Ik wens toch een aantal zaken uit te klaren, want merk toch wat emotie in uw reactie. Sta mij toe één en ander te verduidelijken.
1. U stelt in uw eerste bericht dat iets een ongeschreven wet is. Dat impliceert een bindend aspect - laat ons dat even vertalen naar een gewoonterechtelijke regel. Juridisch is dat natuurlijk een wereld van verschil, want dat betekent dat de oplossing klaar als een klontje is. Dat is dan een regel die kan worden afgedwongen voor de rechtbank. Het enige probleem is dat niet gewoon niet waar is. Vervolgens probeert u dat te rechtvaardigen door te zeggen dat 'Jan Piet of Mieke' het misschien niet doen, maar u wel, en het daarom alsnog een 'ding' is. Dat is de omgekeerde redenering. Iets is een gewoonte (of ongeschreven wet) als quasi-iedereen dat doet en er een overtuiging heerst dat het ook zo moet en hoort. Dat is gewoonweg niet het geval. Dat heeft niets te maken met iets 'uit het systeem' te krijgen en de opmerkingen van de leden moet je dus ook niet opvatten als 'vitten' of 'ventileren', ze willen u er gewoon op wijzen dat u juridische gevolgen afleidt waar deze er simpelweg niet zijn.
2. 'Met Goodwill' wil niet zeggen in rechte afdwingbaar. Het is een gunst. Als ik u iets verkoop las particulier, reist het pakketje op risico van de koper (tenzij anders bedongen). Als het misloopt, moet ik dus helemaal niets.Het probleem is hier of we niet weten of de verkoper aan zijn leveringsplicht heeft voldaan: heeft hij het pakket opgestuurd en is dit verloren gegaan (hij heeft niets verkeerd gedaan) of heeft hij het pakket nooit opgestuurd (hij levert niet, hij doet wel iets fout).
3. U mag de burgerrechtelijke gevolgen en de strafrechtelijke gevolgen niet door elkaar halen. Omdat iemand niet onmiddellijk levert, is het nog geen oplichter. Eenzelfde feit kan vanuit die twee brillen bekeken worden, en binnen elk stelsel tot gevolgen leiden maar het zijn geen onderlinge synoniemen.
4. Het is wat vreemd dat u enerzijds aanhaalt begaan te zijn met uw potentiële kopers en goodwill te tonen, en anderzijds aangeeft zonder problemen mensen op te willen lichten als u daarvoor niet onmiddellijk vervolgd zou worden. Allicht meent u dat laatste niet, maar het komt raar over. Elke rechtsvordering is een economische last voor de maatschappij - we moeten daar spaarzaam mee omgaan ook al wringt dat met het rechtsgevoel.
5. De FOD heeft hier niets mee te maken en consumentenrecht evenmin, deze transactie is C2C (particulieren onderling). Daar heeft de FOD economie geen fluit mee te maken, als ik dat zo mag uitdrukken.
6. U heeft natuurlijk gelijk als u stelt klacht te willen indienen bij de politie. Daarin steun ik u ten volle. Weet dat dit enkel het strafrechtelijke luik omvat en voor u niet per se tot een oplossing gaat leiden. De politie is geen privé-detective of advocaat die uw betaling voor u gaat recupereren; het is een openbare instelling die de maatschappij tracht te beschermen door de dader in kwestie aan te pakken. Uw laatste (enigszins misnoegde) opmerking over de rechtstaat is hier ook weer te plaatsen.
Veel succes, en weet dat we hier ons best doen om u te helpen in de mate van het mogelijke.
Eerst en vooral bedankt voor uw juridische verduidelijking hierboven (en ik meen dit echt), daar u duidelijk heel wat tijd en moeite hierin gestopt heeft. Dus ga ik uit beleefdheid ook de tijd nemen om terug te koppelen.
Emotie zal ongetwijfeld een rol spelen in mijn repliek, is menselijk. Maar ik heb de indruk dat u dan weer de wet teveel volgens de letter (alleen) leest. Mijn allereerste college recht (eventjes geleden, dus kan er wat roest op zitten), begon de prof zijn les door te zeggen dat de uitvoering van de wet steeds in het midden moet liggen om eerlijk, draagbaar en realistisch te zijn. Niet te emotioneel om partijdigheid te voorkomen, maar ook niet teveel op dode letter om menselijk te blijven.
1. "ongeschreven wet"... deze uitdrukking wordt (terecht of onterecht in het midden) toch wel vaker gebruikt en niet altijd met de bedoeling dat het juridisch afdwingbaar is (wat ook niet mijn bedoeling was), maar om een sterk voorkomend gewoonte ('alsof het een wet is') te benadrukken. Dit was ook mijn bedoeling. Andere uitdrukking beter geweest? Misschien, maar is nu eenmaal gebeurd.
2. In onze transacties kregen we meer dan vaak spontaan een berichtje, een foto een video ter bevestiging van het nakomen van de verplichting... dit is duidelijk een goodwill/gunst van de verkopers met wie wij tot op heden te maken hebben gehad -daar wij inderdaad niemand verplicht hebben of kunnen verplichten om dit te doen. Spontaan zijn wij dit ook beginnen doen (tot grote appreciatie van de tegenpartij) en dus is bij ons haast eerder regel dan uitzondering geworden. Men zou bijna beginnen denken dat het een (ongeschreven) verplichting/gewoonte of louter goodwill... is op 2dhands (hint).
3. Ik veroordeel de verkoper (nu reeds) niet als oplichter. Obv enkele gebeurtenissen zoals ik voorheen aangaf, lijkt mij dit geen gezonde transactie, komt de persoon niet over als iemand te goeder trouw en dus ben ik op zoek naar anderen die misschien dergellijke situaties reeds hebben meegemaakt en naar mogelijke stappen indien nodig zou blijken. Maar, gezien ik de verkopen het voordeel van de twijfel geef, ga ik nog tot begin volgende week wachten, alvorens stappen te ondernemen.
4. Te letterlijke interpretatie. U leest enkel de letters, maar niet wat er staat. Ik denk dat dat wel duidelijk is.
5&6. Is wat het is.
Iemand vroeg nog de score van de verkoper: aan de scores te zien lijkt de verkoper OK, we zullen zien.
Ikzelf heb nog geen klachten ontvangen over oplichting, misleiding, ... van mijnentwege.
Maar ja, wat wij meestal verkopen zijn kledij en speelgoed die de kids ontgroeid zijn voor zeer kleine bedragen. Onze tegenpartijen zijn dus meestal huismoe's, weet niet of in die branche grote problemen/oplichters voorkomen. Vandaar verbaasd en slecht voorgevoel omdat we nu met iemand te maken hebben die wel SMS stuurde met daarin de vraag "waarover"' volgend op mijn niet aangenomen oproep omdat hij mijn nummer niet kende, maar niet meer antwoordt op mijn SMS daarop, waarin ik aangeef nog steeds te zitten wachten op de nakomst van zijn verplichting.