Wij zijn gehuwd onder het wettelijk stelsel en hebben 2 meerderjarige kinderen. Dochter is alleenstaand (en zal dat waarschijnlijk blijven), zoon woont feitelijk samen met zijn vriendin. Ze hebben (nog) geen kinderen.
Toen onze dochter vorig jaar een huis kocht hebben wij haar d.m.v. een bankgift gesponsord. Onze zoon kreeg toen meteen ook een bankgift voor hetzelfde bedrag.
Zoon en vriendin kochten onlangs een huis en zijn van plan wettelijk te gaan samenwonen op het ogenblik dat ze hun domicilie veranderen. De bedoeling is ook te trouwen, maar ze willen zich eerst concentreren op de beslommeringen i.v.m. hun huis en pas daarna beginnen denken aan (en sparen voor) een huwelijk en kinderen.
Ik neem aan dat de bankgift aan onze zoon tot zijn eigen vermogen behoort.
Stel dat wij onze beide kinderen nog een schenking doen op het ogenblik dat onze zoon wettelijk samenwoont of gehuwd is, behoort die gift dan tot zijn eigen vermogen of niet?
Het is voor ons ook moeilijk om onze kinderen gelijk te behandelen doordat dochter alleen is en zoon met 2 en we vragen ons af hoe het zal zijn eens er kleinkinderen zijn.
Bv. : met verjaardag en nieuwjaar krijgt iedereen een cadeau, maar eigenlijk krijgt onze dochter daardoor minder van ons vermogen. In het geval mijn zoon 2 kinderen heeft, dan belanden daar jaarlijks 8 cadeaus tegenover 2 bij onze dochter. En zullen bij oma en opa de Sint en de Paashaas passeren, zullen die kinderen lentefeest doen enz.
Onze kinderen zijn 2 handen op 1 buik en we hopen dat dat zo blijft, maar kan onze dochter op het ogenblik dat er geërfd wordt, niet eisen dat ze inkorting krijgt? Anderzijds zou haar broer daar tegenover kunnen stellen dat ze veel vaker bij ons is blijven eten aangezien zij in onze buurt woont en hij niet.
Wij willen voor onze beide kinderen gelijk doen, maar we kunnen toch onmogelijk elke cent zitten afwegen?