#8 , 18 sep 2009 11:11
Zoals ik reeds aanhaalde in mijn eerste bericht, vermoedden mijn echtgenoot en ikzelf reeds dat de erfenis ofwel zou zéér laag geweest zijn, ofwel dat er alleen maar schulden waren.
Het ging ons dus vooral om te weten te komen, of wij mijn stiefzoon eventueel zouden moeten beschermen tegen het aanvaarden van een "negatieve" erfenis.
(Sorry maar ik ken de juiste juridische termen hiervoor niet, dus ik zeg het in mijn eigen woorden)
Daar ik niet op de hoogte was van de normale procedures ivm erfenissen, en wij/onze zoon, geen nieuws kregen, ben ik uiteindelijk zélf beginnen uit te zoeken wat wij konden doen om hier meer over te weten te komen, en ben ik zo op dit forum terecht gekomen.
Daar wij nu van het Registratiekantoor bevestiging kregen dat er geen aangifte van nalatenschap gedaan werd, denken wij dat onze veronderstelling dus klopt en dat de grootvader geen noemenswaardige bezittigen meer had.
Ik zal u uw laatste uitleg nog even in overleg nemen met mijn echtgenoot (vader van mijn stiefzoon) en laat de beslissing aan hem over.
Maar ik denk dat het niet veel zin meer heeft om hier nog verder op door te gaan, daar wij het antwoord op onze vraag kennen.
Wat betreft de eventuele "kwade trouw" van de ooms en tantes ten opzichte van hun neef, nog even een schets van de familiesituatie, die zoals u zult merken, heel moeilijk ligt.
De overleden grootvader had 9 kinderen. Zijn oudste dochter was de eerste vrouw van mijn echtgenoot.
Zwaar depressief zijnde, beroofde zij zich van het leven, toen hun zoontje 10 jaar was.
Haar broers en zussen beschouwden haar man als mede-oorzaak van haar depressie en dus ook van haar overlijden, en hebben het contact met hun schoonbroer verbroken, en ook met hun 10-jarig neefje.
Toen hij (als weduwnaar) later hertrouwde met mij, heb ik zijn zoontje (mijn stiefzoon) geadopteerd met een "gewone adoptie".
De "volle adoptie" werd mij geweigerd door de nu overleden grootvader, die naar eigen zeggen, de band met zijn kleinzoon niet wou verbreken.
Daardoor bleef de intussen meerderjarige jongen dus nog steeds mede-erfgenaam, in zijn moeder's plaats.
Maar de 8 overblijvende ooms en tantes dachten daar indertijd dus anders over, en vermoedelijk nu nog steeds.
Het ligt uiteraard heel moeilijk, omwille van het voorgaande, om onze zoon ertoe aan te moedigen om rechtstreeks contact te nemen, met deze familie die hem (als onschuldig kind die hij toen nog was) mede-uitgesloten heeft.