook nog wel de gevolgen van zou kunnen zien op röntgenfoto's, wordt dit door hun op hun facebook-pagina en op hun website vertaald naar: dat hij als kitten een zware stamp gekregen heeft, en ze dus onmogelijk een kat kunnen teruggeven aan mensen die hem mogelijk mishandelen....? Als ik niets gezegd had hierover, hadden ze het zelfs niet geweten (alhoewel, als je het weet, dan valt het soms op als hij stapt) en nu wordt dat tegen mij gebruikt... Terwijl hij helemaal geen stamp gekregen heeft, hij heeft het steeds het heel goed gehad bij ons... Ondertussen hebben ze al die dingen en ook mijn kat zelf van hun website en facebook-pagina afgehaald.


Het "zogezegd laten adopteren" heb ik overwogen, en heb er ook al bereidwillige personen voor gevonden, die gewoon weten dat ik altijd goed ben voor dieren, of ze nu wel of niet van mij zijn... En als er echt geen andere mogelijkheid is, zal ik dat ook proberen, maar ik kan momenteel niet leven met de gedachte dat ik mijn eigen oude kater, die ik zelf heb grootgebracht met de papfles, niet zou terugkrijgen omdat iemand denkt dat ik hem verwaarloost zou hebben...


Persoonlijk naar dat asiel gaan, met verslagen van de dierenarts, heb ik hun voorgesteld, maar ik zou hem toch niet meekrijgen volgens hun. En in hun asiel moet er altijd, openingsuren of niet, een afspraak gemaakt worden.

Ik heb hun dan gevraagd om hem op zijn minst aan te spreken met zijn echte naam, tot dit opgelost was, maar zelfs dit gunnen ze mij niet...

Ik heb ook voorgesteld van tot daar te komen voor een gesprek, en dan zouden ze kunnen zien dat onze Rosse heel gelukkig zou geweest zijn dat hij ons terugzag, maar dat werd ook afgeketst... En ondertussen heb ik hem al 3 maand niet meer gezien, en ben bang dat hij denkt dat wij hem gedumpt hebben, of dat hij gewoon vervreemd geraakt...

Persoonlijk zou ik toch stappen ondernemen om eerst met de hoogste bevoegdheden van 1. dat asiel en 2. de bovenliggende instanties te praten. Is dit een prive-asiel, staat dit niet onder gemeentelijke of andere bevoegdheid ? Ipv rechtstreeks te communiceren waar de communicatie duidelijk al helemaal verzuurd is is het mss beter om een via de top om te gaan en met de pure feiten zo een akkoord te krijgen ?

U kan bewijzen via uw dierenarts dat het uw kat is ...of niet zo.

Het "zogezegd laten adopteren" heb ik overwogen, en heb er ook al bereidwillige personen voor gevonden, die gewoon weten dat ik altijd goed ben voor dieren, of ze nu wel of niet van mij zijn... En als er echt geen andere mogelijkheid is, zal ik dat ook proberen, maar ik kan momenteel niet leven met de gedachte dat ik mijn eigen oude kater, die ik zelf heb grootgebracht met de papfles, niet zou terugkrijgen omdat iemand denkt dat ik hem verwaarloost zou hebben...

gewoon iemand anders uw kater laten halen bij het asiel, met uiteraard de afspraak dat diezelfde "adoptiefbaasjes" uw poes gewoon terug naar U thuis brengen.

De houding van het asiel is me op z'n minst merkwaardig.
U bent uw kat kwijt sinds september: hij kan vastgezeten hebben bij iemand in een kelder, of gewoon in een of ander tuinhuis. Goed verzorgde en weldoorvoede katten kunnen dat een hele tijd volhouden, maar .... zien er dan na een maand wel héél verwaarloosd en ziek uit. Raar dat een asiel dat niet weet.

ga naar de vrederechter voor een poging tot minnelijke schikking vul gewoon een formulier in op de griffie is volledig gratis en heb je geen advocaat voor nodig

gewoon iemand anders uw kater laten halen bij het asiel, met uiteraard de afspraak dat diezelfde "adoptiefbaasjes" uw poes gewoon terug naar U thuis brengen.

