Tijdens de relatie met de papa van mijn jongste zoon kwam ik erachter dat hij drugs nam. Ik wist dat hij een verleden had, zwaar misbruikt was geweest als kind en daaruit vloeiend van zeer jongs af aan een zwaar drugsverleden had. Hij had dit naar eigen zeggen overwonnen bij de geboorte van zijn oudste zoon, toen 4 jaar. Ik heb in de jaren dat wij een relatie hadden nooit iets vermoed en ben er bij toeval op uit gekomen dat hij nog/terug gebruikte. Na enkele pogingen hem hulp te laten zoeken en het blijven betrappen besloten te kiezen voor de veilige weg en te vertrekken met mijn kinderen.
Ik wist dat het bewijzen van druggebruik lastig zou zijn dus ben alle berichten en gesprekken over zijn harddruggebruik beginnen verzamelen, ons zoontje was toen immers nog maar 7 maand. Na de breuk is hij helemaal hervallen en ook daarvan sprokkelde ik bewijs bij elkaar. Naar de rechtbank... 1e uitspraak 3u elke zondag bij de grootouders. Hij hield zich enkele maanden gedeisd, 2e uitspraak weekend om de 14 dagen en woensdagnamiddag. Na 5 weekendbezoeken opnieuw hervallen in zwaar gebruik tijdens het weekend dat ons zoontje bij hem was en gelukkig vastgelegd omdat ik nog steeds zo alert en achterdochtig bleef... 3e uitspraak beschermde omgeving. Weer een half jaar gedeisd en krijgt opnieuw weekends... nu mijn vraag, blijft het mijn job zijn druggebruik op te volgen en bewijzen te verzamelen? De rechtbank blijft kansen geven terwijl het toch duidelijk is dat iemand die al 25 jaar met deze problematiek kampt niet zomaar kan stoppen/veranderen? Ik ben destijds zeer naïef geweest maar dat verwacht je toch niet van een rechtbank? Heeft in beroep gaan hier zin? Ik heb geen nieuwe bewijzen maar ondertussen wel research gedaan naar zijn verleden en de volle 25 jaar gebruik en zelfs handel in kaart gebracht adv veroordelingen en getuigenverklaringen. Ik vrees voor de veiligheid van onze zoon en ben zowat ten einde raad.