JuridischForum.be

Mijn schoonvader die enkele jaren door een werkongeval overleed had matige schulden(alleszins meer dan bezittingen). Hij woonde (ook gedomicilieerd) bij zijn zus die tevens ook begunstigde van zijn levensverzekering was. Mijn schoonvader was gescheiden en heeft twee zonen (mijn man en mijn schoonbroer). Het contact tussen hen en de vader was povertjes. Toch regelden mijn man en schoonbroer de begrafenis en kon deze betaald worden door de verzekering voor werkongevallen. Voor de rest hebben ik en mijn man niets van de spullen van mijn schoonvader in bezit genomen, ook geen geld want dat was er niet.

Mijn schoonbroer nam wel de auto in bezit en de zus van mijn schoonvader nam zijn gsm in bezit.

Een jaar na mijn schoonvader z'n overlijden kregen we een kleine belastingsshuld van hem in de bus, te betalen: 1/2 door mijn man en 1/2 door mijn schoonbroer. Een beetje bang van de brief en omdat het zo'n belachelijk klein bedrag was hebben we dit maar betaald.

Twee jaar na het overlijden van mijn schoonvader kwam er een belastingschuld van hem die enorm hoog was! We schrokken allen en informeerden ons.
We zijn gaan verwerpen op de rechtbank eerste aanleg, ik, mijn man en mijn schoonbroer.
Voor ons minderjarig kind hebben we langs de vrederechter laten verwerpen. Ik schreef een brief met het waarom van verwerping en alles werd in orde gebracht.

Iemand heeft me nu flink wat schrik bezorgd door te zeggen dat ik, mijn man en schoonbroer, door die eerste (weliswaar kleine) belastingsschuld te betalen moeten opdraaien voor eventueel volgende schulden, zelfs met die toegekende verwerping! Klopt dat? Want die kleine belastingsschuld is alles wat we betaalden, ik en mijn man hebben geen enkel voorwerp van hem gehouden, dat deed z'n zus waar mijn schoonvader bij inwoonde. Kan iemand hier wat opheldering brengen? Alvast heel erg bedankt!

“Art.784.De verwerping van een nalatenschap wordt niet vermoed : zij kan voortaan alleen gedaan worden op de griffie van de rechtbank van eerste aanleg van het arrondissement waar de erfenis is opengevallen, in een bijzonder daartoe gehouden register.Art.785.De erfgenaam die de nalatenschap verwerpt, wordt geacht nooit erfgenaam te zijn geweest.”(B.W.=Burgerlijk Wetboek).

Wie die verwerping aanvecht moet bewijzen dat de verwerper daden van aanvaarding heeft gesteld.

“Art.778.De aanvaarding...geschiedt stilzwijgend,wanneer de erfgenaam een daad verricht die noodzakelijk zijn bedoeling om te aanvaarden insluit en die hij slechts in zijn hoedanigheid van erfgenaam bevoegd zou zijn te verrichten”(B.W.)

‘Uit de vaststelling dat de weduwe en de zoon van de overledene,na diens overlijden,de inboedel volledig hebben behouden in het pand dat de weduwe van de overledene samen met hem betrok op het ogenblik van diens overlijden,heeft de rechter niet wettig kunnen afleiden dat die erfgenamen een daad van stilzwijgende aanvaarding van de erfenis hadden verricht‘[Cass. ARC960385F,23 januari 1998(A. t. Union cycliste sur prairie vzw),R.W. 1998-99,860].

‘Mijn schoonbroer nam wel de auto in bezit’ is wel zulke daad van aanvaarding(vgl.Brussel 1 juli 1891,J.T. 1891,1129)

Ook het betalen van schulden van de overledene is een daad van aanvaarding volgens Namen 14 maart 1973,R.Not.B. 1973,285.Of dit in de door u gegeven omstandigheden ook het geval was kan echter betwijfeld worden.

Ga volledigheidshalve naar (Belgische wetgeving) onder Belgisch Staatsblad in http://just.fgov.be .Klik voor WetBOEKEN in de balk achter ’Juridische aard’ op het omgekeerd driehoekje uiterst rechts.

Bedankt voor het snelle antwoord! Misschien maak ik me te druk en komt er helemaal niets. In elk geval, die laatste belastingsschuld die we niet hebben betaald en waarvoor we een kopij van de verwerping naar de fiscus stuurden dateert ondertussen al van twee jaar geleden. Voor de rest hebben we niets meer te maken gehad met iets van mijn schoonvader. Ik vermoed dat die belastingsschuld terug naar de zus van mijn schoonvader is gegaan (hij woonde daar) en misschien heeft zij wel betaald aangezien ik de twee voorbije jaren toch niets van de fiscus hoorde.
De zus van mijn schoonvader heeft de premie van diens levensverzekering ontvangen omdat zij begunstigde was. De rekening van mijn schoonvader was al "geplunderd" door z'n zus toen hij nog in coma lag! Uitleg van haar: 'Hij had me een volmacht gegeven'!
Wij hebben dus snel onze handen er vanaf getrokken en er haar "goesting" mee laten doen. Mijn schoonbroer vroeg mijn man of hij de auto mocht houden, mijn man antwoordde dat het hem niet kon schelen, dat hij niets van z'n vader moest hebben. Toen mijn schoonbroer dan met die eerste (kleine) belastingsschuld op de proppen kwam om elk de helft te betalen deden we dat voor het minste gezever, het was dan ook een zeer klein bedrag. Toen een jaar later dan die tweede schuld eraan kwam hebben we werk van de verwerping gemaakt. De fiscus heeft die ontvangen en er nooit meer iets over gezegd...
Zoals je zegt de omstandigheden... Dat is bij iedereen zo anders hé?
Nogmaals bedankt!