#17 , 16 mar 2016 14:04
Ouderpaar werd bang gemaakt met het verhaal dat:
na overlijden van één van hen, elk van de kinderen het wettelijk recht zou bezitten, om zijn erfdeel te komen opeisen bij de langstlevende. Waartoe de langste levende zou kunnen verplicht worden vanuit de hulpplicht aan kind(eren).
Met dit schrikbeeld voor ogen verlieten zij zich op het advies van de notaris.
Om aan de wettelijke regeling een clausule te laten toevoegen.
Ouders vatten plan op om van hun oude dag nog iets moois te maken;
zouden het ouderlijk huis verkopen, en de opbrengst ervan herinvesteren in een pand in het zonnige zuiden.
Moeder kreeg in 2004 echter te horen aan een dodelijke kanker te lijden.
Kinderen werden nooit ingelicht aangaande de clausule en wisten aldus van niets.
Beide ouders totaal uit hun lood geslagen, schonken er geen aandacht aan.
Evenmin aan de gevolgen ervan betreffende een overbruggingskrediet dat werd aangegaan
om de herinvestering te laten doorgaan.
Moeder gaat snel achter uit, en zal ondanks haar optimisme nog hetzelfde jaar overlijden.
Vader een gewoon arbeider met geen enkele kennis van financiële zaken, werd voor voldongen zaken geplaatst.
Net op basis van een clausule die hem had moeten beschermen, belandde hij voor de rest van zijn leven
in een wereld van zorgen en ambras.
"Adviseren doe je vanuit een bepaalde vakinhoudelijke deskundigheid. Adviseren is erop gericht T.S. verder te helpen in zijn/haar specifieke situatie. Als je over directe macht en middelen beschikt dan ben je aan het managen"