JuridischForum.be

Bedankt Poene. U gaat tot de kern van het probleem.

Luik 1 van uw uitleg verklaart het potentiële probleem van wel/niet toepassing van zaakvervanging, waardoor er geen sluitende zekerheid is. Het gegeven van verrekening van vermogens was nieuw voor ons, maar dat verklaart ook duidelijk waarom het inbrengen in de huwelijksgemeenschap geen "oplossing" is.

Het tweede luik van uw antwoord blijkt echter dé verrassing. Blijkbaar is het wettelijk recht van terugkeer enkel van toepassing zolang er geen testament is die dat tegenspreekt. Verbazingwekkend simpel. En dit zou "het probleem" inderdaad heel eenvoudig oplossen.

Het enige vreemde is echter dat er ons al twee notarissen hebben gezegd dat een testament wel nut heeft voor wat u de normale erfenis noemt, maar niet voor het tegenhouden van de wettelijke terugkeer van schenkingen.

Kunt u verklaren waarom zij het tegendeel beweren a.u.b.?

Terwijl u in luik 1 aangeeft dat er meerdere pistes/interpretaties kunnen worden gevolgd, lijkt er in luik 2 over het testament geen twijfel mogelijk te zijn.

In elk geval al bedankt voor de uitleg, verduidelijking en hulp.

Mijn mening blijft nog steeds dat er twee zekerheden zijn:

1. de LLE verkrijgt alleszins het vruchtgebruik van de schenking bij overlijden van de begiftigde ingeval van de wettelijke terugkeer:
Art. 745bis BW: § 2. De langstlevende echtgenoot heeft bovendien het vruchtgebruik van de goederen onderworpen aan het recht van wettelijke terugkeer waarin de artikelen 366, § 1, eerste en tweede lid. 747 en 766 voorzien, tenzij in de akte van schenking of in het testament anders is bepaald.

2. Huwelijkscontract afsluiten algehele gemeenschap en beding van aanwas.
Dan kan er geen verrekening meer gebeuren tussen eigen vermogen begiftigde en de gemeenschap, aangezien er geen
eigen vermogens meer zijn .

Bij zo'n schenking is er toch een verbod de ontvangen som in de gemeenschap te brengen, algehele gemeenschap is geen oplossing.

Kinderloos? Is dat bewust? Kan/zal dat nog wijzigen? Misschien zijn wij veronderstellingen aan het maken die zich helemaal niet (gaan) voordoen. Desnoods is adoptie een te overwegen punt!

Kinderloos: dit zal niet veranderen, ook niet via adoptie.

In de documenten over de gift staat (gelukkig) geen conventioneel beding van terugkeer en ook geen verbod tot inbrengen in de gemeenschap.

Vandaar dat we dachten dat inbrengen een oplossing was, maar in het geval van verrekening van eigen vermogen t.o.v. huwelijksgemeenschap -zoals poene aanhaalt- heeft dat inderdaad geen nut.

Vruchtgebruik - zeker in het geval dat het duidelijk is dat de gift is gebruikt voor de gezinswoning- biedt enig vangnet. Maar helaas hebben we al ervaring met naakte eigendom/vruchtgebruik en weten we dat dit zelfs bij een goede verstandhouding al voor discussies kan zorgen. Laat staan als de relatie niet goed is.

Als -wat poene zegt- een testament de wettelijke terugkeer volledig verhindert, dan lijkt dat de eenvoudigste en goedkoopste oplossing.

Maar als niet-juristen begrijpen we niet waarom anderen letterlijk zeggen dat dit niet helpt.

Blijkbaar zijn er niet veel vooroverlijdens bij kinderloze koppels in België? Of spreken de schenkers niet letterlijk de ambitie uit om in dat geval de LLE "te pluimen tot de laatste frank, no matter what."