Ik denk dat dit de snelste manier is.
Ik heb ooit mijn hond die gechipt was en waar ik de papieren van had, niet teruggekregen.
Gelukkig heb ik via de pedigree het nieuwe baasje kunnen opsporen.

Waar ik ook aan dacht, is de foto van je kat op een papier zetten. Alle mogelijke buren laten tekenen dat die kat inderdaad op jouw adres woont en dat je inderdaad in de buurt hebt rondgevraagd toen de kat vermist was. Dit aangetekend naar het asiel sturen en je kat terug "eisen". Je zou eventueel wel de maand dat die in het asiel zat, vergoeden maar geen dag langer. Van het moment dat jij je kat terugvroeg en ze die niet wilden geven, zit de kat er op hun kosten. Het pleit toch al voor je dat je de factuur van de DA wil betalen?
Verder zou ik in die brief zetten dat je gerechtelijk ook wel stappen wil ondernemen als ze de kat niet willen teruggeven. Enne, het pleit zeker niet voor hun asiel, moest dit openbaar worden...

(Ik ben geen advocaat!)

De houding van het asiel is me op z'n minst merkwaardig.
U bent uw kat kwijt sinds september: hij kan vastgezeten hebben bij iemand in een kelder, of gewoon in een of ander tuinhuis. Goed verzorgde en weldoorvoede katten kunnen dat een hele tijd volhouden, maar .... zien er dan na een maand wel héél verwaarloosd en ziek uit. Raar dat een asiel dat niet weet.

Dat is hier een beetje het bizarre in het verhaal.
Als de Rosse die eerste maand ergens vastzat overleeft die geen 4 weken (of 3) zonder eten en een druppel water. Met water en zonder eten krijgt een kat al snel leververvetting, wat minstens blijvende schade oplevert.

De achterburen die actie zouden ondernomen hebben om deze 'zwerfkat' te komen laten halen.... dan kon de Rosse toch niet vastgezeten hebben al die tijd?

Nu ja, ik weet dat men met katten vanalles kan meemaken... maar dit is allemaal vreemd.
Daarom hoop ik dat de TS terugkomt, ik zou ontzettend graag weten hoe dit afloopt.

Ik ben ondertussen naar een advocaat geweest, vandaar ook dat ik niets meer geplaatst heb hier, want je weet nooit wie er mee leest.
Ik heb een verslag van de dierenarts van de laatste consultatie (september 2010) afgegeven aan mijn advocaat. De dierenarts is toen ook bij mij thuis geweest, heeft dus ook mijn andere dieren gezien, en heeft in het verslag ook verklaard dat er totaal geen aanwijzingen waren dat de dieren niet goed zouden verzorgd worden. Dit alles heeft mijn advocaat doorgestuurd voor nieuwjaar, met de vraag om binnen de 5 werkdagen te laten weten wanneer ik mijn kat zou kunnen gaan ophalen.

Tot op vandaag is daar geen reactie op gekomen. Ik heb daarnet nog maar eens contact opgenomen met het asiel, en nu beweren ze dat ze helemaal niets gekregen hebben. Terug contact opgenomen met de advocaat, de brief is wel degelijk verzonden, samen met het verslag. Dus nu moet ik opnieuw naar de advocaat, om te bespreken wat de verdere stappen zullen zijn. En ondertussen gaat er altijd maar meer tijd voorbij, en hebben wij onze Rosse nog altijd niet terug...

@Artemis: Wat er de weken voor de ophaling door de vrijwilligster gebeurd is, daar kan ik, spijtig genoeg, ook geen antwoord op geven... Ik heb echt geen enkel idee. In ieder geval was hij niet te vinden, en is hij ook nooit komen eten. Dat hij dan "plots gevonden" word door mijn achterburen, die dan ook zogezegd niet wisten dat hij van mij was (terwijl hij al 7 jaar op enkele meters van hun tuin ligt te slapen onder een boom, daar heb ik wel serieuze bedenkingen bij, maar ja, ik ben niet zeker, dus kan je ook zomaar geen mensen beschuldigen natuurlijk.
Hoe het afloopt wil ik ook heel graag weten, of beter gezegd, ik wou dat het allemaal al lang afgelopen was, en dat hij gewoon terug thuis zou zijn, maar helaas...

