JuridischForum.be

Een oom van mij heeft de volgende situatie :

De echtgenote is recent geleden gestorven.
Er zijn geen kinderen.
Er werd geen huwelijkscontract afgesloten (50 jaar geleden)

De schoonouders van mijn oom zijn al jaren geleden gestorven. De erfenis van die schoonouders werd eerlijk verdeeld tussen alle kinderen.
Dit is respectievelijk 40 en 50 jaar geleden dat die schoonvader en -moeder overleden. Doordat dit zo lang geleden is en doordat er zo veel kinderen waren (10+) in het gezin van zijn overleden echtgenote was het erfdeel zeer beperkt.

Via de notaris claimt de schoonfamilie nu dat deel van die erfenis terug.

Bijkomende gegevens :
mijn oom is altijd enige kostwinner geweest met een zeer matig loon waardoor er maar een karig inkomen geweest is en dit deel toen zeker opgemaakt werd in de gemeenschap.

1) Welke rechten heeft mijn oom zodat hij dat erfdeel niet moet terugbetalen?
2) Is er een verjaring van zulke erfenissen?
3) Indien hij kans maakt om dit niet te moeten terugbetalen - moet hij dan een advocaat raadplegen (bijkomende kosten !!) of een andere notaris ?

Bedankt alvast voor de verheldering.

Nogmaals : een echtpaar zonder kinderen MOET een testament maken aan mekaar. Bij het overlijden van een ouder- en kinderloos gehuwd persoon , die geen testament heeft , wordt eerst nagegaan welke tegoeden gemeenschappelijk zijn en welke eigen vermogen. Alles wat de overledene heeft geërfd is eigen vermogen , zelfs als dat gewoon werd gespendeerd. Wat zegt de wet daarover? De overlevende echtgenoot erft wel het vruchtgebruik , maar de blote eigendom gaat naar de familie van de overledene. Dus haar broers en zusters , eventueel neven en nichten hebben wettelijk recht op het eigen vermogen van de vrouw. Dat zal nu eerst worden afgenomen van de gemeenschap.
Dit noemt men de vergoedingsrekening. Er is geen verjaring voor de vroegere erfenissen. Ik heb al wel vernomen dat dergelijk principe niet meer wordt gehanteerd in bepaalde streken door de Registratie. Uw oom zal dat bedrag moeten ter beschikking stellen van zijn schoonfamilie. Een advocaat of andere notaris kan daar weinig aan veranderen.

Enkele jaren geleden heeft mijn echtgenote een gelijkaardige situatie meegemaakt als erfgename. Ze erfde de blote eigendom van een de vroegere erfenis van haar broer. Maar die erfenis was opgegaan in de gemeenschap van het koppel (en jaren voordien reeds volledig opgeconsumeerd). De nog aanwezige gemeenschappelijke bezittingen waren dermate beperkt dat het ongehoord zou geweest zijn om iets terug te eisen. Ook aangezien de inkomsten van het koppel in kwestie steeds beperkt waren geweest. Ook de Registratie heeft hierover geen moeilijkheden gemaakt.

Bedankt voor de ultra-snelle en duidelijke reactie.

Ik had gehoopt op mogelijke uitwegen voor mijn oom, maar de enige uitweg is blijkbaar de (niet-)uitvoering van de vergoedingsrekening door de Registratie in sommige streken.

Of de Registratie de vergoedingsrekening maakt of niet bij de fiscale afhandeling van een erfenis, maakt niets uit voor de afhandeling op burgerlijk gebied.

M.a.w.: de relatie met de schoonfamilie wordt niet door de Registratie bepaald.

In het wettelijk huwelijksstelsel geldt bij ontbreken van huwelijkscontract ,testament en kinderen:
“Art.745bis.§ 1...Wanneer de overledene andere erfgerechtigden achterlaat, verkrijgt de langstlevende echtgenoot de volle eigendom van het deel van de eerststervende in het gemeenschappelijk vermogen en het vruchtgebruik van diens eigen vermogen...”(B.W.=Burgerlijk Wetboek).

“Art.1315.Hij die de uitvoering van een verbintenis vordert, moet het bestaan daarvan bewijzen...”(B.W.).

Erfgenamen die aanspraken maken op de blote eigendom van het eigen vermogen van de overledene moeten het bestaan daarvan ten tijde van dat overlijden, en niet 40 en 50 jaar geleden, bewijzen.

Erkennen dat ‘dit deel toen zeker opgemaakt werd in de gemeenschap’ heeft als gevolg : “Art.1434.Het gemeenschappelijk vermogen is vergoeding verschuldigd ten belope van de eigen of uit vervreemding van een eigen goed voortkomende gelden die in dat vermogen zijn gevallen en niet zijn belegd of wederbelegd, alsook, in het algemeen, telkens als het voordeel heeft getrokken uit de eigen goederen van een der echtgenoten.”(B.W.)

De langstlevende echtgenoot hoeft echter niet te weten waaraan zijn overleden echtgenote haar eigen vermogen besteedde in de loop van de voorbije 40-50 jaar.

als het gelden zijn - wij hadden intertijd een soort 'suikertante' die bij onze grootouders woonde (was samen opgevoed trouwens met grootmoeder en daar een nicht van) en de laatste 10 jaar bij ons.
Haar eigendommen zijn door haar allemaal verkocht en het geld is aan de kinderen en kleinkinderen geschonken. Na x jaar was al haar geld fiscaal op.
In werkelijkheid was het aan de kinderen (mijn moeder en haar broers) geschonken en de diverse kleinkinderen. Bij haar overlijden was er enkel nog (officieel) haar pensioen.

Beste , toch even een tip vermelden , waardoor eigen vermogen 'officieel' kan verdwijnen.
De auto's die in de loop van de jaren gekocht zijn , zijn steeds betaald geweest met gelden uit het eigen vermogen. Na 8 tot 10 jaar is de auto niets meer waard en moet een nieuwe gekocht worden. Zo verkleint de omvang van het eigen vermogen. Hetzelfde kan in mindere mate ook met kleren gebeuren.
Zo ook , wat is men met de blote eigendom van een auto , als die waarde tot nul herleid is na enkele jaren.
Indien betrokkene in de loop van de jaren 50.000 € heeft geërfd , is dat besteed aan 3 tot 4 auto's , die steeds eigen vermogen zijn geweest.