JuridischForum.be

Heeft een deurwaarder toegang tot een gezinswoning die op naam staat van de natuurlijke persoon doch waar een vennootschap gevestigd is indien de deurwaarder optreedt om aanwezige goederen in de woning te noteren maar waar het gaat over een (vermeende) schuld op naam van de vennootschap (die geen huurder is en waar geen enkel huur- of welk contract ook bestaat voor gebruik van de woning of een deel er van?)

Heeft een deurwaarder toegang tot een gezinswoning die op naam staat van de natuurlijke persoon doch waar een vennootschap gevestigd is indien de deurwaarder optreedt om aanwezige goederen in de woning te noteren maar waar het gaat over een (vermeende) schuld op naam van de vennootschap (die geen huurder is en waar geen enkel huur- of welk contract ook bestaat voor gebruik van de woning of een deel er van?)

Ja want de rechtspersoon "woont" er ook.

Heeft een deurwaarder toegang tot een gezinswoning die op naam staat van de natuurlijke persoon doch waar een vennootschap gevestigd is indien de deurwaarder optreedt om aanwezige goederen in de woning te noteren maar waar het gaat over een (vermeende) schuld op naam van de vennootschap (die geen huurder is en waar geen enkel huur- of welk contract ook bestaat voor gebruik van de woning of een deel er van?)

Ja want de rechtspersoon "woont" er ook.

De gezinswoning is toch beschermd? Hoe kan politie slechts toegang verkrijgen tot een gezinswoning (in het kader van de uitoefening van een handelszaak binnen een gezinswoning) mits voorafgaande toelating vanwege een politierechter maar zou diezelfde politie wél toegang kunnen afdwingen in eenzelfde gezinswoning in het kader van een handelen van een deurwaarder?

Waarom zie ik daar een onlogica in?

Als het dan nog gaat over een vennootschap/rechtspersoon dan stel ik mij nog meer vragen.

Diezelfde politie, die enkel mits toelating van een politierechter zich binnen een gezinswoning kan begeven, zou wel toegang kunnen afdwingen in het kader van een bijstand aan een deurwaarder voor wat dan ook dat te maken heeft met een rechtpersoon?

Hoe kunnen deze zich begeven in lokalen die puur privé gebruikt worden?

Een paar jaar terug weigerde een deurwaarder binnen te gaan in een gebouw dat toebehoorde aan een rechtspersoon omdat de afgevaardigd bestuurder op datzelfde adres van dit gebouw gedomicilieerd was en deze deurwaarder naar eigen verklaring riskeerde geconfronteerd te worden met een huisvredebreuk omdat er geen geschreven document bestond waaruit bleek welk deel van het gebouw privé gebruikt werd door de betrokken afgevaardigd bestuurder. Maar omgekeerd als het gaat over een gezinswoning waar een vennootschap gevestigd is dan stelt er zich geen identiek probleem?

Als uitbreiding van de probleemstelling: als er een document zou bestaan waaruit blijkt welk deel van een verder privaat gebruikte gezinswoning de vennootschap kan gebruiken (mits registratie van dit document), zou een deurwaarder dan nog steeds toegang hebben tot de andere privaat gebruikte lokalen?

Zoals Roharro heeft geschreven - het is de (maatschappelijke) zetel van een firma.
Bottom line dus in het staatsblad staat dat adres ingegeven.
De politie heeft ( ingeval van vb inbreuken steeds toegang tot een bedrijf en zijn aanhorigheden - en indien de politiebeambte 'bevoegd' is).
Een bedrijf heeft GEEN privé vertrekken - dus volgens die wetgeving geen probleem
In dit geval is het een gerechtsdeurwaarder die met een uitvoerbare titel beslag komt leggen op de goederen van de firma wel gezien de firma daar gevestigd is zijn alle goederen daar van die firma. De politie dwingt in dat geval niets af maar zorgt er enkel voor dat de deurwaarder zijn taak kan uitvoeren. Politie verleent de ' sterke arm'.
U zal anders moeten bewijzen via procedure revindicatie bij beslagrechter
PS bijzondere ambtenaren moeten langs de politierechter - de officieren met algemene bevoegdheid in kader van hun opdrachten (meestal) niet.
Als u vb een café hebt wil dat zeggen dat de politie zo wie zo toegang heeft tot alle voor het pubkliek toegangkelijke lokalen maar niet tot de privé gedeelten.
Als er echter inbreuken vastgesteld worden heeft de politie toegang tot vb de woonplaats van de dader - plaats van de feiten enz. zonder dat ze een bevelschrift nodig hebben ( geval van heterdaad en gelijkgestelde feiten).
Mochten zij tijdens die zoeking een NIEUW feit vaststellen dan dienen ze 'onverwijl' het parket in kennis te stellen die dan een OR zal vorderen die dan kan beslissen vb een bevelschrift af te leveren.

