Volgende situatie doet zich voor:
In een gezin komt een echtscheiding als kinderen respectievelijk 4 jaar en 14 jaar oud zijn.
Er wordt alimentatie uitgesproken ten behoeve van de kinderen, te betalen door de vader.
Vader betaalt nooit alimentatie en laat zich uitschrijven uit België. Er wordt nog geprobeerd om iets van alimentatie te recupereren via deurwaarder maar dit heeft allemaal geen enkel succes. Vader verhuis naar buiten de Europese Unie.
Er gaan 28 jaar voorbij waarin er tussen de moeder-kinderen geen enkel contact meer is met de vader (letterlijk 0,0). Ze weten zelf niet waar de vader gedomicilieerd is.
Begin 2020 komt de vader te overlijden in een Belgisch ziekenhuis. De kinderen waren niet op de hoogte dat de vader in een ziekenhuis lag, ziek was, zelf in België was.
De begrafenis wordt geregeld door de broer van de overledene. Er is geen enkel contact tussen de nabestaanden (broer) van de overledene en de kinderen van de overledene. Er kan wel aangetoond worden dat er een goede en regelmatig contact was tussen de vader (overleden) en zijn broer - schoonzuster.
Enkele weken ná de begrafenis krijgen de kinderen via een advocaat de factuur van de begrafenis toegespeeld. De begrafenis was volledig geregeld door de broer van de overledene en de bestelbon bij de begrafenisondernemer ook door deze persoon ondertekend en voldaan/betaald. Deze broer eist nu terugbetaling van de begrafeniskosten op basis van artikel 205 BW) (onderhoudsplicht kinderen tov de ouders).
Ondertussen ontvangen de kinderen facturen voor > 30,000 euro van een Belgisch ziekenhuis. Deze facturen zijn het gevolg van een lang verblijf in het ziekenhuis van de vader voorafgaand aan zijn overlijden.
De kinderen (die wettelijke erfgenamen zijn) zijn ten rade geweest bij een notaris die een inventaris van de nalatenschap aan het opmaken is (er is niets geweten mbt activa, geld, schulden etc) maar er wordt vermoed dat er niets meer (lees: enkel schulden) zal zijn.
Enkele vragen:
* blijft artikel 205 BW zo lang doorwerken dat zelf kinderen na 28 jaar zonder enig contact kunnen verplicht worden om deze kosten volledig te dragen? ook als men kan aantonen dat op moment van scheiding de vader geen enkele solidariteit tov zijn kinderen heeft betoond? (nooit nog naar omgekeken, nooit nog alimentatie betaald).
* worden die ziekenhuiskosten standaard bij de kinderen gehaald, ook in deze situatie én in de situatie dat ze de erfenis zouden hebben verworpen?
Indien dit zo is betekent dit het failliet van beide kinderen.
Heeft iemand ervaring/tips is zo een situatie? of iemand nuttige rechtspraak terzake?