Aanvaarding of verwerping

[Appeltrot]

Aanvaarding of verwerping van de onbeheerde nalatenschap van wijlen mijn broer, dd. 03.02.2017.
Ik heb geen kennis van de activa en de passiva van de nalatenschap.
Alhoewel ik vrij zeker ben dat er enkel schulden zijn; en een aanstelling van een curator lijkt mijn vermoeden te bevestigen. Dus ik ga zeker voor de verwerping.
Ik kreeg enkel een aangetekend schrijven van de curator met de vraag om de onbeheerde nalatenschap te aanvaarden of de verwerpen. En dat ik me hiervoor moet laten bijstaan door een notaris. Afhankelijk van het bedrag van de eventuele activa kan me dat 0 of 536 euro kosten.
Ik lees op een forum dat:
“erfgenamen ingevolge art. 789 B.W. het recht en de mogelijkheid hebben om gedurende een periode van dertig jaar de nalatenschap te verwerpen. De vaststelling dat erfgerechtigden pas tot verwerping zijn overgegaan na in rechte te zijn gedagvaard, is dan ook van geen belang, in die zin dat dit de verwerping niet ongeldig maakt.”
Is dit moeilijk omschreven om te zeggen dat je de erfenis nog kan verwerpen nadat eventuele schuldeisers aan je deur komen aanbellen, en we dus gewoon de komende 30 jaar kunnen afwachten. Mijn houdbaarheidsdatum zal dan ruim overschreden zijn.
Kunnen onze kinderen op hun beurt na verwerping van onzentwege nog aangeschreven worden om te aanvaarden of te verwerpen?

[wanton]

Laat ons zeggen dat die 30 jaar theorie is. Men verlangt eigenlijk een definitieve beslissing binnen 4 maanden. Bij langer wachten loop je het risico iets te doen zodat je niet meer kan weigeren.

Waarom wordt niet gesproken over 'aanvaarding onder voorbehoud' zodat uw uiteindelijke beslissing afhangt van het resultaat van het onderzoek. Spreek toch eens met een notaris.

[Gaby P]

1) In het algemeen moet ik waarschuwen voor een aanvaarding onder voorrecht van boedelbeschrijving. Dat is een mooie regeling op burgerlijk vlak, maar de fiscus is daar niet door gebonden. Ik geef een voorbeeld. Uw broer heeft 1.000 op een rekening en 12.000 schulden. U aanvaardt onder dat voorrecht. U moet nooit meer betalen dan 1000; het wordt een nul-operatie.
Maar... 2 jaar voor zijn overlijden stond er 50.000 op zijn rekening (omdat hij een garage verkocht heeft; of iemand hem een schuld betaalde; of om het even om welke andere reden). Dan zegt de fiscus: als u niet kunt bewijzen waar die 50.000 naar toe is, dan moet ik u belasten op (50.000 min 1.000 min 12.000 min 6.000(forfait begrafenis =) 31.000 euro. Terwijl u nul euro overhoudt... Zoek dit niet in het burgerlijk wetboek: het staat er niet in (wel in het fiscaal wetboek).

2) Al even algemeen raad ik iedereen aan om in uw geval niets te doen. Laat de schuldeisers maar komen: u doet niets. Pas wanneer u voor een rechtbank gedaagd wordt, gaat u (in dit geval gratis) gaan verwerpen bij een notaris (en doe dat dan ook voor uw (klein)kinderen maar sla de minderjarige kleinkinderen voorlopig nog over).

3) Het enige wat speciaal is, is dat er een curator is aangesteld. Op wiens verzoek zou die aangesteld zijn? Een huisbaas misschien?