#17 , 13 sep 2018 19:54
Tot slot misschien toch nog even een correctie, want ik denk dat ik een verkeerd woordgebruik heb gehanteerd:
De schuldbekentenis van moeder (de 'kunstgreep' zoals zij ze noemde) werd uiteraard NOOIT ingebracht ter vordering van een nog openstaande schuld!
Ze werd enkel voorgelegd als bewijs/ter verantwoording waarom de spaargelden van vader/moeder terecht op rekening van zus kwamen indien de mondelinge overeenkomst tss vader en zus niet zou weerhouden worden en broer de gelden zou terugvorderen, wat hij nu ook doet op grond van een 'bewaargeving van gelden van onze ouders op een rekening van zus'.
Broer kan bewijzen dat de spaargelden van ouders op rekening van zus kwamen. Dat is altijd in alle openheid gecommuniceerd, gezien er niets fout of oneerlijk gebeurde. Broer kent de rekeningen en het is voor hem heel eenvoudig de herkomst en bestemming van de spaargelden aan te tonen. De schuldbekentenis heeft dus wel degelijk zijn reden van bestaan en tevens zijn nut bewezen!
Notaris onderzocht dus NIET het al/niet bestaan van de mondelinge OEK, maar hanteerde direct de schuldbekentenis als bewijs van de overdracht van de spaargelden als betaling van de schuld.
De verzorging is sowieso (slechts 1x) betaald, daar bestaat geen discussie over, maar heb ik misschien onduidelijk verwoord.
Dat vader voor zijn eigen verzorging NIETS dient te betalen lijkt ons idd ook volkomen onzin, Thomas Morus, maar dat is nu de situatie zoals de notaris ze heeft uitgewerkt in zijn advies aan de rechtbank!!:
Vandaar dat ik ook al de hele tijd zeg dat wij vinden dat moeder NIET voor de GEHELE verzorging van vader moet opdraaien, gezien hij zelf over spaargeld beschikte. Onze redenering is: eerst de spaargelden van vader opgebruiken voor zijn verzorging, zelfs als daar geen schriftelijk bewijs van bestaat dat vader zich met zus mondeling heeft verbonden tot deze verzorgingsovereenkomst. Vervolgens, als zijn spaargeld OP is, past moeder met haar spaargeld verder bij, zonder enig probleem, en ook terecht volgens het primair huwelijksstelsel.
Maar NIET zoals de notaris het stelt: moeder moet àlles betalen en de spaargelden van vader vallen VOLLEDIG (dus ongebruikt) in zijn nalatenschap en worden verdeeld onder zijn erfgenamen.. Vandaar dat wij zeggen, gezien de notaris de schuldbekentenis gebruikt en moeder de gehéle verzorging laat betalen, dat aan moeder het bedrag van de spaargelden van vader moet terugbetaald worden, gezien hij geld had op zijn verzorging (gedeeltelijk) zelf te betalen én gezien ze gehuwd waren met scheiding van goederen. Maar dat is blijkbaar niet correct geredeneerd van ons, gezien dan wordt tegen geargumenteerd dat moeder (dus nu haar nalatenschap) geen recht heeft op ook maar enige terugbetaling gezien 1. echtgenoten verplicht zijn voor elkaar te zorgen ieder naar zijn draagvermogen 2. dat dat draagvermogen wordt bekeken over de ganse huwelijksperiode, ook igv scheiding van goederen (dus dat vader zijn spaarcenten NU niet worden gebruikt heeft blijkbaar geen belang, 3. deze 'terugvordering' zou alleen door de echtgenoten zelf kunnen gebeuren, dus door moeder, maar dat gaat niet gezien zij ook is overleden...
Ik ben het dus volledig met u eens Thomas Moris dat het onzin is dat vader in casu NIETS moet betalen voor zijn eigen verzorging (tenzij ik u verkeerd begrijp), maar zo heeft de notaris het wél uitgewerkt in zijn staat V&V!
(En gezien onze adv stelt dat er weinig te beginnen is tegen het advies van de notaris gezien de rechtbank meestal het advies van de notaris volgt gezien hij de 'specialist ter zake' is (????) ben ik op zoek naar elementen om zelf een verweer op te bouwen... Vandaar mijn hulpvraag op dit forum).