Verhaal:
-Slachtoffer is in relatie met dader sinds start 2015. Zeer uitzonderlijk viel er toen door de dader een slag (bv. maagstreek).
-Slachtoffer woont bij dader feitelijk in midden 2015 en gaat over tot domiciliëring en opzegging van eigen appartement derde kwartaal. Vanaf dat ogenblik verergeren de feiten. Slagen vallen meestal op plaatsen die niet merkbaar zijn voor derden.
-Slachtoffer weigerde steeds de verwondingen op te laten tekenen bij de dokter of melding te doen bij de politie, maar stelde de dokter wel op de hoogte, dewelke benzodiazepines voorschrijft en aanraadt snel te verhuizen.
-Start 2016 belt slachtoffer bij een uit de hand aan het lopen voorval uiteindelijk een eerste keer de hulpdiensten, en besluit de dag erna een vaststelling te laten doen bij de dokter.
-Enkele dagen later is de dader dronken en krijgt het slachtoffer meerdere voorwerpen naar het hoofd. Politie komt aan en prrobeert te bemiddelen, dader roept n onderbreekt zo vaak de politie dat deze bijna wordt meegenomen. De politie vertrekt, en even later wordt het slachtoffer hardhandig de grond op gegooid. Bij telefonisch contact met de hulpdiensten wensen deze niet meer tussen te komen. Ten einde raad belt slachtoffer een taxi naar het locale crisiscentrum. Aldaar wordt een dokter van wacht gebeld m.b.t. zichtbare kneuzingen, die het slachtoffer onmiddelijk doorstuurt naar de spoedafdeling van het locale ziekenhuis omdat de dokter vreest voor breuken. Slachtoffer werd uiteindelijk 2 weken werkonbekwaam verklaard, verbleef in het crisiscentrum voor de maximale duur met alle onkosten van dien, en logeert nu bij derden en wenst alle contact met de dader te vermijden. Na gesprekken met het crisiscentrum en de spoedafdeling, werd er deze keer wel klacht aangetekend, met slachtoffer als benadeeld persoon. De vaststellingen van de dokter, de spoedafdeling, foto's van vorige voorvallen werden bijgevoegd (Geen kopieermachine in het crisiscentrum dus de originelen van spoed en dokter zijn afgegeven aan de politie).
Het slachtoffer wou geen burgerlijke partijstelling en zou dit het liefst zo snel mogelijk achter de rug hebben en met de dader alle contact verbreken, en vroeg een bemiddelingsdienst, zoals aangegeven op de documenten van de PV om tussen te komen.
Het slachtoffer wenst van de bemiddelingsdienst slechts 2 zaken, namelijk:
-Recupereren van eigen meubels, materiaal, enz. in de woning en verhuizen (relatief hoge waarde).
-Gehele of gedeeltelijke terugstorting van de betaling van de maand van het voorval gezien deze waren voor eten, drank, auto van de dader, gas en electriciteit en meer terwijl het slachtoffer over deze periode zich in het CIC bevond of logeerde bij derden. Met dit bedrag kan een verhuisdienst betaald worden.
Na opname in het CIC, gesprekken met de dienst slachtofferhulp en diverse medewerkers, overweegt het slachtoffer uiteindelijk toch burgerlijke partijstelling, omdat diverse pesterijen blijven aanhouden en vermoedt dat bemiddeling op niets zal uitdraaien (bij eerste contact bemiddeling eist de dader meer geld van het slachtoffer)
De vraag hierin:
-Het slachtoffer legde zich reeds neer als benadeelde persoon bij de politie (aangegeven in de PV).
-Dient het beste voor de burgerlijke partijstelling een advocaat uit het arondissement waar de klacht werd neergelegd te gebeuren? Tevens wil het slachtoffer na het laatste voorval in alle geval de dader niet meer zien of horen en slachtofferhulp stelde ook dat de dader onder geen geval het nieuwe adres best zou verkrijgen - Kan alles neergelegd en voorgebracht worden door een advocaat, zonder aanwezigheid van het slachtoffer?
-Naast het werkonbekwaam zijn en andere vaststellingen door een dokter jongstleden, beschikt het slachtoffer ook over e-mails met duidelijke vermelding van toegebrachte slagen en verwondingen, inclusief met foto's, over een langere termijn. Hebben deze enige juridische waarde hierin, of enkel de medische vaststellingen?
-Indien een advocaat het dossier indient tot schadevergoeding, vormt het in dit dossier een eis zowel wat betreft lichamelijke verwondingen als morele schadevergoeding, maar is er een leidraad hoelang dit type dossiers kan aanslepen en wat de kosten versus de gematigde schadevergoeding-eisen normaal zijn? Gezien het slachtoffer liefst zo snel mogelijk alle contact zou verbreken, slechts een kleine vergoeding zou wensen om de verhuiskosten te dekken, en angst heeft voor represailles, hangt hier de vraag of bij volledige weigering tot bemiddeling, de gerechtelijke opvolgingalsnog een goed idee is.
Alvast dank bij voorbaat