JuridischForum.be

Vandaag heb ik een uitspraak in mijn voordeel gekregen, het vonnis sluit af met onderstaande:

"Stelt vast dat onderhavig vonnis uitvoerbaar is bij voorraad overeenkomstig artikel 1397, alinea 2 van het Burgerlijk Wetboek en zegt dat er geen reden voorhanden is om hierover anders te beslissen."

Mijn advocaat schrijft echter:

Bovendien is het vonnis ook uitvoerbaar verklaard bij voorraad, hetgeen inhoudt dat wij betaling kunnen eisen, minstens dat er kantonnement zal gebeuren, waardoor de gelden dienen geblokkeerd te worden op een gemeenschappelijke rekening van advocaten, mocht men van tegenzijde in hoger beroep gaan, hetgeen ik vermoed

.

klopt dit aangezien de rechter duidelijk hetvolgende stelt in haar vonnis:

Verweerster toont verder niet in het minst aan dat eiseres insolvabel zou zijn, zodat er geen reden bestaat om af te wijken van de wettelijke basisregel dat vonnissen principieel onmiddellijk uitvoerbaar zijn.

Alvast bedankt voor het advies.

"... zodat er geen reden bestaat om af te wijken van de wettelijke basisregel dat vonnissen principieel onmiddellijk uitvoerbaar zijn."
Voorzover mij bekend is er in het geheel geen wettelijke basisregel dat een vonnis principieel onmiddellijk uitvoerbaar moet zijn. Zoiets word in de uitspraak verwoord.

Het vonnis is uitvoerbaar bij voorraad, maar kantonnement is niet uitgesloten.
Als je dat eist moet tegenpartij betalen (= uitvoerbaar bij voorraad) maar ze mag ze is niet verplicht om dat aan jou te doen en kan de gelden om een geblokkeerde rekening betalen, zodat jij er ook niet over kan beschikken (=kantonnement).

Voorzover mij bekend is er in het geheel geen wettelijke basisregel dat een vonnis principieel onmiddellijk uitvoerbaar moet zijn. Zoiets word in de uitspraak verwoord.

Je loopt even achter. Artikel 1397, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek bepaalt dat, behoudens de uitzonderingen die de wet bepaalt of tenzij de rechter bij met bijzondere redenen omklede beslissing anders beveelt, onverminderd artikel 1414, de eindvonnissen uitvoerbaar zijn bij voorraad, zulks niettegenstaande hoger beroep en zonder zekerheidsstelling indien de rechter deze niet heeft bevolen.

Juist, maar waarom word dat dan meestal in een vonnis herhaald als dat per definitie altijd uitvoerbaar bij voorraad is ?

Volgens wat ik zelf heb gevonden regelt de nieuwe Potpourri V wet van 6 juli 2017 dit, die zegt volgens mij dat de regel is "uitvoerbaar bij voorraad". Ik interpreteer uit de bewoording van de rechter dat een kantonnement niet nodig is, anders zou dit toch opgenomen zijn in de uitspraak. De rechter stelt duidelijk dat de insolvabiliteit van eiseres niet bewezen is. Zoals scorpioen aanhaalt hierboven worden er geen zekerheidsstellingen bevolen, toch?

Behoudens de uitzonderingen die de wet bepaalt of tenzij de rechter bij met bijzondere redenen omklede beslissing anders beveelt, onverminderd artikel 1414, zijn de eindvonnissen uitvoerbaar bij voorraad, zulks niettegenstaande hoger beroep en zonder zekerheidsstelling indien de rechter deze niet heeft bevolen

.

Artikel 1406 van het Gerechtelijk Wetboek bepaalt dat de rechter die uitspraak doet over de vordering zelf, kan beslissen dat er geen reden is tot kantonnement voor alle veroordelingen die hij uitspreekt of voor een deel ervan, indien de vertraging in de regeling de schuldeiser aan een ernstig nadeel blootstelt.

Indien de rechter de mogelijkheid van kantonnement niet heeft uitgesloten, is kantonnement dus mogelijk. Ik begrijp dat in dit geval de rechter niets zegt over het kantonnement, dus kantonnement is mogelijk.

@ scorpioen

De rechter zegt wel heel duidelijk dat er geen reden bestaat om af te wijken van de basisregel en dat vonissen onmiddellijk uitvoerbaar zijn. Volgens mij kan dat toch ook geïnterpreteerd worden dat kantonnement uitgesloten is, toch?

