JuridischForum.be

In een erfeniszaak heeft Notaris A een document ontvangen van één van zijn klanten dat hij aan een klant van Notaris B moet voorleggen.
Het betreft een overeenkomstdocument waarop staat dat de klant van Notaris A 'gratis' handelsgebouwen in gebruik krijgt voor nog vele jaren. Notaris A faxt dus dat document door naar Notaris B, die het op zijn kantoor onmiddellijk aan zijn klant voorlegt met de melding:"Kijk dit document heeft uw vader enkele jaren vóór zijn overlijden ondertekend samen met de klant van Notaris A, u zal aan wat daarop vermeld is moeten gehoorzamen.' Notaris B gaat er van uit dat de fax gemaakt werd met het échte origineel van een overeenkomst, waarop echt met inkt gezette handtekeningen staan. Dus zijn klant gaat daar ook van uit en zal dus rekening moeten houden met het document en het 'gratis gebruik' moeten verlenen. Maar wat als later vast komt te staan door een bekentenis van de klant van Notaris A dat die fax niet gemaakt werd met een écht origineel maar wél met een kopie van een vervalst document (dat Notaris A nooit in handen had) en dat hij zijn collega Notaris B en diens klant eigenlijk toen (misschien ongewild) bedrogen heeft? Wie beging hier de grootste fout? Was het de klant van Notaris A die een vals document opmaakte? Of Notaris A die een fax maakte zonder het échte origineel
in handen te hebben gehad?

Of was het u zelf, die nooit het origineel heeft opgevraagd...?

Om te kunnen bewijzen dat het om schriftvervalsing gaat, zal deze procedure van lang duur zijn. Er zijn slechts 4 schriftdeskundigen in België. Niet enkel de wachttijd om het schrift én de inkt te kunnen ontleden, duurt ontzettend lang. En dan zullen we nog maar even zwijgen van de kostprijs van deze procedure.

Indien er toen een onderzoeksrechter is aangesteld om dat ene document te onderzoeken en een rechter heeft nadien uitspraak gedaan en heeft daarin gemeld dat het een écht onvervalst origineel betrof, dan mag een rechtzoekende of een toeschouwer er toch van uit gaan dat die mannen weten waarmee zij bezig zijn en hem niet zullen beliegen, denk ik. Ik was geen betrokkene daarbij. Maar op dit ogenblik ligt nu op een griffie in ons land het zogezegde "echte" origineel , dwz het door de eerste onderzoeksrechter onderzochte exemplaar of niet? Want wat blijkt? Terwijl het een bijna identiek exemplaar betreft, blijkt de datumlijn op dat 'zogezegde' origineel nu toch maar met een ander handschrift ingevuld. (wat ook al toegegeven is door twee verschillende personen die het deden)Kan U een kopie maken of een faxkopie doorzenden van één origineel zodat U er nadien twee van elkaar verschillende exemplaren aan over houdt? Als ik voor U via een kopiemachine een dubbel maak van één uniek exemplaar gaat U dan tevreden zijn met een kopie die verschilt van het échte origineel? Of als ik U een fax van dat welbepaald document zend zonder daarbij een computerprogramma aan te wenden, dan ga jij er toch van uit dat ik U een exact gelijkend document bezorg en dat er zeker geen gemanipuleerde kopie uit uw toestel rolt? Het gaat hier wel over een fax 'rechtstreeks ' verzonden van Notariskantoor A naar Notariskantoor B (dit staat er bovenaan op vermeld) Welke gewone man /vrouw gaat dat bij voorbaat durven wantrouwen. En als Notaris A vandaag in de erfeniszaak( die nog loopt) verklaart dat hij het origineel waarmee hij die fax toen maakte niet meer in handen heeft en ook niet weet waar het origineel is gebleven, niet weet wie het hem bracht of wie het ooit terug mee genomen heeft, terwijl hij wél goed weet dat dit origineel momenteel op een door hem bekende rechtbank ligt en zelfs daar door een schriftdeskundige in zijn studie opgenomen is ...... wat dan? Nog eens mijn vraag: Mag een Notaris vertrouwen stellen in een fotokopie (waarop in zwartwit handtekeningen gekopieerd staan) zonder het echte origineel opgevraagd te hebben? U stelt de vraag:" Het origineel ooit opgevraagd?" Denk je niet dat Notaris A die plicht niet op de eerste plaats had?

Beste 'Creatief', ik weet wat een schriftdeskundige als loon vraagt, want heb de rekening gezien ook al moest ik ze niet zelf betalen.
In dit geval heeft één van de meest befaamden, die ook nog documentdeskundige is, durven stellen dat het door Notaris A doorgefaxte exemplaar een exacte kopie is van het jaren later voorgelegde stuk waarop dezelfde handtekeningen wél in kleur staan geschreven MAAR de datumlijn met ander handschrift staat ingevuld. Dit gebeurde vlak voor de vervalser aan een rechercheur had bekend dat het exemplaar waarop 'zij' de datumlijn invulde, dus datgene was dat zijzelf aan Notaris A bracht het eerst volledig afgewerkte exemplaar was. Ze verklaarde daarbij ook zelf dat op het nu op de rechtbank voorliggende 'zogezegd' écht originele stuk nog geen datum was ingevuld toen zij die datum op haar exemplaar wel al had ingevuld en gaf meteen toe dat zij (die zeker geen betrokken partij is bij die overeenkomst en ook niet aanwezig was geweest bij de ondertekening ervan) zomaar een zelfgekozen datum daarop had ingevuld. Dit alles werd bevestigd door een op die overeenkomst vermelde begunstige, die verklaarde aan dezelfde rechercheur dat hij het stuk niet op de vermelde datum ondertekende en dat hij ook de andere ondertekenaar NIET zag ondertekenen.
Volgens mij heeft die schriftdeskundige toch niet supergoed gekeken .... of heeft hij veel te vlug een zéér onbetrouwbaar besluit genomen. Een kind van zeven kan de verschillen tussen de kopie en het 'zogezegde' origineel met het grootste gemak aanduiden.

Terzijde: het layouten van een post (alinea's) kan helpen om de leesbaarheid te verbeteren.

Kan mij hier nu echt niemand zeggen of een Notaris een fout begaat (als ambtenaar?) indien hij een document waarvan slechts één exemplaar bestaat, waarop alleen gekopieerde handtekeningen staan in plaats van échte geschreven en waarop de datumlijn alleen met echte inkt ingevuld is, doorzendt naar een andere Notaris de indruk gevend dat hij een wettelijk aanvaardbaar origineel doorfaxt?

Weet dan misschien iemand wél of een Notaris tijdens het afhandelen van een nalatenschap/vereffening-verdeling optreedt als ambtenaar of als ondernemer? En mocht het als 'ambtenaar' zijn, wie oefent dan controle uit in verband met zijn afgeleverde werk?