PS die foefkes worden dikwijls door vzw gebruikt.

Zoals Roharro heeft geschreven - het is de (maatschappelijke) zetel van een firma.
Bottom line dus in het staatsblad staat dat adres ingegeven.

Dan zou er dienen verondersteld te worden dat indien een vennootschap haar zetel heeft in een bedrijvencentrum dat dus ALLE aanwezige goederen, van ALLE daar gevestigde ondernemingen, voor beslag vatbaar zijn?

Kan ik de wetgeving krijgen waar er in vermeld staat wat de mogelijkheden zijn die een deurwaarder heeft in het kader van beslag?

Mij lijkt het dat deurwaarders handelen zoals het hen zelf goed uitkomt, wetgeving is niet nodig?

De politie heeft ( ingeval van vb inbreuken steeds toegang tot een bedrijf en zijn aanhorigheden - en indien de politiebeambte 'bevoegd' is).
Een bedrijf heeft GEEN privé vertrekken - dus volgens die wetgeving geen probleem
In dit geval is het een gerechtsdeurwaarder die met een uitvoerbare titel beslag komt leggen op de goederen van de firma wel gezien de firma daar gevestigd is zijn alle goederen daar van die firma. De politie dwingt in dat geval niets af maar zorgt er enkel voor dat de deurwaarder zijn taak kan uitvoeren. Politie verleent de ' sterke arm'.
U zal anders moeten bewijzen via procedure revindicatie bij belagrechter.
PS bijzondere ambtenaren moeten langs de politierechter - de officieren met algemene bevoegdheid in kader van hun opdrachten (meestal) niet.

Een bedrijf mag dan wel geen privé vertrekken hebben, maar in de situatie dat een dergelijke vennootschap gevestigd is op het adres van een privéwoonst roept dit vragen bij mij op of dit geen wetsovertredingen vormen (misbruik van "recht")?

Zoals Roharro heeft geschreven - het is de (maatschappelijke) zetel van een firma.
Bottom line dus in het staatsblad staat dat adres ingegeven.

Dan zou er dienen verondersteld te worden dat indien een vennootschap haar zetel heeft in een bedrijvencentrum dat dus ALLE aanwezige goederen, van ALLE daar gevestigde ondernemingen, voor beslag vatbaar zijn?

Kan ik de wetgeving krijgen waar er in vermeld staat wat de mogelijkheden zijn die een deurwaarder heeft in het kader van beslag?

Mij lijkt het dat deurwaarders handelen zoals het hen zelf goed uitkomt, wetgeving is niet nodig?

De politie heeft ( ingeval van vb inbreuken steeds toegang tot een bedrijf en zijn aanhorigheden - en indien de politiebeambte 'bevoegd' is).
Een bedrijf heeft GEEN privé vertrekken - dus volgens die wetgeving geen probleem
In dit geval is het een gerechtsdeurwaarder die met een uitvoerbare titel beslag komt leggen op de goederen van de firma wel gezien de firma daar gevestigd is zijn alle goederen daar van die firma. De politie dwingt in dat geval niets af maar zorgt er enkel voor dat de deurwaarder zijn taak kan uitvoeren. Politie verleent de ' sterke arm'.
U zal anders moeten bewijzen via procedure revindicatie bij belagrechter.
PS bijzondere ambtenaren moeten langs de politierechter - de officieren met algemene bevoegdheid in kader van hun opdrachten (meestal) niet.

