aangifte nalatenschap

[pds]

In huw akte met keuzebeding staat beschreven hoe de LL de keuze dient bekend te maken en dit binnen de wettelijke termijn van aangifte , zoniet moet de verdeling geschieden volgens BW . Termijn van aangifte is reeds lang voorbij en de keuze werd niet bekend gemaakt zoals beschreven in de huw.akte. Er werd ook geen uitstel gevraagd voor de aangifte.

De , ondertussen niet meer van dienst zijnde notaris , meldt nu dat hij eenzijdig een akte van bekendheid opmaakte waarin de keuze van de LL beschreven werd. Volgens hem is dit een geldige schriftelijke verklaring , omdat deze bovendien gericht is aan iedereen ,dus ook aan alle erfgenamen . Volgens deze notaris heeft de LL dus wel een keuze gemaakt conform de huw.akte
Ondanks dit heeft geen enkele andere erfgenaam , behalve de LL , die akte van bekendheid gelezen noch ontvangen .

Welke akte is nu van doorslaggevend belang?

[wolf2]

Van het grootste belang is hier in te zien dat een huwelijkscontract (toch in dit geval) de verdeling van het gemeenschappelijk vermogen regelt en dat het de echtgenoten zelf zijn die dat onderling hebben beslist: de langstlevende beslist.

De vormen en de termijnen die daarin vermeld zijn, ga ik dus nooit als een evangelie lezen en ik zou de bedoeling zéér hoog inschatten, ook al is er een vertraging geweest en is de vorm niet echt nageleefd.

Ik vermoed(!) dat de langstlevende dus méér genomen heeft uit de gemeenschap; wellicht zelfs alles.
Als de andere erfgenamen (want de langstlevende is ook erfgenaam) daarmee akkoord gaan, kan niemand daar nog over vallen.

Als de kinderen (vermoed ik) er niet mee akkoord gaan, zit er niets anders op dan de akte te negeren tot dat ze hen bekend wordt, en eens ze hen bekend wordt, een rechterlijke procedure te starten om hun erfrechten (méér blote eigendom) veilig te stellen.

Bedenk ook dat alle burgerlijke stappen los staan van de fiscale aangifteplicht:het is niet de inhoud van de aangifte die telt voor uw burgerlijke eisen.
Langstlevende en kinderenzijn trouwens nooit verplicht samen in te dienen.

[pds]

Bedankt Dino voor je duidelijke antwoord .

Het is idd zo dat de LL de gehele nalatenschap in volle eigendom wil .Er werd een keuzebeding gemaakt om het kind uit het eerste huwelijk uit te sluiten .

De eerste notaris (als vertegenwoordiger van de LL) is ook diegene die dit keuzebeding opmaakte. (en trouwens toegaf daar een fout gemaakt te hebben , uiteraard in een onderling contact tussen de notarissen ).

De aangifte door het kind uit het eerste huwelijk werd reeds ingediend, de aangifte van de LL nog niet ....Welke aangifte wordt dan gebruikt door de registratie ?
Nogmaals dank vgoor de antwoorden

[wolf2]

Vooraleer op uw vraag te antwoorden:
een verblijvingsbeding ("langst leeft al heeft") werkt perfect als er alleen maar gemeenschappelijke kinderen zijn, dat wil zeggen: gans de gemeenschap gaat naar de LL en het kind erft alleen maar de blote eigendom van hetgeen wel in de erfenis valt: de eigen goederen van de overledene: meestal beperkt tot de persoonlijke kleren en juwelen. Zeg maar niets dus.

Maar een kind dat niet gemeenschappelijk is hoeft zeker niet met lede ogen toe te kijken hoe de ganse gemeenschap naar zijn stiefouder gaat: dat vindt de wetgever niet eerlijk.
Zo zou de man eigen goederen in de gemeenschap kunnen steken en dan zouden die goederen overgaan naar de LL, = naar de "andere familie".
Idem als hij dus méér dan de 1/2 van de gemeenschap zou geven aan de LL.
In dat geval gaat men huwelijksvermogenrecht (hoe wordt de gemeenschap verdeeld) koppelen aan erfrecht (hoe wordt de erfenis verdeeld) en men zegt:

alles wat men geeft méér dan de 1/2 OF alles wat men eerder in de gemeenschap stopte: daarvoor gaan we doen alsof de overledene dat als een schenking aan de LL heeft gegeven.

En schenkingen mogen niet te groot zijn: op schenkingen kan men de inkorting toepassen als men het voorbehouden deel overschrijdt.

DUS: goed uitkijken (art. 1465 BW)

***********************

Voor de ontvanger kan er maar één erfvervalling bestaan: hij moet dan de verschillende aangiftes naast elkaar leggen en (meestal na advies van zijn directeur) een gemotiveerd standpunt innemen.
Dat hoeft zeker niet de oplossing te zijn die het meest opbrengt aan successierechten: een ambtenaar moet streven naar JUIST en niet naar MEEST.

Aan de andere erfgenaam/namen, wiens "devolutie" (= ander woord voor erfopvolging) door de ontvanger dus als verkeerd wordt aanzien, zal die ontvanger vragen om een verbeterende aangifte in te dienen. Doet die dat niet, dan zal de ontvanger toch de rekening sturen.
Zeker als er een onroerend goed bij betrokken is zal die niet lossen.