Ik stel me ernstige vragen over de werkwijze, of de deontologie, van mijn eigen advocaat en die van de tegenpartij.
Eerst even kort schetsen. Op 9 februari ll is mijn beroep tegen een uitspraak van een jeugdrechter behandeld.
Op die dag was ik ook ernstig, en zelfs dodelijk ziek. Ik had nl malaria, en tijdens de nacht van 8 op 9 februari heb ik ernstige malaria aanvallen gehad.
In de morgend van 9 februari rond 7.30 u heb ik mijn pro deo advocaat gecontacteerd en heb uitgelegd dat ik malaria heb en hem gevraagd of er uitstel kan gevraagd worden of dat ie zonder mijn aanwezigheid kan pleiten. Zijn antwoord was neen, en dat ik moest komen of anders ging hij niet voor mij pleiten. Ik heb me dan wat opgefrist, zeer veel koors en pijnstillende middelen geslokken, en ben dan toch naar de rechtbank gegaan waar ik serieus groggy was en niet goed op de gestelde vragen kon antwoorden.
Is de handelswijze van mijn pro deo antwoord correct? Ik vind dat ik zelfs geen eerlijk proces heb gehad.
Mijn dokter is in ieder geval razend op mijn pro deo advocaat want hij heeft mijn gezondheid ernstig in gevaar gebracht, om maar niet te zeggen mijn leven in gevaar gebracht want er was gevaar voor hartstilstand. Je kan je de vraag stellen of mijn pro deo advocaat in staat zou geweest zijn me te helpen indien ik weer een malaria aanval of een hartstilstand zou gekregen hebben. Mijn dokter overweegt klacht in te dienen tegen mijn advocaat.
Je kan misschien ook wel zeggen dat ik naar het ziekenhuis had moeten gaan, en dat heeft mijn dokter me ook voorgesteld, maar ik heb dat geweigerd omdat ik een angst van ziekenhuizen heb, dat klinkt belachtelijk, maar in mijn situatie is dit als volgt uit te leggen, ik heb nl ook ptss (posttraumatisch stress syndroom) doordat ik in oktobere 2013 de zwaarste aardbeving ooit op de Filippijnen heb meegemaakt, en ik heb een zware naschok in een ziekenhuis overleefd, vandaar dus.
Nog een andere ernstige bedenking is over de werkwijze van de advocaat van de tegenpartij. Ik weet dat een advocaat tot het uiterste hoeft te gaan om zijn client te vertegenwoordigen. Maar is dat ook ten koste van de waarheid. Die advocaat zei dus zaken zoals dat mijn dochter bang van me is, dat ze rusitger is, dat ze terughoudens is om naar mij te komen, maar geen enkele keer legt ie bewijzen neer zoals bijv rapporten of verklaringen van deskundigen zoals een kinderpsychiater of psycholoog neer. Komt er nog bij dat ik aanwijzingen, of laat me stellen bewijzen, dat die advocaat op de zitting wat uit zijn nek stond te kletsen. Ik noem dit liegen.
Doordat ik op die zitting zwaar groggy aanwezig was, was ik niet in staat om daarop te reageren.
Wat denken jullie hiervan? Kan ik hiervoor naar de stafhouder stappen?
Ik overweeg ook cassatie aan te tekenen als de uitspraak in mijn nadeel is.
Eerstdaags verwacht ik die uitspraak in mijn bus.
Dank u voor jullie antwoord