Ik heb sinds einde 2013 een zaak lopen tegen de FOD Sociale Zekerheid in verband met mijn recht op integratietegemoetkoming. Mijn argumentatie is dat de regeling in het KB van 6 juli 1987 voor mij als samenwonende met een verwant strijdig is met het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel in vergelijking met de Persoon met Handicap die samenwoont met een niet-verwant.
In eerste aanleg kreeg ik gelijk van de Arbeidsrechtbank. Op 13 november 2014 was er een gemengd tussenvonnis. Enerzijds bevestigde dat vonnis dat Art. 9ter, §5 j. §6, 5° van genoemd KB effectief een schending is van het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel. Anderzijds werd er een deskundige aangesteld om uit te maken in hoeverre ik beperkt ben in mijn zelfredzaamheid. In een vonnis van 8 november 2015 werd de beperking van mijn zelfredzaamheid op 10 punten begroot. Tevens werd de inhoud van het vonnis van 13 november 2014 herbevestigd.
Op 2 november 2015 stelde de FOD Sociale Zekerheid hoger beroep in bij het Arbeidshof tegen het vonnis van 8 oktober 2015. De zaak kwam op 20 april 2016 voor het Arbeidshof. Ik zelf ( optredend in persoon dus niet de vakbond of een andere vertegenwoordiger) en de FOD zetten ons standpunt uiteen. Op 9 mei 2016 volgde het advies van het openbaar ministerie. Volgens de advocaat-generaal was het vonnis van 13 november 2014 (en niet dat van 8 oktober 2015) eindvonnis omdat daarin de schending van het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel reeds was vastgesteld. Het hoger beroep van de FOD tegen de beslissing van 13 november 2014 had dus binnen de maand na de betekening ervan ingesteld moeten worden. Het hoger beroep van de FOD van 2 november 2015 was bij gevolg laattijdig. De advocaat-generaal adviseerde het Hof de debatten inzake ontvankelijkheid van het Hoger Beroep te heropenen om de vordering daarna onontvankelijk te verklaren. Het Hof sloot zich bij dit advies aan. In een arrest van 29 juni besliste het Hof de debatten inzake de ontvankelijkheid van het Hoger Beroep te heropenen. In dat zelfde arrest werden conclusietermijnen voor appelant en geïntimeerde vastgelegd. De rechtsdag werd vastgelegd op 16 november 2016. Ikzelf (geïntimeerde) en de FOD Sociale Zekerheid hebben binnen de ons gestelde termijnen conclusies neergelegd. Op 16 november 2016 was appelante verhinderd. Ze had bij het Hof om uitstel gevraagd (pas de dag voordien). Ikzelf was daarvan niet op de hoogte en was aanwezig. De voorzitter vroeg me of ik het met het uitstel eens was dan wel of de zaak in afwezigheid van appelante afgehandeld kon worden ('appelante had immers haar conclusies neergelegd'). Ik heb toen mijn standpunt uiteengezet. Bij arrest van 21 december 2016 werd het hoger beroep onontvankelijk verklaard bij gebrek aan belang. Dit arrest werd mij betekend op 26 december 2016.
Het arrest van 21 december stelt duidelijk dat de beslissingen van het vonnis van 13 november 2014 definitief geworden zijn. Concreet betekent dit dat ik sinds mei 2013 recht heb op integratietegemoetkoming. Ondertussen toch al een aanzienlijk bedrag. De FOD laat echter niks van zich horen.
Daarom volgende vraag: Kan ik nu al iets doen om de FOD tot betalen te dwingen? Of kan dat pas na verstrijken van de termijn van 3 maanden waarin nog Cassatieberoep openstaat?