JuridischForum.be

Als een onrechtstreekse schenking door ouders aan hun kinderen, uit hun gemeenschappelijk vermogen, volgens de regels van de kunst gebeurd is en goed gedocumenteerd is (vaste datum en pact adjoint) en de ouders blijven nog drie jaar leven zijn er geen schenkingsrechten verschuldigd.

Maar als bv één jaar na de schenking één van de ouders toch overlijdt, keert die schenking terug in de nalatenschap van de overledene.
Ik veronderstel dat dan de hele schenking aan het gemeenschappelijk vermogen wordt toegevoegd en via die weg dan voor de helft in de nalatenschap valt als aandeel van de overledene in het gemeenschappelijk vermogen.
Blijft dan de termijn van drie jaar voor de andere ouder nog gewoon verder lopen en zullen geen schenkingsrechten meer verschuldigd zijn als die tweede nog twee jaar blijft leven ? Of is door de opname in de nalatenschap de schenking 'bekend' geworden (is wel geen notariële akte) en zijn dan schenkingsrechten verschuldigd op het deel van de nog niet overleden ouder ?

Wanneer een schenking is gebeurd , is dat kapitaal definitief verdwenen uit het vermogen van de schenker. Bij een schenking van de ouders , zijn er eigenlijk twee schenkingen. Indien één van de ouders overlijdt binnen de drie jaar, is het deel dat die geschonken heeft onderworpen aan successierechten. Het wordt gewoon bijgeteld bij het gedeelte uit de erfenis. Met die schenking(en) wordt eventueel wel rekening gehouden om na te gaan of elke erfgenaam zijn reservatair gedeelte heeft ontvangen.

Aan wanton : de antwoordelementen vind ik logisch en zijn OK. Maar ergens heb ik gelezen dat als een onrechtstreekse schenking bekend wordt bij de fiscus (bv door vermelding in een notariële akte) binnen de drie jaar na de schenking, dat dan schenkingsrechten verschuldigd worden. Dit is in bovenvermeld voorbeeld dan niet het geval voor het gedeelte van de niet overleden ouder dat enkel bekend is door opname in de nalatenschap ?

Nog wat verder opgezocht en volgens mij is het antwoord op mijn (eigen) vraag : Het bekend zijn bij de fiscus van een handgift (via kennis van de helft van een gemeenschappelijke handgift) door opname in een nalatenschap geeft geen aanleiding tot schenkingsrechten op het gedeelte van de niet overleden gemeenschappelijke schenker omdat dit geen aanbieding ter registratie van deze handgift inhoudt. Het deel van de overleden schenker komt wel in de nalatenschap en hierop zullen successierechten verschuldigd zijn. En als de andere schenker drie jaar na de onrechtstreekse schenking nog in leven is, is dat gedeelte niet meer op te nemen in de nalatenschap van die schenker.

Samenlezing van wat vermeld wordt op de website van de Vlaamse gemeenschap leidt voor mij tot die conclusie :

http://fin.vlaanderen.be/nlapps/data/do ... echten.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;

Als u vrijwillig een onderhandse akte aanbiedt waaruit een handgift blijkt en waarin zowel schenker als begiftigd tussenkomen of waarin de begiftigde de handgift erkent, ontstaat de belastingschuld op het moment van aanbieding ter registratie. De registratie gebeurt tegen contante betaling

http://belastingen.vlaanderen.be/nlapps ... .asp?id=31" onclick="window.open(this.href);return false;

Een handgift geeft op zich echter geen aanleiding tot de heffing van het schenkingsrecht. Het is pas wanneer een notariële akte of een onderhands geschrift tot bewijs van de gedane schenking ter registratie wordt aangeboden dat het schenkingsrecht verschuldigd is.