Wie moet boete betalen op achtergehouden deel nalatenschap

[Karel]

Stel een koppel gehuwd onder volledige scheiding van goederen, met 1 (volwassen) kind.
De echtgenote heeft een jaar voor haar overlijden een schenking van 100.000 EUR gekregen van haar ouders, weke geregistreerd werd (en dus schenkingsrechten betaald).
De echtgenoot heeft dit geld ondertussen op eigen rekening gestort, en beweert bij het overlijden van zijn vrouw dat dit geld werd 'opgesoupeerd', niet alleen om er geen successie op te moeten betalen, maar ook om te vermijden dat het kind hiervan zijn deel opeist.

De schenking wordt door de notaris wel aangegeven in de aangifte van de nalatenschap, echter met de vermelding dat het geld op is, en aldus niet opgenomen in de activa.
Gezien het kind onmogelijk het tegendeel kan bewijzen, kan het moeilijk anders dan de aangifte aldus mee te ondertekenen.

De registratie vraagt uiteraard bewijzen dat dit geld op is, welke niet kunnen geleverd worden. Zij gaan er dus van uit dat het geld zich nog in de nalatenschap bevond, en zal hierop dus extra successierechten aanrekenen.

Het bedrag werd niet echt verzwegen, en de belasting kan ook het tegendeel niet bewijzen (tzz. dat het niet werkelijk op is).
Zal er hier dan toch nog een boete op betaald moeten worden ?

De niet betwiste successierechten werden ondertussen reeds door vader en kind betaald.
Ik veronderstel echter dat de registratie de extra successierechten (en eventuele boete) ook van beiden zal opeisen, ondanks dat zij ook duidelijke bewust zijn dat de vader het geld heeft achtergehouden ten opzichte van het kind.

Is er een manier voor het kind om de belastingen te verplichten om de betwiste bedragen bij de vader op te laten eisen ?

[wolf2]

De Registratie mag aannemen bij art. 108 van het wetboek der successierechten dat het genoemde bedrag (1 jaar voor overlijden was het in haar bezit) nog steeds in haar nalatenschap aanwezig is.

Indien er geen wederbelegging (in andere, aangegeven bestanddelen van de nalatenschp) noch verbruik kan worden bewezen (bewijs volgens het burgerlijk recht) is dit een verzuim.

Volgens art. 1 en 15 moet alle actief worden aangegeven.

Op dit verzuim is een procentuele boete verschuldigd (20 of 10% van de successierechten; zou het moeten opzoeken).

De erfgenamen moeten bijbetalen + de boete betalen naargelang zij erven in die nalatenschap.

******************************************************

Eventueel kan een burgerlijke zaak aangespannen worden tussen de erfgenamen?

Stel een koppel gehuwd onder volledige scheiding van goederen, met 1 (volwassen) kind.
De echtgenote heeft een jaar voor haar overlijden een schenking van 100.000 EUR gekregen van haar ouders, weke geregistreerd werd (en dus schenkingsrechten betaald).
De echtgenoot heeft dit geld ondertussen op eigen rekening gestort, en beweert bij het overlijden van zijn vrouw dat dit geld werd 'opgesoupeerd', niet alleen om er geen successie op te moeten betalen, maar ook om te vermijden dat het kind hiervan zijn deel opeist.

De schenking wordt door de notaris wel aangegeven in de aangifte van de nalatenschap, echter met de vermelding dat het geld op is, en aldus niet opgenomen in de activa.
Gezien het kind onmogelijk het tegendeel kan bewijzen, kan het moeilijk anders dan de aangifte aldus mee te ondertekenen.

De registratie vraagt uiteraard bewijzen dat dit geld op is, welke niet kunnen geleverd worden. Zij gaan er dus van uit dat het geld zich nog in de nalatenschap bevond, en zal hierop dus extra successierechten aanrekenen.

Het bedrag werd niet echt verzwegen, en de belasting kan ook het tegendeel niet bewijzen (tzz. dat het niet werkelijk op is).
Zal er hier dan toch nog een boete op betaald moeten worden ?

De niet betwiste successierechten werden ondertussen reeds door vader en kind betaald.
Ik veronderstel echter dat de registratie de extra successierechten (en eventuele boete) ook van beiden zal opeisen, ondanks dat zij ook duidelijke bewust zijn dat de vader het geld heeft achtergehouden ten opzichte van het kind.

Is er een manier voor het kind om de belastingen te verplichten om de betwiste bedragen bij de vader op te laten eisen ?

[j.demoor]

?Art.462.Diefstallen gepleegd door een gehuwde ten nadele van zijn echtgenoot, door een weduwnaar of een weduwe wat zaken betreft die aan de overleden echtgenoot hebben toebehoord, door afstammelingen ten nadele van hun bloedverwanten in de opgaande lijn, door bloedverwanten in de opgaande lijn ten nadele van hun afstammelingen, of door aanverwanten in dezelfde graden, geven alleen aanleiding tot burgerrechtelijke vergoeding...?(Strafwetboek).

Een strafklacht wegens diefstal zal dus zonder gevolg blijven.

