JuridischForum.be

Als vruchtgebruiker heeft mijn vader 2 jaar vóór zijn dood (zonder mijn medeweten) een 9-jarig huurcontract laten opmaken bij een notaris ten voordele van mijn stiefmoeder (niet-gehuwd) op een eigendom waarvan ik naakte eigenaar was en ondertussen dus volle eigenaar geworden ben.
In dat contract verklaart mijn vader “het bedrag van de huur voor de totale periode van de huurder (=stiefmoeder) ontvangen te hebben voor het verlijden dezer akte waarvan kwijting en ontlasting”. Het contract vermeldt natuurlijk ook dat de verhuurder afziet van elke mogelijkheid tot opzeg van het contract.

Na het controleren van de rekeningen van mijn vader zie ik dit bedrag nergens opduiken.
Conclusie: als eigenaar moet ik mijn stiefmoeder nog 7jaar gratis laten wonen in mijn eigendom.

Wat zijn mijn rechten om harde bewijzen te vorderen dat het huurbedrag daadwerlijk ooit betaald geweest is? Kan mijn stiefmoeder gewoon beweren dat ze af en toe een beetje handje contantje betaald heeft? Bij wie ligt de bewijslast?

Je kan de dame in kwestie steeds aangetekend verzoeken een bewijs van betaling te leveren.

Ik denk ook dat dit een eenvoudige eerste stap is. Ik twijfel echter om aan de volgende stap te beginnen: een waarschijnlijk lang juridisch dispuut.

Mondeling beweert mijn stiefmoeder dat ze mijn vader jarenlang (in casu 23jaar) heeft "onderhouden" en "financieel" gesteund (dit terwijl ze altijd gratis bij hem heeft ingewoond).
Een bewijs van een éénmalige storting zal ze niet hebben.
Ze probeert mij nu dus te laten geloven dan mijn vader rijkelijk leefde.
Op welk niveau zal ze een rechter moeten overtuigen? Met betalingsbewijsjes van bij de Delhaize?
Over een periode van 23jaar zit er natuurlijk veel rek en zou ze alles kunnen bewijzen.
Zij lijkt bovendien goed voorbereid. Ik beschik natuurlijk over veel minder informatie en bewijsmogelijkheden.
Een dubbeltje op zijn kant?

Is er nergens een bepaling die zegt dat de verbintenissen die een vruchtgebruiker aangaat, betreffende goederen waarover hij het vruchtgebruik heeft, stoppen bij het verdwijnen van het vruchtgebruik?

Volgens mijn notaris had mijn vader als vruchtgebruiker het recht om "in het kader van goed beheer" om contracten tot 9jaar af te sluiten.
Langer dan 9jaar zou een "daad van bestemming" zijn geweest en rechtsongeldig.
Als volle eigenaar ben ik nu gehouden het huurcontract uit te voeren. Omdat het vruchtgebruik is overgegaan van mijn vader naar mij zou ik weliswaar een schuldvordering kunnen vorderen op de erfenis voor het deel van het zogezegd betaalde bedrag overeenkomende met de resterende huurperiode van 7jaar.
Maar op die manier komen de centen uit mijn eigen erfenis ...
Dit maakt enkel verschil in successierechten.

Conclusie blijft: mijn stiefmoeder woont 7jaar gratis in mijn eigendom (dankzij de "professionele" hulp van mijn vaders notaris).

U kan een 9 jarig contract altijd opzeggen om het zelf te gaan bewonen..

Dat wist mijn vaders notaris ook. Daarom heeft hij in het huurcontract afstand gedaan van deze opzegmogelijkheid.
Afgezien daarvan, 80km verhuizen zie ik niet zitten en mijn vrouw ook niet.

“Art.12.Behalve als zij er anders over beschikken, zijn de bepalingen van deze afdeling van dwingend recht.”(Woninghuurwet 20 februari 1991).

