Beste forumleden,
Bij deze zou ik graag even de tijd nemen om mijn huidige situatie uit te leggen, alvorens tot mijn vragen te komen.
Op 30 maart 2017 verzocht ik aan mijn manager om vanuit het buitenland ('remote') te mogen werken vanuit Medellin, Colombia en dit gedurende het derde en vierde kwartaal van 2017 Ik bekleed immers een functie (IT) die dit type van werk toelaat. Mijn manager had mij laten weten dat hij hier niet alleen over mag beslissen en dit intern te zullen bespreken.
Op 18 april 2017 wees ik per email mijn manager op de gemaakte afspraak, en stelde dat ik een beslissing verwacht tegen het begin van de volgende week. Op 24 april 2017 vernam ik uiteindelijk telefonisch van mijn manager diens bevestiging dat hij gesproken heeft met zijn eigen overste. Ik verkreeg de expliciete toestemming om mijn arbeidsovereenkomst vanop afstand uit te voeren vanuit Medellin, Colombia gedurende het derde en vierde kwartaal van 2017. Op 25 april 2017 bevestig ik per email wat er die dag voordien besproken is.
De HR-bediende binnen het bedrijf leverde mij op 2 mei 2017 een tewerkstellingsattest af, waarin aangegeven staat dat ik binnen de onderneming tewerkgesteld ben via een arbeidsovereenkomst type 'remote' (lees: 'op afstand'). Het Colombiaans Consulaat had mij namelijk laten weten dat dit vereist was voor mijn visum.
Volgend op deze verkregen toestemming deed ik al het nodige m.b.t. de regeling van mijn professioneel verblijf in Colombia, waaronder o.m. het aanvragen van een visum en het huren van een appartement. Mijn eigen appartement in Brussel had ik dan ook verhuurd gedurende deze periode.
Op 16 juni, bij mijn verrek, kwam mijn werkgever plotsklaps eenzijdig terug op haar beslissing, waarna een discussie volgde. Mijn directe overste zwijgt tot op heden in alle talen. Na twee weken in het buitenland stelde ik vast dat mijn vakantiedagen onterecht waren opgenomen zonder mij op de hoogte te brengen. Na meermaals tevergeefs geprobeerd te hebben met de directeur tot een oplossing te komen had ik dan ook besloten om een advocaat in te schakelen.
De avond voor de zitting in kortgeding heeft mijn werkgever als bewijsstuk een e-mail bijgevoegd waarin vermeld staat dat ik onmogelijk over het juiste visum kon beschikken om in Colombia te werken. Mijn werkgever had namelijk de vraag gesteld aan zijn raadsman over welk visum ik zou moeten beschikken om in Colombia te werken. Nu is het zo dat ik geen werkvisum nodig had, aangezien ik nog steeds voor een Belgische werkgever werkte (het Consulaat heeft dit bevestigd).
Nu is het zo dat mijn werkgever dit bewijsstuk pas de avond voor de zitting had aangebracht, waardoor ik niet de mogelijkheid had om hier tegenin te gaan. Helaas had de rechter hier toch belang aan gehecht en was het vonnis dus in mijn nadeel. De rechter was namelijk van oordeel dat er wel degelijk een overeenkomst was dat ik van op afstand mocht doorwerken, maar aangezien ik, gebaseerd op de verkeerde informatie aangeleverd door mijn werkgever, niet over het juiste visum zou beschikken, oordeelde hij dat hij mij onmogelijk kon laten werken, aangezien ik dan in de illegaliteit zou belanden.
Gezien dit vonnis gebaseerd was op verkeerde informatie en het zelfs zo was dat ik, aangezien ik niet aan het werk was, ik in de illegaliteit was beland (gezien mijn visum vereiste dat ik maandelijkse inkomsten uit het buitenland, in dit geval België, zou hebben, hadden we besloten om tegen dit vonnis in beroep te gaan.
