Beste, mijn partner en ik zijn uit elkaar, maar we raken het niet eens over de verblijfsregeling van ons net 4-jarig zoontje. Hij wil 50/50 week om week. Ik wil vooral dat mijn zoontje doordeweeks bij mij is, om hem de nodige structuur te bieden. De weekends spelen minder een rol, omdat mijn man zijn houding in het vaderschap wel gecompenseerd wordt tijdens de week door mij. Evenwel wil ik hem ook gerust in de weekends.
Mijn aanvoelen is dat mijn argumenten te weinig tastbaar zijn voor een familierechter
- Hij heeft in de omgeving van het kind niemand om hem te ondersteunen. Letterlijk niemand. Al zijn contacten zitten op minstens 1 uur van hier. Omwille van de redenen hieronder wenst mijn vangnet (familie én vrienden) hem niet te ondersteunen, tenzij het kind doordeweeks wel bij mij is, omdat ook zij dit essentieel vinden voor het welzijn van het kind.
- Het kind heeft medische problemen, waar hij weinig bij betrokken is. Kind wordt opgevolgd door meerdere specialisten die hij geen van allen kent. Ik ben er 100% zeker van dat hij zelfs de naam van de huisarts niet kent en zelfs de exacte aandoening niet kan benoemen als ik het hem nu vraag.
- Hij is niet in staat een huishouden te runnen. Koken, poetsen, het huis onderhouden, wassen: het lukt hem niet. Vroeger deed zijn huisgenoot dit in ruil voor een lagere bijdrage in de onkosten, met ondersteuning van zijn moeder die toen dichterbij woonde. Ik doe dit momenteel allemaal, met soms een helpende hand van mijn schoonbroer voor zwaar werk. Hij is met zijn zoon een speelvogel, hij ziet zijn zoon doodgraag maar hij is niet in staat meer te bieden dan tripjes naar de speeltuin en pizzas/frietjes/...achteraf. Hij moet die kans natuurlijk wel nog krijgen. Hoe hij met zijn zoontje speelt, dat is iets dat ik zelfs niet kan. Toch niet in die mate.
- Ik ben enkele maanden terug 1 week in het ziekenhuis opgenomen geweest, waardoor mijn man mijn zoontje moest verzorgen. Toen belde de juf me na enkele dagen om te vragen of er problemen waren. Mijn zoontje was niet naar het seizoen gekleed, kwam onverzorgd over en had de juf verteld dat hij honger had want er was geen tijd om te ontbijten. Mijn moeder is toen de rest van de tijd ingesprongen.
- Het is een workaholic, die buiten coronatijden tevens veel zakenreizen maakt. Hij gaf mij aan dit in de toekomst te hervatten, maar tevens dat hij het zou ontkennen als men hiernaar vraagt. Tsja. Tevens is zijn kantoor ook ver van de school.
Omwille van bovenstaande redenen delen we nog steeds het huis. Ik doe nog steeds het hele huishouden (incl zijn was) om toch maar doordeweeks mijn zoontje van een goeie maaltijd, structuur en opvolging van zijn gezondheid te kunnen voorzien.
Ik ga bot vangen bij de familierechter in mijn verzoek om doordeweeks het verblijfsrecht te hebben vrees ik. 50/50 lijkt toch wel heel hard ingebakken. Kan iemand dit beamen/ontkennen? Of mij toch wat richting geven. Ik zou rechtstreeks bij een advocaat kunnen gaan, maar ik heb schrik dat die mij slaagkans zullen geven om toch maar een dossier bij te krijgen.