Aanranding eerbaarheid minderjarige

[JT84]

Hallo allemaal,

ik heb een jongeman van 29 jaar en ga mijn probleem proberen zo correct maar kort mogelijk te schetsen.

Ik ben goed bevriend met een vrouw van 39 jaar en zij is alleenstaand en heeft drie 'probleemkinderen' (agressief gedrag, onstabiel, hechtingstoornis).
Ze zijn onder begeleiding van de rechtbank en een aantal diensten gespecialiseerd voor deze probleemkinderen.

Het gaat om één van de zonen, ik noem hem T., die momenteel 16 jaar is (maar 15 jaar op het moment waarover mijn verhaal gaat).
Hij zit op een observatie- en behandelingscentrum en mag soms op bezoek komen bij de moeder. Deze jongen zijn intelligentie lijkt normaal, toch is hij geïnteresseerd in zaken die niet
stroken met mijn leeftijd (Kabouter Plop, de smurfen, spelen met lego...) en heeft last van hechtingstoornis en agressief gedrag.
Hij blijkt homo te zijn (net als mij overigs) en werd verliefd op een begeleider van het centrum waar hij zit, maar heel wat problemen van dien, zodat hij zelfs naar een andere groep is overgeplaatst.

Aangezien T. veel in contact kwam met mij en wist dat ik homo was, begon hij meer toenadering te zoeken en ik ging hierop in. Ik vond het wel fijn om er te kunnen zijn voor iemand die het moeilijk heeft met zichzelf,
ikzelf had het ook niet gemakkelijk in mijn puberteit, aangezien mijn situatie thuis en mijn geaardheid. De moeder en een goede gemeenschappelijke kennis van het gezin raden mij aan voorzichtig te zijn, want T. kan zich
nogal vastklampen aan iemand en obsessief aan iemand hechten, maar ik had hier weinig oren naar en wou een beetje de held uithangen. Uiteraard met veel gevolgen van dien.

Wanneer ik hem durfde aan te spreken over zijn agressief gedrag en zijn houding naar zijn moeder, werd hij al snel kwaad. Eveneens als ik aandacht had voor zijn broers.
Op een keer kwam het zo ver dat de moeder de politie heeft moeten bellen voor zijn agressief gedrag. Op een bepaald moment trok hij een keukenmes en heeft de politie versterking geroepen en is hij afgevoerd met handboeien,
maar eigenlijk gewoon afgezet aan het centrum waar hij zit. Verder is hier nauwelijks gevolg aan gegeven. Mijn punt: hij zal wel gekend zijn bij de plaatselijke politie nu.

Toch ben ik achteraf normaal blijven doen tegen hem. De fout die ik maakte, is dat ik mijn grenzen niet stelde. Soms nam hij mijn hand vast wanneer we bij zijn thuis film keken (waar iedereen bij was), en liet ik het niet los.
Ook vroeg hij mij hoe het is om seks met een jongen te hebben, waarop ik zei dat hij dat moet ontdekken door met iemand te experimenten. Toen hij daarop aangaf dat hij dat met mij wou doen, wimpelde ik het weg met "dat hij dan maar moet fantaseren over mij". (Dit was wel nog voor het incident met het mes, want daarna ben ik wat meer afstand gaan nemen.)

Inmiddels zie ik hem veel minder, maar als ik hem nog eens zag bij de mama, was ik vriendelijk maar negeerde hij mij eerder.
In het verleden heeft hij zowel mij als de gemeenschappelijke kennis van het gezin al bedreigd met dat hij ons het leven zuur kan maken etc. Ook de bedreigingen naar zijn moeder zijn wekelijkse kost.

Enkele dagen terug heeft hij mijn nummer vast gekregen door te snuffelen in zijn moeders' gsm. Nadat hij voor de zoveelste keer was gaan lopen uit het centrum en naar de moeder was gegaan, maar daar een grote ruzie kreeg,
probeerde hij me te bellen, maar ik nam niet op. Via sms gaf hij aan dat hij het was en als ik niet zou opnemen hij zou gaan vertellen "wat er allemaal tussen ons gebeurd was".
En zo geschied, hij heeft tegen zijn moeder vertelt dat toen we eens een keer alleen waren op het appartement (de moeder was even naar het wassalon, niemand anders thuis) we elkaars geslachtsdelen betast hebben en elkaar bevredigd hebben. Dit is hij ook gaan vertellen tegen het centrum. Dit zou allemaal paar maanden geleden gebeurd zijn, toen hij dus nog 15 jaar was.