2PIR , hoe is uw relatie met de schenkers? Zijn dat uw schoonouders? Waarom zouden ze u niets gunnen door die conventionele terugkeer te vragen? Geen kinderen gewild? Ik stel me vragen bij zo'n beweringen allemaal.

Voor de rest , denk ik zal je u moeten voorbereiden. Al hoop ik dat die toestand zich niet voordoet.

Bij zo'n schenking is er toch een verbod de ontvangen som in de gemeenschap te brengen, algehele gemeenschap is geen oplossing.

Kinderloos? Is dat bewust? Kan/zal dat nog wijzigen? Misschien zijn wij veronderstellingen aan het maken die zich helemaal niet (gaan) voordoen. Desnoods is adoptie een te overwegen punt!

Dergelijk verbod moet expliciet in een conventioneel beding worden gegoten (en staat daar meestal ook letterlijk in).
Bij de wettelijke terugkeer geldt dergelijke beperking niet en volstaat het dat de schenking niet meer in de nalatenschap zit van de begunstigde.
En aangezien bij TS geen conventioneel beding werd opgesteld is deze beperking er dus niet. Na de schenking kan men aan de begunstigde geen conventioneel beding meer opdringen.

Het tweede luik van uw antwoord blijkt echter dé verrassing. Blijkbaar is het wettelijk recht van terugkeer enkel van toepassing zolang er geen testament is die dat tegenspreekt. Verbazingwekkend simpel. En dit zou "het probleem" inderdaad heel eenvoudig oplossen.

Het enige vreemde is echter dat er ons al twee notarissen hebben gezegd dat een testament wel nut heeft voor wat u de normale erfenis noemt, maar niet voor het tegenhouden van de wettelijke terugkeer van schenkingen.

Kunt u verklaren waarom zij het tegendeel beweren a.u.b.?

Het testament is wel degelijk de oplossing voor jouw casus. Een aanstelling als algemene legataris is al voldoende. Ik baseer mij op de rechtsleer die ik al eerder geciteerd heb en nu ook nog bijkomend dit:

"422 Net zoals het gewone ab intestato erfrecht, gaat het hier om een suppletieve regeling, die dan ook maar geldt in de mate de erflater er niet van afweek. Dit verklaart waarom er van geen wettelijke terugkeer geen sprake meer is zo de erflater het goed ten kosteloze titel vervreemdde, zelfs bij testament te meer nu in de afzonderlijke massa die de anomale nalatenschap vormt er geen reservebescherming geldt.

(...)

425 (...) Wanneer de erflater een algemene legataris aanstelde, aan wie dus alle erfgoederen toekomen heeft hij ook beschikt over de goederen die eventueel voor wettelijke terugkeer in aanmerking kwamen en is die terugkeer uitgeschakeld. Dit is ook het geval zo hij alle (on)roerende goederen vermaakte en de wettelijke terugkeer betrekking had op een (on)roerend goed."

(Zie PUELINCKX-COENE, M. Erfrecht, in: X, Beginselen van Belgisch Privaatrecht, VI, 2011, 420 en 422.)

Ter referentie: de auteur, Mieken Puelinck-Coene, is emeritus hoogleraar erfrecht en wordt in België beschouwd als een van de grootste experts op het vlak van erfrecht. Het boek waaruit ik citeer is een zeer omvangrijk, gestoffeerd werk dat men bijna als de bijbel van erfrecht kan beschouwen.

Waarom die twee andere notarissen het tegendeel beweren, weet ik niet. Ik heb toegang tot een relatief grote bibliotheek. Dit is niet op ieder kantoor het geval (vanwege de kosten). Ofwel hebben ze het niet opgezocht, ofwel hebben ze geen rechtsleer over dit onderwerp.

Overigens zijn vragen over de anomale nalatenschap zeldzaam. Vandaar dat het niet echt parate kennis is.

Dag poene,

Heel erg bedankt voor de bijkomende motivering. Je biedt een fantastische hulp.
En een "eenvoudig" testament lost dan heel veel - potentIële - problemen op.