JuridischForum.be

Vanuit verschillende kanten heb ik me laten vertellen dat een gehuwd paar mèt kinderen een schenking aan elkaar kan doen (bij leven uiteraard) waardoor hun gedeelte van hun eigendom niét naar de gemeenschappelijke kinderen gaat, maar in volle eigendom naar de langstlevende partner.

Ik dacht altijd dat zoiets niet mogelijk was, maar ik hoorde recent volgende situatie:

Vader + moeder hebben drie volwassen kinderen.
Vader doet blijkbaar een schenking aan moeder waardoor zij bij het overlijden van vader de volle eigendom van het huis verkrijgt en de kinderen niks.
Vader is ondertussen overleden. De drie volwassen kinderen zijn nooit naar de notaris moeten komen.
Moeder verkoopt na een aantal jaren de gezinswoning aan één van haar zoons aan een schappelijk prijsje. Het geld wordt daags nadien van de rekening gehaald en de moeder verdeelt cash de opbrengst van de woning (of althans het grootste deel ervan) onder haar twee zoons (als schenking onder tafel).
Het derde kind wordt volledig in het ongewisse gelaten.

Kàn zoiets? De verkoop van de woning is gewoon bij de notaris beschreven (zelfde notaris die de erfenis beheerde).

Ja dat kan, onder andere door in een huwelijkscontract een "langst-leeft-al"-beding in te voegen
Dit heeft tot gevolg dat bij overlijden de ganse gemeenschap zal toekomen aan de langstlevende van de echtgenoten.

en de sterfhuisclausule is ook zo'n erftechnische ingreep.

Dank U. Ik meende dat die langst leeft-krijgt alles clausule enkel kon gelden als er geen kinderen waren. Dit is dan toch een officiële manier om je kinderen eventueel te onterven?

Wat is de sterfhuisclausule aub?

----------------

Verder: kan het derde kind dat overal werd buitengehouden na het overlijden van moeder nog aanspraak maken op haar deel van de opbrengst van de woning?
Dit geld is dus "weg": helft aan de ene zoon teruggegeven en andere helft aan de andere zoon. Kan het overblijvende kind daar ooit aanspraak op maken?

Via huwelijkscontract kunnen de echtgenoten bepalen dat de gemeenschappelijke goederen aan de overlevende echtgenoot toekomen , bij het eerste overlijden. De kinderen worden zo niet onterfd , maar hun erfenis wordt ahw. uitgesteld. Ik blijf vinden dat deze regeling , hoewel ze dus kan , niet aangewezen is bij een koppel met kinderen.
De rest van de historie is erger. Hier probeert men dus wel een kind te onterven. Eerst door de verkoop van het huis , aan een schappelijk prijsje. Dit is een onrechtstreekse schenking , maar toch een schenking. Dan het verdelen van het geld onder twee van de drie kinderen , is op zich een onrechtvaardigheid. Dat derde kind moet aangeraden worden tegen elk deel beroep aan te tekenen. Voor die verkoop kan dat nu al , voor de verdeling later. Nu , als moeder overlijdt binnen de drie jaar na de verkoop , moet de verkoopprijs boven komen , want die valt sowieso in de nalatenschap. Dat derde kind moet , bij overlijden van moeder , rekenschap vragen.
Sterfhuisclausule : dat is nog een stap verder dan 'langst leeft ,al heeft'. Wanneer één van de partners dodelijk ziek is en niet meer geneest , kan men via (wijziging van) huwelijkscontract bepalen dat de gemeenschappelijke goederen , bij ontbinding van het huwelijk , in zijn totaliteit toebehoren aan de andere (gezonde) partner. Er dienen dan zelfs geen successierechten betaald te worden. Dit is eveneens van toepassing bij echtscheiding. Maar als de andere partner dan toch nog eerst sterft , zijn er successierechten te betalen op alles. Sterfhuisclausule : zo'n notariële akte wordt soms nog enkele dagen voor het overlijden opgemaakt , desnoods in het ziekenhuis.

Het zal dus zo'n sterfhuisclausule geweest zijn, want ze waren gewoon gehuwd met gemeenschap van goederen.

De drie jaar zijn ondertussen al verstreken. Het derde kind weet zelfs nog niet dat het huis verkocht werd, want de moeder is blijven inwonen. Dit lijkt me een geslaagde onterving van één van de kinderen....

Kadaster raadplegen en dan naar een notaris/advocaat.

Als ik mag boom ik hier even verder op de "sterfhuisclausule" :

Man sterft (nadat zo'n sterfhuisclausule werd opgemaakt), vrouw hertrouwt met zo'n "langst leeft heeft al" clausule en sterft na +drie jaar ook weer. Dat maakt dan dat de eventuele kinderen van de tweede echtgenoot alles erven van diens vrouw én van haar eerste echtgenoot, terwijl de kinderen uit het eerste huwelijk helemaal in de kou blijven staan?

Zo'n clausule is bedoeld voor koppels zonder kinderen , of met 'gemeenschappelijke' kinderen. Bij een tweede huwelijk , en zeker als er kinderen zijn uit een eerste huwelijk , gaat die stelling niet op. Met doet eigenlijk een schenking. Bij een tweede huwelijk zouden idd. de kinderen uit de vorige relatie onterfd worden. Deze kunnen en moeten zich daartegen verzetten. Bovendien gaat het om goederen die tot de gemeenschap behoren , niet de eigen goederen. Zeker bij 2e huwelijk op latere leeftijd zijn dikwijls er meer eigen dan gemeenschappelijke goederen.