Even een update... Ik ben vandaag naar mijn advocaat gegaan, die heeft mij verzekerd dat zijn brief, samen met het verslag van de dierenarts echt wel verzonden zijn. Hij ging het asiel in gebreke stellen, en als er dan nog steeds geen antwoord komt, gaan we het asiel dagvaarden in kortgeding. Ik vind het zelf eigenlijk heel triestig dat een mens zo ver moet gaan om zijn eigen oude kater terug te kunnen krijgen, en ik snap eigenlijk ook totaal het probleem van het asiel niet...

Ze zetten zelf op hun site dat oude katten een probleemgroep zijn, die moeilijk een nieuwe thuis vinden. Wel, wij zouden heel blij zijn moest onze Rosse nu hier, vandaag, bij ons zijn... Ze hebben het verslag van de dierenarts, ze hebben tijd genoeg gehad om persoonlijk de dierenarts te contacteren, waar ze zo op stonden, om te verifiëren dat ik hem niet heb omgekocht (waar ik nog steeds met mijn verstand niet bij kan). Wat willen ze eigenlijk nog meer? Ze hebben ondertussen al foto's in hun bezit van onze Rosse vanaf hij kitten was tot vorige zomer, wanneer hij in de tuin lag te rusten. Ze hebben een verslag van de DA, die dan ook nog eens kan bevestigen dat hij bij mij thuis geweest is, en niets verdacht heeft opgemerkt.. Ik heb sinds mijn laatste post nog 1 keer geprobeerd met hun te telefoneren, maar zoals ik eigenlijk al had gevreesd, was een gewoon open gesprek niet mogelijk. Wat ik ook zeg, ze hebben hun oordeel op voorhand al klaar. En ondertussen tikt de tijd verder en hebben wij persoonlijk onze Rosse al meer dan 4 maand niet meer gezien..

In ieder geval, hoe belachelijk en vergezocht ik het eigenlijk vind, als er volgende week geen enkele reactie gekomen is, zal ik geen andere mogelijkheid meer hebben dan het asiel wel degelijk te dagvaarden.

Is die brief niet aangetekend verstuurd?

Eerlijk gezegd, ik denk het niet, ik ben niet zeker, maar ik vrees van niet. Ik had dat persoonlijk wél gedaan, omdat ik ondertussen weet hoe moeilijk deze mensen kunnen doen. In eerste instantie wou de advocaat een mail sturen, dan heb ik hem gezegd dat ze daar toch niet op reageren, dus zou hij een brief sturen, met het verslag van de DA. En ik besef wel dat advocaten zich waarschijnlijk niet veel zullen moeten bezighouden met zaken zoals deze, en hoogstwaarschijnlijk zijn er ook veel mensen, waaronder advocaten, die eigenlijk niet echt snappen waar ik me nu zo druk over maak... Maar voor mij is onze Rosse, en elk ander dier bij ons thuis, een volwaardig lid van het gezin, en ik zal dan ook alles doen om hem terug thuis te krijgen..

Neemt niet weg dat ik heel zielig vind van dat asiel dat ze persé een 11-jarige kater niet willen teruggeven, goed wetende dat de meeste van de katten van die leeftijd moeten worden ingeslapen.. Onze Rosse zou zijn eigen onbezorgde leventje kunnen hervatten, als zij niet zo moeilijk zouden doen. Want zelfs als die brief niet aangetekend verstuurd zou zijn, de kans is bijzonder klein dat de postbode uitgerekend die brief in de beek (of wat dan ook) zou gesmeten hebben, zodat het asiel die niet ontvangen zou hebben.Al laat de post wel is wat steekjes vallen, de kans is bijzonder klein dat dit met deze brief gebeurd is. Dus ik ga ervan uit dat het asiel wel degelijk de brief heeft ontvangen.