Wij hebben in exact dezelfde situatie gezeten als u: lang geen contact met vader, die bij overlijden zonder ons weten hertrouwd bleek met een Wit-Russische. Weliswaar woonden ze niet meer samen en was er een handgeschreven testament in ons voordeel.
Idd komt er op zo’n moment enorm veel op je af en wisten wij toen ook nog niets over erfrecht.
Ik snap bijgevolg uw vragen ivm de notaris.
Punt is, dat een notaris niet hetzelfde is als een advocaat erfrecht. Men gaat ervan uit: ik neem een eigen notaris, dan verdedigt die mijn belangen. Maar een notaris is een openbaar ambtenaar die onpartijdig moet zijn. Zijn rol bestaat er gewoon in alles wettelijk te laten verlopen. Hij moet altijd in het belang van beide partijen optreden, ook al is hij door u aangesteld. Belang van de notaris zelf is, zo snel mogelijk tot een overeenkomst te komen, zodat de verdeling kan worden afgehandeld.
Een advocaat daarentegen werkt voor u en zal nagaan of alles wel fair en in uw voordeel is en of er misschien toch meer in zit voor u. Hij kan helpen bij claims door de tegenpartij. Of wijzen op eventuele onnauwkeurigheden in de compromis. Ook zijn er soms zaken die je zou kunnen aanvechten of waartegen je bewijs zou kunnen inbrengen. Daar wijst de notaris je niet spontaan op (bij ons toch niet) omdat die er geen belang bij heeft dat partijen niet overeenkomen en aan het procederen slaan.
Om een aantal zaken kan u sowieso niet heen. Dat is hier al uitgelegd.
Spaargeld: tenzij vader of stiefmoeder eigen geld heeft ingebracht, krijgt de overlevende partner de helft van de gemeenschap + om te zetten vruchtgebruik op de rest.
Stiefmoeder wordt geacht 62 j te zijn. Op 80 000 euro krijgt ze volgens de omzettingstabellen:
40 000 + 10 016 (= 25,04 % van 40 000) = 50 016. Dus 29 984 voor u (als u het enige stiefkind bent).
Als u echter zou kunnen bewijzen dat al het spaargeld van uw vader was, aangezien hij dit voor het huwelijk al bezat, krijgt ze enkel vruchtgebruik op de helft. In dat geval dus 10 016 voor haar en 69 984 voor u.
Ik heb dit in ons geval effectief kunnen bewijzen aan de hand van de administratie van mijn vader (die wij hadden), plus door bankgegevens op te vragen. Dat kan men doen met een attest van erfopvolging, gegeven door de notaris. De banken moeten gegevens tot 10 jaar terug bijhouden.
Het heeft me wel veel tijd gekost. En toen ik de herkomst van het geld op de spaarrekeningen volledig kon bewijzen (er was weliswaar een deel in rook opgegaan), zei stiefmoeder doodleuk: “Ja, maar zijn spaargeld hebben wij opgedaan! Daarentegen hebben we het gezinspensioen volledig gespaard!”
Ik weet niet of men haar gevolgd zou hebben. De overlevende partner heeft sowieso het wettelijk vermoeden aan haar kant en de bewijslast ligt volledig bij de stiefkinderen. Met logica wordt daarbij geen rekening gehouden. Bv als iets binnen het huwelijk wordt gekocht, wordt dit geacht met gemeenschappelijk geld te zijn gebeurd. Mijn vader kocht kort na het huwelijk een dure auto, volgens de wet dus van het pensioen dat hij in de weken na zijn huwelijk had opgestreken
Stiefmoeder liep uiteindelijk tegen de lamp omdat ze zogezegd ook nog eigen geld in de gemeenschap had ingebracht + de opbrengst van een eigendom die ze had verkocht. Kortom: ze eiste nog méér inkorting van ons deel, bovenop het zogenaamd opgespaarde pensioen. Door groot toeval ontdekte ik dat ze vals bewijs hiervoor had ingediend. Dus was ze sowieso haar geloofwaardigheid kwijt.