Op 3 oktober 2017, 3 dagen voor de zitting in beroep, is mijn werkgever uiteindelijk, geheel onterecht, overgegaan tot een ontslag omwille van dringende reden. Hierbij werd gesteld dat “ongerechtvaardigde afwezigheid” sinds 17 juni 2017 aan de basis lag van mijn ontslag.
Mijn werkgever had dus bij het geven van het ontslag omwille van dringende reden de vooropgestelde termijn van drie werkdagen niet gerespecteerd. Bovendien werd de aangetekende brief die de vermeende ontslagredenen bevat gedateerd op 6 oktober 2017, maar deze was pas verzonden op 9 oktober 2017 (hiervan is een bewijsstuk aangetekende zending). Ook hier was dus geenszins de vooropgestelde termijn van artikel 35 Arbeidsovereenkomstenwet gerespecteerd
Ik heb dan ook mijn ontslag omwille van dringende reden uitdrukkelijk betwist, en dit zowel naar vorm als naar inhoud.
Momenteel loopt de procedure ten gronde bij de arbeidsrechtbank en is ook de sociale inspectie op de hoogte gebracht.
Nu ben ik momenteel nog steeds werkloos en ondervind ik zeer veel moeite met werk zoeken, mede omdat mijn vorige werkgever, indien mijn reden van vertrek wordt gevraagd, vertelt dat ik zomaar op reis ben vertrokken, terwijl niemand hiervan op de hoogte was, dit terwijl ik met heel veel bewijsstukken kan aantnnen dat dit niet het geval is.
Ik moet eerlijk toegeven dat het tot op heden al een zeer stresserende ervaring is geweest en ik ben op enkele vlakken ook enorm teleurgesteld in het rechtssysteem. Daarom zou ik graag onderstaande vragen willen stellen ter verduidelijking.
1. Hoe is het mogelijk dat, de avond voor de zitting in kortgeding, de tegenpartij nog een bewijsstuk kan toevoegen aan het dossier? Is het niet zo dat ik op zen minst de mogelijkheid moet krijgen om nog in te gaan tegen een bepaald argument?
2. Is het aanleveren van een bewijsstuk met verkeerde informatie die het vonnis beïnvloed strafbaar? Mijn werkgever had namelijk de vraag gesteld over welk visum ik moet beschikken om in Colombia te werken, terwijl de vraag moest zijn welk visum vereist is om in Colombia te verblijven terwijl ik inkomsten uit het buitenland heb.
3. Ik ben weken bezig geweest, in samenwerking met mijn advocaat, om de zitting beroep (kortgeding) voor te bereiden. Drie dagen voor de zitting wordt ik ontslaan en krijg ik van mijn advocaat te horen dat er geen vonnis kan zijn, aangezien het voorwerp (of ik al dan niet 'remote' mocht werken) was weggevallen gezien mijn ontslag. Is er niks dat ervoor zorgt dat het voorwerp enigszins beschermd blijft zolang de procedure loopt? Ik was echt enorm verbaasd toen ik vernam dat al de moeite die we hadden gestoken om de procedure in beroep voor te bereiden, hierdoor voor niks was geweest.
4. Tot op heden zijn mijn advocaatskosten reeds opgelopen tot meer dan 10.000 euro (tot mijn grote spijt was ik niet aangesloten bij een vakbond) en heb ik sinds mijn vertrek naar het buitenland '17 juni 2017) geen loon, geen ontslagvergoeding en tot op heden nog geen uitkering gekregen. Mocht ik mijn loon/ontslagvergoeding toch krijgen, zal hier niks van overblijven gezien de gerechtskosten. Ook is er geen dag voorbijgegaan dat ik mij hier geen zorgen over heb gemaakt en lijkt mijn mogelijkheid tot een carrière in België ook ver zoek. Is er hiervoor een bijkomende schadevergoeding die ik zou kunnen eisen buiten de wettelijke ontslagvergoeding? Zoja, hoe wordt dit bedrag berekend?
Ik weet dat het een hele boterham is, maar ik heb mijn best gedaan om de situatie zo duidelijk kort en duidelijk mogelijk te beschrijven.
Hopelijk kunnen jullie mij hier enige duidelijkheid in geven.