Beste,
Mijn vraag handelt over een adoptie door mijn natuurlijke vader. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 6 jaar was en ik kan stellen dat de relatie met mijn vader nooit goed is geweest.
Mijn vader heeft veel narcistische eigenschappen daar ben ik de laatste jaren achter gekomen.
Na mijn moeder is mijn vader hertrouwd met iemand met 3 kinderen toen 2 van deze 3 kinderen volwassen waren heeft hij een aanvraag ingediend om die kinderen te adopteren (enkel de 18+ want die procedure was niet zo ingewikkeld de andere zou hij adopteren eens 18). Zowel ik als de biologische papa van de kinderen hadden ons daar tegen verzet omdat we wisten dat dit enkel voor financieel gewin was en dat de relatie van de kinderen met mijn vader alles behalve goed was. Ons idee was dat de moeder financiële zekerheid wou en ze heeft mijn vader overtuigd om die stap te zetten. (Noteer dat mijn vader heel erg gevoelig is voor erkenning van buiten af dus voor hem was dit iets om fier over te zijn van zie is hoe graag ik die kinderen zie ik wil ze adopteren... een van zijn narcistische eigenschappen)... Dus zowel de biologische vader als ikzelf zijn toen in beroep gegaan tegen die adoptie... op het moment dat de zaak voor de rechtbank kwam was er jammer genoeg 1 van de 2 kinderen overleden (verongelukt na een klinkende ruzie met jawel mijn vader). Simpel uitgelegd de rechter heeft de argumenten van zowel mijzelf als de biologische papa van tafel geveegd en de adoptie voor dat ene kind toegestaan omdat zij er beter van werd en er geen enkel argument was dat dat tegensprak. Zoals we hadden vermoed heeft zijn vrouw hem enkele maanden later buiten gesmeten en heeft hij alles gedaan om van de adoptie af te geraken (wat dus toont dat hij met die kinderen niets had). Ondertussen zijn we 20 jaar verder en nu doet de situatie zich opnieuw voor... zijn huidige vrouw (ook weer financieel afhankelijk van hem) heeft 2 dochters die dus ook meerderjarig zijn en die hij dus wil adopteren. Ik heb opnieuw een negatief advies gegeven met argumenten van zijn jarenlange emotionele verwaarlozing van mij, zijn narcistische eigenschappen, het feit dat hij geen emotionele band heeft met die kinderen (voorbeeld van de vorige adoptie aangehaald), wat de biologische vader heeft gedaan weet ik niet maar de andere geadopteerde dochter (want dat kon dus niet ongedaan worden gemaakt) heeft zich niet verzet omdat ze dus geen band met hem heeft. Nu moeten we dus weer voor de rechtbank verschijnen in september omdat ik me verzet maar ik weet dus geen enkel juridisch argument om dit tegen te gaan. Ik weet ook dat het feit dat mijn 'erfenis' wordt verminderd ook geen argument is... voor mij is het vooral heel psychologisch dat ik het hier zo moeilijk mee heb... hij heeft me mijn hele leven verteld dat de andere kinderen beter waren, dat wat ik deed minder was, dan adopteert hij die weer een slag in mijn gezicht dat ik niet goed genoeg was... Nu is mijn man in oktober 2023 overleden, ik ben achtergebleven met 2 kinderen en dan krijg je in maart zo een brief in de bus... ik was aan de grond genageld dat hij dit dus opnieuw wil doen (hij weet dat mijn man is overleden => zijn elektronisch rouwbericht in het rouwregister van de begrafenisondernemer was: oprechte deelneming van mij en (naam van zijn vrouw)... ik wis onmiddellijk van wie dat was...). Mijn vraag is er ook maar 1 argument dat ik kan aanhalen om deze cinema tegen te houden want er wordt volgens mij alleen maar gekeken naar de situatie van de geadopteerde en die gaat er dus wel op vooruit want ze worden juridisch zijn kinderen....