?Art.81.Indien het recht niet betaald wordt binnen de onder de eerste alinea van artikel 77 voorziene termijn, is de wettelijke INTEREST, tegen de rentevoet bepaald in burgerlijke zaken, van rechtswege verschuldigd te rekenen van het verstrijken van bedoelde termijn...Art.126.De erfgenaam, legataris of begiftigde, die VERZUIMD heeft in Belgi? gelegen onroerende goederen of renten en schuldvorderingen aan te geven, die in de in Belgi? gehouden registers van de hypotheekbewaarders ingeschreven zijn, betaalt, boven de rechten, een gelijke som als boete.Wanneer het verzuim andere goederen betreft, is de boete gelijk aan tweemaal de rechten.Art.133bis.Met gevangenisstraf van een maand tot vijf jaar en met geldboete van 250,00 EUR tot 12.500,00 EUR of met ??n van die straffen alleen wordt gestraft hij die, met het oogmerk om een van de in artikel 133 bedoelde misdrijven te plegen, in openbare geschriften, in handelsgeschriften of in private geschriften valsheid pleegt, of die van een zodanig vals geschrift gebruik maakt.?(Wetboek Successierechten 31 maart 1936).

Indien enkel de echtgenoot verzuimd heeft kan de dochter daarvoor dus niet beboet worden.

?wel aangegeven in de aangifte van de nalatenschap, echter met de vermelding dat het geld op is? is een VALSE verklaring en dus een misdrijf indien dit geld niet op was.

Indien er ERNSTIGE en CONCRETE aanwijzingen zijn dat dit geld niet op was dan kunnen deze (schriftelijk) meegedeeld worden aan de Ontvanger der Registratie en/of aan de Procureur des Konings.

?Art.792.De erfgenamen die goederen van de nalatenschap hebben weggemaakt of verborgen gehouden, verliezen de bevoegdheid om de nalatenschap te verwerpen; al verwerpen zij deze, toch blijven zij zuiver erfgenaam, zonder op enig aandeel in de weggemaakte of verborgen gehouden zaken aanspraak te kunnen maken.?(Burgerlijk Wetboek).

?Art.792 heeft betrekking op de gevallen van bedrog waarin een erfgenaam ten nadele van zijn medeerfgenamen de gelijkheid van de verdeling tracht te verbreken?(Cass. 23 mei 1991,R.W. 1991-92,635,J.T. 1991,716).

Ga volledigheidshalve naar (geconsolideerde wetgeving) onder Belgisch Staatsblad in http://just.fgov.be .Klik in de balk achter ?Juridische aard? op het omgekeerd driehoekje uiterst rechts en zoek daar de nodige WetBOEKEN.

[Karel]

Hartelijk dank voor Uw uitvoerig antwoord

Art.126. De erfgenaam, legataris of begiftigde, die VERZUIMD heeft in Belgi? gelegen onroerende goederen of renten en schuldvorderingen aan te geven, die in de in Belgi? gehouden registers van de hypotheekbewaarders ingeschreven zijn, betaalt, boven de rechten, een gelijke som als boete.Wanneer het verzuim andere goederen betreft, is de boete gelijk aan tweemaal de rechten.

Gezien de nalatenschap gezamenlijk door vader en kind werd aangegeven, vrees ik dat de registratie de boete dan toch aan beide zal moeten opleggen. Ik veronderstel immers dat zij niet als rechter kunnen ageren om uit te maken wie er hier al dan niet verzuimd heeft ?

Of kan het kind hieraan toch ontkomen door op de vraag van de registratie naar de bewijsstukken een aangetekend antwoord terug te sturen, waarin hij duidelijk maakt dat hij onmogelijk zulke bewijsstukken kan leveren gezien de vader beweert dat hij dat bedrag (samen met de moeder) heeft opgedaan, en de bewijsstukken dus bij de vader dienen gezocht te worden ?

Zoniet zal het kind op basis van dit artikel inderdaad wel een burgerlijke zaak kunnen aanspannen om de boete (en zijn deel) op te eisen van de vader.

[wolf2]

Als twee personen eenzelfde aangifte ondertekenen, betekent dat niet dat er wordt afgezien van het principe dat de aangifteplicht een allerindividueelste zaak is. In dat geval bestaan er eigenlijk 2 aangiftes van 2 personen, die toevallig dezelfde inhoud hebben.

Het komt regelmatig voor dat er, bij gezamenlijke aangifte, de ??n een boete moet krijgen en de ander niet.

Art. 108 WS is een simpel artikel: alles wat de administratie weet dat iemand bezat in de drie jaar voor het overlijden is nog steeds aanwezig en moet worden aangegeven TENZIJ men verbruik of wederbelegging kan bewijzen. Voor dat bewijs geldt het burgerlijk bewijsrecht.

Als U als kind dus de ontvanger kan overtuigen van een bepaald feit dat gelijkstaat met een bewezen verbruik of wederbelegging, dan is dat geldig en wordt er niet bijbelast en geen boete opgelegd.

Wat de ene bewijst, zal ook gelden voor de andere. De Ontvanger kan zich maar ??n keer laten overtuigen van iets.

Beweren dat men iets niet kan bewijzen is geen bewijs van verbruik of wederbelegging.