-
Familiefan
Topic Starter - Berichten: 1
- Juridisch actief: Nee
Dochter met ADHD wil niet naar vader
Mijn dochter van 9 wil niet meer naar haar vader telkens hij haar komt halen huilt en smeekt ze om bij mij te blijven l. Onze dochter heeft adhd. Haar vader wordt dan kwaad en vertrekt boos zonder haar maar dreigt nu met zijn advocaat. Wat moet ik zelf doen men kind krijsend in de auto steken?
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
Franciscus
- Berichten: 38599
U zal best eens samen met vader met een bemiddelaar gaan praten of met de huisdokter of een psycholoog.
Dit als eerste stap.
Dit als eerste stap.
-
sloeberken
- Berichten: 10285
- Locatie: Erpe Mere
ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) is een verzonnen ziekte, met u dochter eens bij goede dokter te rade gaan.
U als moeder kan haar ook helpen door haar voor te bereiden op de komst van de vader.
U als moeder kan haar ook helpen door haar voor te bereiden op de komst van de vader.
Kennis is nog geen wijsheid, dit komt door de jaren.
-
Gebruiker21
- Berichten: 10787
- Juridisch actief: Nee
ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) is een verzonnen ziekte,
Akkoord dat de term ADHD op kinderen geplakt wordt waar absoluut niets mis mee is (jammer genoeg in het merendeel van de gevallen), maar geloof me ADHD bestaat weldegelijk als ziekte. Als je wat meedraait in het jeugdwerk kom je al eens zo'n "geval" tegen en herken je de symptomen. Ik heb inderdaad ook veel "drukke kinderen" gezien die het label ADHD opgekleefd kregen, maar in werkelijkheid helemaal geen ADHD hebben, maar gewoon veel energie (wat totaal iets anders is, want na een dagje goed spelen, merk je geen verschil met andere kinderen). Maar bon, da's geen discussie voor hier.
Hier ga ik wel mee akkoord: 9 jaar is meer dan oud genoeg om een deftig gesprek te hebben met een kind. Probeer uit te vissen wat de reden is dat ze niet mee wil. Een kind van 9 moet dit normaal gezien kunnen verwoorden ("Ik mijn speelgoed daar niet", "papa's nieuwe vriendin is niet lief tegen mij", "papa roept soms tegen mij", etc...). Als je weet waarom ze niet wil, kan je daar aan werken...U als moeder kan haar ook helpen door haar voor te bereiden op de komst van de vader.
Het is niet "me auto" of "me geld", maar "mijn / m'n auto" of "mijn / m'n geld"!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
Sloeberken, dat dr. Leon, Eisenberger, dé autotiteit op het gebied van adhd, op zijn sterfbed zou hebben bekend dat adhd verzonnen is, is een fabeltje dat door sommige media maar al te graag en te gretig is herhaald.
Hij heeft er op gewezen dat adhd (zoals alle ziekten of stooornissen) in wezen ook een sociale constructie is die mee vorm wordt gegeven door allerlei belangengroepen. Dit is iets helemaal anders, maar wordt blijkbaar zeer slecht begrepen. Sommigen hebben blijkbaar veel belang bij deze scheve voorstelling, vandaar de mythevorming dat adhd niet zou bestaan.
Sociale constructie wil zeggen dat een ziekte niet zomaar is wat ze is, maar dat bepaalde groepen in de maatschappij er belang bij hebben om ze op een bepaalde manier voor te stellen, het onderzoek ernaar al dan niet te bevorderen, al dan niet bepaalde behandelingen uit te werken, medicatie te ontwikkelen, enz. Het is bv. geen toeval dat er zeer snel aidsremmers zijn ontwikkeld terwijl voor sommige weesziekten nog altijd niks bestaat.
Ass: eerst wees Bettelheim de 'ijskastmoeder' aan als oorzaak, dan zouden vaccinaties de boosdoener zijn... Dit alles heeft invloed op hoe men die stoornis bekijkt en behandeld. Maar neemt niet weg dat autisme wel degelijk bestaat.
In het geval van adhd bestaat er een gevaar van overdiagnosticering omdat er rilatine bestaat, sommigen er belang bij hebben dit te verkopen, anderen het te makkelijk voorschrijven, enz. Sommige mensen denken bij een druk kind al snel aan adhd en/of aan rilatine om het wat kalmer te krijgen.
