In april 2014 heb ik mijn huis verkocht met een aanpalende weide van 1 hectare. In augustus 2014 (4 maand later) beweert een boer (waarmee ik al heel lang bevriend was) dat hij pachter was van de weide en de voor en achtertuin van het woonhuis (niet van het woonhuis) en ik dus zijn recht van voorkoop heb miskend. Ondertussen hadden de kopers het woonhuis voor een groot deel afgebroken.
De boer start een gerechtelijke procedure: eerst minnelijke schikking (geen resultaat), dan een periode voor het formuleren van besluiten door de drie partijen (koper, verkoper en boer), en dan een openbare terechtzitting bij het vredegerecht op 14/9/2015. Op dit proces zegt de vrederechter dat de zaak in beraad zal worden genomen en dat er op 14/10/20115 een uitspraak zal worden gedaan.
Op 2/3/2016 (dus na 5,5 maand !!!!!) krijg ik uiteindelijk een bericht van de vrederechter ik citeer in het kort:
- Na lezing van de besluiten van de partijen en van hun stukken, blijven nog diverse vragen onbeantwoord.
- De partijen moeten in persoon verschijnen voor de vrederechter op 12/4/2016 om gehoord te worden in de raadkamer.
Hij doet geen enkele uitspraak over de besluiten van de verschillende partijen (koper, verkoper, eiser). Ik ben ervan overtuigd dat hij de besluiten van deze partijen niet grondig heeft gelezen. Ik kan mij niet indenken dat hij nog weet wat mijn raadsman in zijn pleidooi heeft gezegd. Ik heb de indruk dat de Vrederechter verantwoording naar hogerop met zijn uitspraak wil vermijden. Na een advocaat gedurende een periode van 14 maand te hebben ingeschakeld, moeten ik en mijn vrouw het maar zelf gaan verdedigen.
Mijn zorg is:
- Wat kan hij daar vragen ?
- Als de antwoorden in de besluiten staan wat moet ik dan zeggen ? (read the fucking conclusions ?)
- En wat als de eisende partij weer met een aantal nieuwe leugenachtige argumenten komt ?
- Mijn vrouw heeft zich wegens haar gezondheidstoestand (kanker, diabetes, etc) nooit kunnen verdiepen in de zaak (daarbij is ze dan ook nog Franstalig). Zij ziet er echt tegenop en vervalt meer en meer in een diepe depressie. De kopers, die nu al 1,5 jaar in een kampeerwagen wonen zullen, indien ze de weide verliezen, de koop willen vernietigen en een enorme schadevergoeding vragen. Dan staan we op straat......
Ik ben alle vertrouwen verloren in het gerecht en ook in advocaten (hopelijk niet allemaal). De advocaat van de eiser (van den boer) is niet op zoek naar gerechtigheid maar naar geld. Hij tracht met een hele reeks leugens de vrederechter tot het VERMOEDEN van pacht te brengen. Boeren konden inderdaad in de tijd van Napoleon niet lezen of schrijven en daarom moeten ze geen schriftelijke bewijzen leveren om zich te beschermen tegen de grote landbezitters.
Ik zie dit nog jaren aanslepen en ik (en mijn echtgenote) kunnen op onze leeftijd de stress niet meer aan. Zou iemand mij een raad kunnen geven hoe ik hiermee verder moet zonder dat ik de VREDERECHTER op zijn tenen trap, want dat zou invloed kunnen hebben op zijn VERMOEDENS.
Spreekwoord van de streek: EEN BOER HEEFT ALTIJD GELIJK (Wordt wel in het dialect uitgesproken maar is onmogelijk te schrijven).