Is kantonnement nog een aparte procedure of is dat iets dat afgesproken wordt tussen advocaten, kan daar verzet tegen ingediend worden op de één of andere wijze?

Volgens wat ik zelf heb gevonden regelt de nieuwe Potpourri V wet van 6 juli 2017 dit, die zegt volgens mij dat de regel is "uitvoerbaar bij voorraad". Ik interpreteer uit de bewoording van de rechter dat een kantonnement niet nodig is, anders zou dit toch opgenomen zijn in de uitspraak. De rechter stelt duidelijk dat de insolvabiliteit van eiseres niet bewezen is. Zoals scorpioen aanhaalt hierboven worden er geen zekerheidsstellingen bevolen, toch?

Ik denk dat je het ietwat verkeerd bekijkt. Het kantonnement (lees: geld vastzetten op een soort geblokkeerde rekening) is geen verplichting die je wordt opgelegd door een rechtbank, maar een recht dat aan de verliezende partij wordt toegekend door de wet. In bepaalde gevallen wordt dit recht de verliezende partij ontzegd (bv. gevaar dat een onderneming snel activa weghaalt).

De rechter herhaalt de wettelijke regel: het vonnis is uitvoerbaar bij voorraad. De advocaat vult dit aan door te stellen dat kantonneren nog steeds mogelijk is.

Juist, maar waarom word dat dan meestal in een vonnis herhaald als dat per definitie altijd uitvoerbaar bij voorraad is ?

Soms duidelijkheid en gewoonte. Soms noodzaak, namelijk wanneer er discussie over is gevoerd (de rechter kan afwijken van de principiële uitvoerbaarheid als de verliezende partij gemotiveerd heeft waarom dergelijke afwijking gewenst is). In dat geval is het mijn inziens noodzakelijk dat de rechter iets zegt over de uitvoerbaarheid ten einde te voldoen aan zijn motiveringsplicht.

@ scorpioen

De rechter zegt wel heel duidelijk dat er geen reden bestaat om af te wijken van de basisregel en dat vonissen onmiddellijk uitvoerbaar zijn. Volgens mij kan dat toch ook geïnterpreteerd worden dat kantonnement uitgesloten is, toch?

Is kantonnement nog een aparte procedure of is dat iets dat afgesproken wordt tussen advocaten, kan daar verzet tegen ingediend worden op de één of andere wijze?

Het ene is niet hetzelfde als het andere.

Uitvoerbaarheid: winnende partij kan snel om zijn centjes komen.
Kantonnering: het recht om die centjes op een geblokkeerde rekening te zetten ipv aan de winnende partij te geven.

De standaardregel is: uitvoerbaar bij voorraad en recht van kantonnement. In dit vonnis bevestigt de rechter deze regel.

De basisregel is dat kantonnement (bij een vonnis waartegen hoger beroep mogelijk is) toegelaten is, tenzij de rechter dit uitgesloten heeft. Zie art. 1404 Ger. W. : "Met uitzondering van schuldvorderingen tot levensonderhoud, komt [het recht op kantonnement] toe aan de schuldenaar die veroordeeld is bij een uitvoerbare rechterlijke beslissing waartegen verzet of hoger beroep is ingesteld,"

Kantonnement gebeurt in beginsel door het bedrag te storten in de Deposito- en Consignatiekas. Partijen kunnen hiervan in onderling akkoord afwijken, bijvoorbeeld het geld storten op een bankrekening geopend door de beide advocaten.

De enige mogelijkheid die je misschien hebt (ik heb het nog nooit meegemaakt, maar sluit niet uit dat het mogelijk is), is om aan de rechter in hoger beroep te vragen dat hij, vooraleer hij de zaak ten gronde behandelt, de zaak op korte termijn behandelt om de mogelijkheid van kantonnement uit te sluiten.

U moet hiervoor wel argumenten hebben en met name aantonen "dat de vertraging in de regeling aan een ernstig nadeel blootstelt".

Behoudens de uitzonderingen die de wet bepaalt of tenzij de rechter bij met bijzondere redenen omklede beslissing anders beveelt, onverminderd artikel 1414, zijn de eindvonnissen uitvoerbaar bij voorraad, zulks niettegenstaande hoger beroep en zonder zekerheidsstelling indien de rechter deze niet heeft bevolen.

