al haar bezittingen van voor het huwelijk blijven ook haar bezittingen
Maar indien hertrouwd, is het aan de kinderen om te bewijzen wat voor dat huwelijk van hun moeder was. Zo niet wordt het verondersteld tijdens het huwelijk verworven te zijn.
Qua onroerend goed is dat makkelijk te bewijzen, maar als er veel roerend goed is en moeder heeft geen voorzorgen getroffen, is dat een ander paar mouwen.
Ik spreek uit ervaring. Mijn vader hertrouwde op hoge leeftijd. Hij had goed geboerd in zaken, maar was al lang gepensioneerd. Zijn 2de vrouw had geen bezittingen of inkomen. Hun gezinspensioen bedroeg ca. 1200 euro.
Er werd een dure auto gekocht, meubels, grote reizen gemaakt, verbouwingen gedaan, mevrouw kreeg tienduizenden euro’s cadeau…
Toch moest ik zwart op wit kunnen aantonen dat de resterende banktegoeden e.d. reeds voor het huwelijk in het bezit van mijn vader waren. Zo niet gold het wettelijk vermoeden dat dit allemaal met de ontvangen pensioengelden tijdens hun huwelijk was gefinancierd/bijeengespaard.
Het is me gelukt, maar daarmee was het niet afgelopen. De weduwe beweerde nu doodleuk dat ze het spaargeld van mijn vader hadden opgesoupeerd en ondertussen het pensioen hadden gespaard, zodat toch de helft zogenaamd haar eigendom was.
Tegelijkertijd waren volgens haar ook de verbouwingen, de dure auto enz. van datzelfde pensioen betaald en eiste ze compensatie daarvoor uit ons erfdeel.
Pervers, maar het wettelijk vermoeden was in haar voordeel en de bewijslast lag volledig bij ons.
Geen idee hoe dit tijdens een gerechtelijke vereffening-verdeling zou zijn uitgedraaid.
Zo ver is het niet gekomen omdat de weduwe enkel vruchtgebruik erfde, dat elk jaar daalde.
Bovendien had ze bedrog en schriftvervalsing gepleegd. Ze heeft dan uiteindelijk eieren voor haar geld gekozen, al heeft ze ons 4 jaar de duvel aangedaan en daarmee haar eigen erfenis weliswaar serieus gereduceerd.