Neen, anders zou het veel te gemakkelijk zijn om schuldeisers te ontlopen.
Dat gezegd zijnde, als u facturen en betalingsbewijzen hebt van uw meubels, kan de deurwaarder die niet zomaar meenemen, ze zijn immers van u. Het zijn de goederen waar niets van is die hij kan meenemen.
Dit is correct, maar, in de praktijk zeer moeilijk. Zoals je schrijft moet je én factuur op naam én bewijs van betaling kunnen voorleggen, en dan nog kan de deurwaarder de goederen in beslag nemen indien hij het bewijsmateriaal onvoldoende vindt, of een vermoeden hebt dat jij de goederen hebt gekocht voor de schuldenaar zodat deze zouden onttrokken blijven aan de inbeslagname (waarbij de schuldenaar jou cash geeft en jij de goederen aankoopt), of dat de hele domiciliëring bij u een poging is om schuldeisers te ontlopen/inbeslagname moeilijker te maken.
De gerechtsdeurwaarder die dit doet, gaat uit van de veronderstelling "bezit geldt als titel". Hij zal/kan alle voor beslag vatbare roerende goederen in beslag nemen en jou in voorkomend geval verwijzen naar de beslagrechter en de procedure van revindicatie.
Het is dus pas na de inbeslagname dat de rechtmatige eigenaar, indien deze niet de schuldenaar is, deze goederen via deze revindicatie procedure bij de beslagrechter kan terugvorderen, spijtig genoeg is dit een zeer dure procedure die veel geld kan kosten (lees duizenden euro's), en dikwijls meer kost dan de goederen waard zijn!
Deze hoge kosten van de revindicatie zijn altijd te betalen, je kan ze wel terugvorderen van de schuldenaar, maar zoals meestal in zulke situaties is het onmogelijk om geld te gaan halen bij een schuldenaar die geen geld heeft!
En dan nog is er geen garantie op succes, de beslagrechter zal bij zijn beoordeling in het bijzonder op zijn hoede zijn wanneer er vermoedens bestaan van collusie tussen de beslagen schuldenaar (jouw moeder) en de revindicerende derde (jij). Dit kan het geval zijn wanneer de revindicatie wordt ingesteld door iemand die met de beslagene samenwoont.