Een bedrijf mag dan wel geen privé vertrekken hebben, maar in de situatie dat een dergelijke vennootschap gevestigd is op het adres van een privéwoonst roept dit vragen bij mij op of dit geen wetsovertredingen vormen (misbruik van "recht")?

In dit geval is het een gerechtsdeurwaarder die met een uitvoerbare titel beslag komt leggen op de goederen van de firma wel gezien de firma daar gevestigd is zijn alle goederen daar van die firma.

Met dit gezegde wordt er tot een deel van het probleem gekomen.

Ik was in de veronderstelling dat om een uitvoerende titel in het kader van een beslag zelfs te KUNNEN hebben dat het bedrag van de vordering dient vaststaand te zijn? Deurwaarders gaan doodleuk beslag leggen inzake vorderingen waar er zelfs eenvoudig bewezen kan worden dat de vordering ZELF NOOIT vaststaand geweest was.

Dit was het eerste probleem waar aan een eerste deurwaarder bewezen is geworden met de verkregen stukken van de BTW administratie zelf (basis van de betwisting is een BTW materie) dat de vordering in de eerste plaats niet vaststaand is en dat nooit geweest is en bijkomstig zelfs er fouten gemaakt werden door diezelfde BTW administratie door hogere bedragen in een BTW dwangbevel op te nemen dan waar zij stukken voor hebben (bewuste foutieve bedragen werden uiteindelijk reeds voor dit deel gewijzigd maar het uitvoerend beslag op basis van deze foutieve elementen gaat gewoon verder).

De betrokken BTW ontvanger werd in kennis gesteld van zijn stukken in verband met dit dossier goed bij te houden wat dat hij binnen de 4 jaar zal (mee) gedagvaard worden in schadevergoeding.

Nu is er de volgende betwisting die berust op een fout van diezelfde BTW administratie waar ze zelf zeggen dat alle gevorderde bedragen (minstens voor het grootste deel) zullen wegvallen. De BTW ontvanger is duidelijk op zijn tenen getrapt en wil zich laten gelden door middel van een ander deurwaarderskantoor die doodleuk zegt dat ze bij het opschrijven van de aanwezige goederen onmiddellijk zullen optreden met een sleutelmaker én in het bijzijn van politie. EVRM bepalingen bestaan schijnbaar niet voor België.

Een dwangbevel inzake btw is een uitvoerbare titel.

Een dwangbevel inzake btw is een uitvoerbare titel.

Akkoord, maar als ze daarmee een beslag creëren en dat dwangbevel is niet (en is nooit geweest) vaststaand gewoon omdat voor een deel er een fout begaan werd door de BTW administratie toen ze andere bedragen opnamen in het dwangbevel dan er vermeld staan in het door hen opgestelde proces verbaal en daarbij dat proces verbaal zelfs niet ter kennis gebracht wordt dan heb je volgens het gerechtelijk wetboek toch geen mogelijkheid van uitvoering ervan?

En de betrokken BTW ambtenaren gaan er met de grove borstel door. Vandaag is zelfs gebleken dat de betrokken eerstaanwezend inspecteur zelfs een inbreuk pleegde op haar beroepsgeheim door aan derden (voor de volledigheid buiten de overheidssfeer, geen ambtenaren, niets) zaken mee te delen die betrekking hebben op juist de basis van deze vraagstelling.

Ik stelde reeds de vraag of we hier in België totaal de rechten ontzegd worden zoals voorzien in het EVRM?

Dat het dwangbevel een uitvoerbare titel is betekent dat de Belgische Staat voor de bedragen erin vermeld via gerechtsdeurwaarder kan laten uitvoeren.

Het dwangbevel blijft geldig, tot het vernietigd wordt door de rechter. U moet het dwangbevel dus eerst aanvechten voor de rechter. Doet u dat niet dan kan uitvoerend beslag gelegd worden.

Het EVRM wordt gerespecteerd. U kan de zaak voorleggen aan een onafhankelijke rechter.

Een dwangbevel krijgen van de btw betekent ook dat er al minstens 6 maanden geen btw werd betaald, ondanks het krijgen van de btw-rekeningoverzichten en de verschillende (aangetekende) aanmaningen? Wat bedoel je precies met de hogere bedragen, dat er ook de voorschotten bijgeteld werden?