Ik zou toch elke op wraak beluste winnaar in een gerechtsprocedure toch sterk aanraden 2x na te denken om te laten uitvoeren (bij in beslagname enz..). Het kan soms dik tegenvallen voor de huidige winnaar als de verliezer later in beroep de rechtszaak wint.

@ JohnD

Klopt, maar in mijn geval is het vonnis danig gemotiveerd door de rechter dat het onverstandig zou zijn van de tegenpartij om in beroep te gaan, het zou louter zijn om het geld te blokkeren dat tegenpartij in beroep zou gaan. Ik kan mij onmogelijk voorstellen dat een advocaat in dit specifiek geval aan haar client zou adviseren om in beroep te gaan

De enige mogelijkheid die je misschien hebt (ik heb het nog nooit meegemaakt, maar sluit niet uit dat het mogelijk is), is om aan de rechter in hoger beroep te vragen dat hij, vooraleer hij de zaak ten gronde behandelt, de zaak op korte termijn behandelt om de mogelijkheid van kantonnement uit te sluiten.

U moet hiervoor wel argumenten hebben en met name aantonen "dat de vertraging in de regeling aan een ernstig nadeel blootstelt".

Dat is inderdaad mogelijk, Scorpioen. Ik heb in het verleden al dergelijke verzoeken gericht aan de rechtbank: verzoek om toch tenuitvoerlegging bij voorraad toe te kennen, verzoek om kantonnement toch uit te sluiten, alsook in de andere richting.

Je kan de rechtbank vragen alvast op de inleidingszitting, op grond van artikel 1066 Ger.W. in korte debatten dat punt te behandelen:

Art. 1066. De zaken waarvoor slechts korte debatten nodig zijn, worden aangehouden en bepleit op de inleidingszitting, of anders binnen ten hoogste drie maanden en, zo nodig, op een namiddagzitting.
Behoudens akkoord van partijen, geldt hetzelfde :
1° in geval van voorziening tegen iedere beslissing van de voorzitter in kort geding of op verzoekschrift;
2° wanneer de bestreden beslissing [1 uitsluitend]1 een beslissing alvorens recht te doen of een voorlopige maatregel inhoudt;
3° wanneer de beslissing een uitstel van betaling toestaat of weigert;
4° in alle zaken betreffende bezwarende beslagen of middelen tot tenuitvoerlegging;
5° inzake faillissement, wanneer het bestreden vonnis uitspraak doet over de faillietverklaring of over de datum van staking van betaling, alsmede inzake akkoord;
6° ingeval wordt opgekomen tegen een beslissing waarvan de voorlopige tenuitvoerlegging zonder borgstelling of kantonnement is toegestaan [1 of waarvan de voorlopige tenuitvoerlegging uitdrukkelijk is toegestaan of geweigerd, met dien verstande dat de debatten vooralsnog beperkt worden tot die bijzondere modaliteiten]1.

De rechtbank gaat daar wel niet licht over. Je moet heel duidelijk aantonen waarom jij schade lijdt door de vertraging in uitvoering. Bv. jij hebt dat geld dringend nodig om eigen schuldeisers te betalen.

Ik zit ook met een soortgelijk probleem. Ik heb een burgerrechtelijke zaak in eerste aanleg gewonnen, het vonnis werd nà de inwerktreding van de wet van 6 juli 2017 uitgesproken. In het vonnis was er geen sprake van tenuitvoerlegging bij voorraad, maar zover ik begrijp, hoefde dat ook niet omdat alle vonnissen nu in principe bij voorraad uitvoerbaar zijn. Ik liet het vonnis betekenen door een GDW die niet op de hoogte was van de wijziging in de wetgeving. De tegenpartij tekende hoger beroep aan en de GDW bevestigde dat het hoger beroep elke tenuitvoerlegging zou opschorsen.
Nu heb ik beroep gedaan op een andere GDW, die een bevel tot betaling betekend heeft. De tegenpartij betwist het bevel met de redenering dat de eerste GDW de niet-uitvoerbaarheid van het vonnis bij voorraad (schriftelijk) had bevestigd.
Is de mening van een GDW eigenlijk bindend? Kan ik het vonnis toch wel bij voorraad laten uitvoeren krachtens de nieuwe wet?