JuridischForum.be

Twee mensen huwen, meer dan 50 jaar geleden & zonder kinderen, met een huwelijkscontract waarin vermeld staat dat bij overlijden alles gaat naar de langstlevende.

Maar... wat als er 50 jaar later er dan een overlijden is & er ondertussen kinderen voortgekomen zijn uit dit huwelijk ?
Gaat dan nog steeds de gehele erfenis naar de langstlevende alleen ?

Ja dat is wettelijk maar meestal nadelig vanuit standpunt erfenisrechten.

De erfenis gaat helemaal niet naar de langstlevende.
Het is het gemeenschappelijk vermogen dat volledig naar de langstlevende gaat bij een dergelijk "verblijvingsbeding".

Aan de regels van de erfenis verandert er niets, maar als de erflater geen eigen goederen had is de erfenis wel een lege doos.

Regelmatig kwam in oude huwelijkscontracten het volgende voor:
- bij ontstentenis van kinderen gaat het gemeenschappelijk vermogen volledig naar de langstlevende
- maar bij bestaan van afstammelingen ... (een kleiner deel; bijvoorbeeld de 1/2 in volle eigendom en het vruchtgebruik op de andere helft).

Lees dus zeker het volledige contract.

Als er kinderen zijn is de regeling fiscaal niet interessant.
Al hetgeen de langstlevende meer krijgt dan de helft van het gemeenschappelijk vermogen, wordt belast met erfbelasting (art. 2.7.1.0.4. VCF). Als er kinderen zijn dan verliest men de spreiding van de lagere tarieven in de erfbelasting over verschillende erfgenamen. Bovendien worden die goederen nog een tweede maal belast bij het overlijden van de langstlevende echtgenoot. Men betaalt dus twee keer erfbelasting over dezelfde goederen.

Zo'n clausule in een huwelijkscontract kan idd slechts opgemaakt worden voor het gemeenschappelijk vermogen.
Veel van die contracten vermelden wel meerdere opties : wat bij geen kinderen, wat bij wel kinderen.
Bij wel kinderen werd dan meestal die formule gekozen, die tegenwoordig de wettelijke verdeling is. Nl. : VG aan partner, BE aan kinderen.
Dus: wat staat correct in contract?