Een dwangbevel krijgen van de btw betekent ook dat er al minstens 6 maanden geen btw werd betaald, ondanks het krijgen van de btw-rekeningoverzichten en de verschillende (aangetekende) aanmaningen? Wat bedoel je precies met de hogere bedragen, dat er ook de voorschotten bijgeteld werden?

Er was een tegoed in BTW rekening courant van meer dan 1.500 euro. Alle vorderingen zijn het gevolg van onregelmatige (lees = onwettige) boetes.

Gans deze materie is een extreem voorbeeld van het willekeurig handelen van een administratie. Voor deze BTW administratie én onze minister van financiën bestaan er maar 2 mogelijkheden om HUN onregelmatig handelen te laten rechtzetten: verzet (wat inhoudt deze materie voor een rechtbank brengen = waarom zou een burger een paar duizend euro aan provisies voor een advocaat dienen op te hoesten voor fouten van de belgische staat?) of 'vermindering' van de boetes aanvragen. Maar allereerst dienen alle boetes betaald te worden vooraleer dergelijke vermindering kan gevraagd worden. Kan het nog walgelijker?

Kan er teruggekeerd worden naar mijn vraag van de wettelijke basis van het handelen van de BTW ontvanger? Twee specialisten uit hun eigen BTW administratie hebben geen weet van wat er in feite wettelijk kan toegepast worden (en één er van is een ex-BTW ontvanger, veelzeggend?), hun eigen hoofdbestuur heeft geen kennis van wat kan toegepast worden, en hun eigen BTW handleiding bepaald dat een bewarend beslag slechts kan als de vordering vaststaand is.

Voor de volledigheid, deze info interesseert me omdat ik deze materie zal doorsturen, in toepassing van het Verdrag van Lissabon, naar de Europese organen zodat deze eens kunnen vaststellen met welke extreme willekeur er hier in België gehandeld wordt.

Er bestaat in België geen formeel bezwaar inzake BTW vorderingen, terwijl zowel BTW als belastingen deel uitmaken van één administratie, de 'AOIF'!

Een deel van de betrokken vordering komt voort uit een Belgische toepassing inzake BTW die een overduidelijke discriminatie uitmaakt (er zijn reeds een massa parlementaire vragen in dit verband gesteld waar de opeenvolgende ministers van financiën zich al te eenvoudig probeerden van af te maken). Nu hebben we de klachtmogelijkheid waarbij een Hof van Justitie kan gevraagd worden om een advies te verstrekken inzake de toepassing van een materie die een Europese bevoegdheid is (de basis is de 'BTW-richtlijn', maw een volledige Europese bevoegdheid dus).

Het wordt hoog tijd dat de willekeur in dit land stopt of dat ze gestopt wordt door dwangsommen opgelegd door het Hof van Justitie of de Europese organen als er vastgesteld zal worden dat na een advies door het betrokken Hof die de Belgische toepassing van deze BTW-richtlijn aanklaagt de Belgische Staat vertikt van hun regels en toepassingen aan te passen (nadat er een dergelijk advies opgesteld werd en er vanuit het Europese niveau dus kunnen dwangsommen opgelegd worden omdat een lidstaat weigert hun wetgeving en de toepassing ervan in lijn te brengen met de bertrokken richtlijn).

En om dit laatste deel af te maken: na 'klacht' inzake het onregelmatig handelen met basis de BTW-richtlijn kan er een schadevordering ingesteld worden voor een belgische rechtbank (vandaar de woorden naar de betrokken BTW ontvanger toe dat deze binnen de 4 jaar mee zal gedagvaard worden in schadevergoeding).

Dat het dwangbevel een uitvoerbare titel is betekent dat de Belgische Staat voor de bedragen erin vermeld via gerechtsdeurwaarder kan laten uitvoeren.

Het dwangbevel blijft geldig, tot het vernietigd wordt door de rechter. U moet het dwangbevel dus eerst aanvechten voor de rechter. Doet u dat niet dan kan uitvoerend beslag gelegd worden.