Jullie zien mijn probleem wel. Uiteraard is dit NIET WAAR. Maar het is een vals en zeker niet stom kereltje en dat weet zijn moeder ook. Zij kent haar zoon heel goed en mij ook, en ze gelooft haar zoon dan ook helemaal niet.
Onschuldig of niet, als ik een aanklacht aan mijn been heb, heb ik het zitten. Een hele onzekere, stresserende tijd.
Ondertussen komt T. soms op zijn woorden terug bij zijn moeder en dan toch weer niet. Onstabiel verhaal. Gisteravond zou hij zijn verhaal intrekken, maar het kan goed zijn dat hij vandaag er opnieuw mee komt opzetten.

Het centrum waar hij zit gaat er in ieder geval mee verder door middel van verdere gesprekken met T., de moeder en eventueel mij.
De moeder zal absoluut niet naar de politie gaan hiermee.

Nu vraag ik aan jullie: waar moet ik voor vrezen?
Kan enkel de moeder naar de politie stappen of kan het centrum waar T. zit dit ook doen?
Want volgens de moeder heeft T. de mensen op het centrum, zoals altijd (haar woorden), al rond zijn vinger gedraaid.

En indien er werkelijk een aanklacht komt bij de politie, moet ik dan bang hebben? (Niks gedaan, geen angst nodig kan je zeggen, maar ik ben het wel!)
Is dit niet gewoon zijn woord tegen het mijne + totaal geen bewijzen?!

Hopelijk reageert iemand!
Alvast dank!

Grts JT

[JT84]

Niemand?

[Franciscus]

'ALS' niemand anders dit verhaal zo heeft 'meebeleefd ' dan hebt u een probleem.
De jongen IS minderjarig op het ogenblik van het gebeuren...; bijgevolg is het op zijn minst aanranding der eerbaarheid door een meerderjarigen met mogelijk als verzwarende omstandigheid een band van 'ondergeschiktheid -vertrouwen - gezag'.

Hij kan naar politie stappen ...en elke derde moeder, centrum kan dat ook.
Zeker als hij geplaatst is door een jeugdrechter zal er ook een meldingsplicht zijn naar rechtbank toe ( via CBJ) en jeugdparket in kennis gesteld worden.

Ik denk dat u best samen met moeder de zaak eens op een tijdslijn zet .... wat kan wat niet...
Heeft hij u ooit naakt gezien? Wie was er bij en bij welke gelegenheden ... hoe meer (verschillend) volk hoe beter.

Nadat u uw verhaal met tijdslijn op papier hebt gezet zou ik :
eerst gaan praten met het centrum en dit samen met moeder;
dan naar de jeugdbrigade van de lokale politie en daar uw verklaring afleggen.

Indien u een vertrouwensarts/therapeut hebt daar ook eens mee praten.

[Angel87]

Gezien de wet bijna overbeschermend is over minderjarigen lijkt het mij noodzakelijk dat u een advocaat raadpleegt en al aan uw dossier werkt nog VOOR er een eventuele aanklacht komt.

Uw advocaat kan dan alle opgestelde processen-verbaal opvragen bij de politie.

[Franciscus]

Ook eens lezen:
http://www.mensenrecht.be/node/1800" onclick="window.open(this.href);return false;

Zaak is zeker meer dan serieus te nemen.

[Johano]

U doet er best aan géén contact meer met hem te zoeken en indien u vermoed dat hij valse verklaringen zal afleggen dit op voorhand te verklaren bij de politie. U legt daar de situatie uit dat er geen seksueel contact is geweest maar dat u vreest dat deze jongeman u dit wel ten laste zal leggen.

Handen vasthouden is niet strafbaar.

Los daarvan vind ik u géén "jongeman" die iets zou hebben met een andere "jongeman". U is bijna 30, de jongen is 15. De wanverhouding spreekt voor zich.

Anders gezegd:

- ofwel is er iets gebeurd tussen u beiden (dan is het strafbaar);
- ofwel niet (in welk geval u steeds zelf op voorhand een verklaring kan afleggen om te vermijden dat u iets onterecht ten laste gelegd wordt);

In elk geval raad ik u, zoals iedereen, ook aan de zaak serieus te nemen, contact te vermijden en een advocaat raadplegen vóór het te laat is. De problemen die u ermee kan vermijden zullen die 100 euro méér dan waard zijn.

[Oude Belg]

In elk geval raad ik u, zoals iedereen, ook aan de zaak serieus te nemen, contact te vermijden en een advocaat raadplegen vóór het te laat is. De problemen die u ermee kan vermijden zullen die 100 euro méér dan waard zijn.

Ik den k dat iedereen op dit forum deze mening is toegedaan. U wordt beschuldigd van feiten die de laatste tijd als zeer zwaarwegend worden beschouwd. Dat heeft niets te maken met homo/hetero; aanrakingen van minderjarigen door volwassenen zijn "not done". Soms tegen beter weten in.