Ik voeg me weer bij de mening van Wanton.
Zich domiciliëren in Italië lijkt me toch niet eenvoudiger dan gewoon een correcte verdeling te doen van de erfenis.
Ik zie het al gebeuren dat ik in het Italiaans discussies zou moeten aangaan met de fiscus aldaar.....
ps:
-voor 4,5 percent investeer ik niet in een land dat tot de kandidaten behoort om uit de Eurozone te worden gezet.....en 30 à 40 percent te worden gedevalueerd....
- directe belastingen en zeker successierechten vallen buiten de Europese Verdragen, daarom is het Europees Hof van Justitie niet bevoegd!!!
Voor discriminatie is het Hof wel degelijk bevoegd. Het niet toepassen van op andere vlakken aanvaarde gevolgen van vruchtgebruik in successie, maakt een discriminatie uit.
Ik zou de Belgische Staat graag eens weten motiveren waarom burgerrechten (verbod van discriminatie) overtreden worden, maar dat zal al wel een feit worden voor hun nieuwe fiscale procedure (ook inzake toepassingen in verband met successie!). Hoe arrogant en dom kunnen die mensen wel niet zijn?
En wat eventuele discussies met de Italiaanse fiscus betreft, die zouden in deze situatie niet bestaan omdat ik refereerde naar gepensioneerden. Voor zover dat geen Belgische ex-ambtenaren zijn worden hun Belgische pensioeninkomsten in Italië belast (nog een paar duizend euro extra financiële besparingen, extra dolce far niente met uitgespaarde Belgische belastingen).
Voor de rest is er een uitgewerkte bezwaarprocedure waar je meer dan voldoende info en bijstand voor vindt.
En als er al problemen zouden zijn dan mag je nooit denken vertrekkende van je gekende achtergrond, de Belgische, omdat in geen enkel ander land het er zo extreem aan toe gaat dan in België.
Een paar jaar terug werkte ik nauw samen met een aantal Amerikaanse juristen en accountants. Eén van die accountants vermeldde op een gegeven dag dat haar vader een brief gekregen had van de IRS. Wat was de situatie? De vader betaalde onderhoudsgeld aan zijn ex-partner en had sinds vele jaren een hoger bedrag aan onderhoudsgelden afgetrokken op zijn fiscale aangifte dan zijn ex-echtgenote van haar kant aangaf als ontvangen.
Met onze 'Reynders' die altijd de mond vol had over hoe extreem die IRS wel werkte en welke torenhoge boetes die toepasten, verwachtte ik het ergste voor die vader. Ik vroeg haar dan ook onmiddellijk waarom haar vader (of zij als accountant) niet naar de IRS stapte met een voorstel ten einde al die problemen - die ik verwachtte die op hem gingen neerkomen - te vermijden.
Tot mijn verbazing kreeg ik een lach te horen vanwege mijn gesprekspartner. In die brief die vader van de IRS gekregen had waar verwezen werd naar een jarenlange - wat je bij ons zou geklasseerd krijgen als fiscale fraude - stond een vraag : of ze al deze bedragen dienden aan te passen in zijn aangifte (vermindering van afgetrokken onderhoudsgelden) of vermeerderen bij zijn ex-partner. Verder was er geen gevolg, geen boetes, geen intresten, niets!
Dit samen met een serie afhandelingen met niet Belgische administraties doet iemand beseffen dat we hier serieus belogen en bedrogen worden (toch als ze het toepassen van al die Belgische boetes koppelen aan 'hoe ze het in andere landen toepassen').
Al wat nodig is om het kwaad te laten triomferen, is dat goede mensen niets doen (Edmund Burke)