Dit is wat Eisenberger bedoelde en voor wilde waarschuwen.
Sindsdien worden ouders met een kind met een zeer terechte diagnose wel eens om de oren geslagen met de dooddoener dat adhd niet zou bestaan. Wat erg is, omdat het een stoornis is waar enorm veel misvattingen over bestaan, genre 'vroeger bestond dat niet' en 'geef die maar eens een week aan mij'. Veel mensen hebben er hun oordeel over, maar geen flauw idee wat er echt aan de hand is en hoe ver dat gaat. Je zal dan maar zo'n kind hebben
en voortdurend op school en elders de problematiek proberen uit te leggen aan mensen die er toch het hunne van denken en waar je bijgevolg geen hulp of begrip van krijgt, zelfs eerder integendeel.
Hij heeft er op gewezen dat adhd (zoals alle ziekten of stooornissen) in wezen ook een sociale constructie is die mee vorm wordt gegeven door allerlei belangengroepen. Dit is iets helemaal anders, maar wordt blijkbaar zeer slecht begrepen. Sommigen hebben blijkbaar veel belang bij deze scheve voorstelling, vandaar de mythevorming dat adhd niet zou bestaan.
Sociale constructie wil zeggen dat een ziekte niet zomaar is wat ze is, maar dat bepaalde groepen in de maatschappij er belang bij hebben om ze op een bepaalde manier voor te stellen, het onderzoek ernaar al dan niet te bevorderen, al dan niet bepaalde behandelingen uit te werken, medicatie te ontwikkelen, enz. Het is bv. geen toeval dat er zeer snel aidsremmers zijn ontwikkeld terwijl voor sommige weesziekten nog altijd niks bestaat.
Ass: eerst wees Bettelheim de 'ijskastmoeder' aan als oorzaak, dan zouden vaccinaties de boosdoener zijn... Dit alles heeft invloed op hoe men die stoornis bekijkt en behandeld. Maar neemt niet weg dat autisme wel degelijk bestaat.
In het geval van adhd bestaat er een gevaar van overdiagnosticering omdat er rilatine bestaat, sommigen er belang bij hebben dit te verkopen, anderen het te makkelijk voorschrijven, enz. Sommige mensen denken bij een druk kind al snel aan adhd en/of aan rilatine om het wat kalmer te krijgen.
Dit is wat Eisenberger bedoelde en voor wilde waarschuwen.
Sindsdien worden ouders met een kind met een zeer terechte diagnose wel eens om de oren geslagen met de dooddoener dat adhd niet zou bestaan. Wat erg is, omdat het een stoornis is waar enorm veel misvattingen over bestaan, genre 'vroeger bestond dat niet' en 'geef die maar eens een week aan mij'. Veel mensen hebben er hun oordeel over, maar geen flauw idee wat er echt aan de hand is en hoe ver dat gaat. Je zal dan maar zo'n kind hebben
en voortdurend op school en elders de problematiek proberen uit te leggen aan mensen die er toch het hunne van denken en waar je bijgevolg geen hulp of begrip van krijgt, zelfs eerder integendeel.
de oplossing: bespreek met de vader deze weigering en hoe je in een strategische gesprek (allebei samen met jullie dochter) aan haar duidelijk kunt maken dat zij voor haart opvoeding en otnwikkeling zowel tijd moet doorbrengen met de mama én ook met de papa. Dat daar niets vreemd aan is; Dat ze ook niet te kiezen heeft of ze wel of niet naar school moet. Dat dit gewoon nodig is. Dat ze ook wel kan vertellen waarom ze dan zo'n drama maakt. Misschien zijn er een aantal details waar ze moeite mee heeft, maar waar misschien een simpele oplossing voor mogelijk is. Heel belangrijk: doe dit gesprek samen. En laat duidelijk voelen dat jullie wat dit punt betreft: samen aan hetzelfde touw trekken en elkaar daarin steunen. Dan kan ze jullie tegen elkaar niet uitspelen, want dit is dus het gevaar bij kinderen van gescheiden ouders omdat ze mogelijke spanningen tussen hen kunnen oppikken.