“Art.3.§ 1. Elke huurovereenkomst bedoeld in artikel 1 wordt geacht te zijn aangegaan voor een duur van negen jaar. De huurovereenkomst eindigt na het verstrijken van een periode van negen jaar indien ten minste zes maanden voor de vervaldag door één van beide partijen een opzegging wordt betekend.”(Woninghuurwet).

‘dat de verhuurder afziet van elke mogelijkheid tot opzeg van het contract’ is in strijd met voornoemde bepaling van dwingend recht en beperkt bovendien de rechten van verhuurders erfgenamen. Zulk beding is dus nietig.

In dat contract verklaart mijn vader “het bedrag van de huur voor de totale periode van de huurder (=stiefmoeder) ontvangen te hebben voor het verlijden dezer akte waarvan kwijting en ontlasting” is een voldoende bewijs van betaling. U weerlegt het niet door het ontbreken van bankverrichtingen aan te tonen.

Bedankt voor je antwoord:

In dat contract verklaart mijn vader “het bedrag van de huur voor de totale periode van de huurder (=stiefmoeder) ontvangen te hebben voor het verlijden dezer akte waarvan kwijting en ontlasting” is een voldoende bewijs van betaling. U weerlegt het niet door het ontbreken van bankverrichtingen aan te tonen.

Dit vreesde ik al ... ik hoopte enkel dat ik als "derde" in deze overeenkomst (die ik geerfd heb van mijn vader) zou kunnen vragen om een bewijs van betaling. Anders lijkt dit gewoon te eenvoudig!

Ik ga ervan uit dat "Nietigheid van het beding" impliceert dat de huuroverkomst ontbonden wordt. Als de verklaring van mijn vader ivm de voorafbetaling wel voldoende bewijs is dat deze som ooit betaald geweest is, dan ben ik waarschijnlijk verplicht om deze som terug te betalen aan mijn stiefmoeder als ik het zou wagen om nietigheid te eisen.
Catch 21?

Ik begrijp niet waarom het "afstand doen van alle opzegmogelijkheden vanwege de verhuurder" in strijd zou zijn met de huurwet, i.e. strijdig zou zijn met een "dwingend recht".
In de huurwet (http://www.just.fgov.be/img_justice/pub ... pdf/21.pdf) lees ik bij elk van de drie opzegmogelijkheden van de verhuurder Art3§2 (eigen bewoninig), Art3§3 (verbouwingen), Art3§4 (mits schadevergoeding na 3 of 6jaar):
Opgelet! Deze bepaling van de wet is niet verplichtend. Dat betekent dat de huurovereenkomst het recht van de verhuurder kan uitsluiten of beperken om het huurcontract te beëindigen om ...

Wat maakt een huurcontract dat je van een vruchtgebruiker "erft" als blote eigenaar (en dat je zelfs niet kan weigeren) verschillend zou zijn van een huurcontract dat je zelf hebt afgesloten?

Voor artikel 3§1 geldt de mogelijkheid niet dat dat er andere contractuele voorwaarden kunnen worden vastgelegd dan wat er in de wet staat. (voor art 3§2, §3, §4 heeft de wetgever deze mogelijkheid specifiek voorzien.)

§ 1. Elke huurovereenkomst bedoeld in artikel 1 wordt geacht te zijn aangegaan voor een duur van negen jaar.
De huurovereenkomst eindigt na het verstrijken van een periode van negen jaar indien ten minste zes maanden voor de vervaldag door één van beide partijen een opzegging wordt betekend.
Indien binnen deze termijn geen opzegging wordt betekend, wordt de huurovereenkomst telkens onder dezelfde voorwaarden voor een duur van drie jaar verlengd.

Art 12 van de woninghuurwet zegt:

Art. 12. Behalve als zij er anders over beschikken, zijn de bepalingen van deze afdeling van dwingend recht.

dus is art3§1 van dwingend recht.

Het contractueel afstand doen "van alle opzegmogelijkheden" is dus wettelijk onmogelijk, hetgeen het beding nietig maakt.

Wat dus betekend dat art3§2 - §4 wel uitvoerbaar zijn. Het zal in een dergelijk geval vermoedelijk wel voor de vrederechter uitgevochten worden.