Het EVRM wordt gerespecteerd. U kan de zaak voorleggen aan een onafhankelijke rechter.

Wat met artikels 3 en 13?

Verbod van foltering Art. 3

Niemand mag worden onderworpen aan folteringen of aan onmenselijke of vernederende behandelingen of bestraffingen.

Wat kan er meer vernederend zijn dan iemand blootstellen aan handelingen van een deurwaarder die zich met machtsvertoon (begeleid door politie!) aanbiedt en de betrokkene de gevolgen ervan laat ondergaan ten opzichte van buren en toevallige passanten? Met het verzwarende element dat de vordering zélf uitgevoerd wordt in overtreding met de bepalingen van hun eigen BTW handleiding én mits wetsovertreding?


Recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel Art. 13

Een ieder wiens rechten en vrijheden die in dit Verdrag zijn vermeld, zijn geschonden, heeft recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel voor een nationale instantie, ook indien deze schending is begaan door personen in de uitoefening van hun ambtelijke functie.

Als een minister van financiën na een schrijven in toepassing van artikel 84 BTW wetboek niet in staat is om een beslissing te nemen binnen een termijn tot waar dergelijke onregelmatig opgelegde BTW boetes gedwongen ingevorderd worden én bijkomstig er geen formele bezwaarmogelijkheid bestaat inzake betwiste BTW vorderingen?

er geen formele bezwaarmogelijkheid bestaat inzake betwiste BTW vorderingen?

U kan zich tot de fiscale rechter wenden. Is dit niet de beste waarborg die u kan hebben?

En als de deurwaarder fouten gemaakt heeft kan u schadevergoeding vorderen via de rechter.

En als de deurwaarder niet beschikt over een actuele uitvoerbare titel kan u het beslag aanvechten voor de beslagrechter.

Kan er teruggekeerd worden naar mijn vraag van de wettelijke basis van het handelen van de BTW ontvanger?

Ik wil een poging doen, maar heb blijkbaar de vraag niet goed begrepen.
Ik begreep: de deurwaarder komt zich aanbieden, legt beslag op grond van een dwangbevel uitgevaardigd door de btw-administratie. Daar zie ik niets verkeerd in.

Wat wilt u precies weten?

er geen formele bezwaarmogelijkheid bestaat inzake betwiste BTW vorderingen?

U kan zich tot de fiscale rechter wenden. Is dit niet de beste waarborg die u kan hebben?

En als de deurwaarder fouten gemaakt heeft kan u schadevergoeding vorderen via de rechter.

En als de deurwaarder niet beschikt over een actuele uitvoerbare titel kan u het beslag aanvechten voor de beslagrechter.

21 OKTOBER 1993. - KONINKLIJK BESLUIT nr. 44 tot vaststelling van het bedrag van de niet-proportionele fiscale geldboeten op het stuk van de belasting over de toegevoegde waarde (vernietigd bij arresten van de Raad van State nrs 57.133 en 57.134 van 20 december 1995 ; zie B.St. 09-03-1996, p. 5253)

Zoek dit Kb nr 44 eens op via staatblad.be.

Zowel hun fiscale bemiddelingsdienst als een "advizeur' van onze minister verklaren 'dit is een probleem, wij zijn daar mee bezig'?

De opstellers van de betrokken arresten hebben een groot probleem, namelijk het gebruik van leestekens (of beter het gebrek aan het gebruik ervan). Dit laat iets anders lezen dan vermoedelijk de intentie was.

De opsteller(s) van de basistekst inzake de fiscale bemiddelingsdienst hebben datzelfde probleem. Heeft deze dienst wel of niet de mogelijkheid om BTW vorderingen zonder beperking van tijd uit te stellen?

U kan zich tot de fiscale rechter wenden. Is dit niet de beste waarborg die u kan hebben?

Dit zou de meest voor de hand liggende oplossing zijn maar het gevolg ervan zou zijn dat deze administratie voor andere slachtoffers op een identieke wijze zal kunnen blijven handelen.

Ik verkies de mogelijkheid van een klacht voor de Europese instanties na behandeling van de kwestie voor de nationale instanties ten einde ervoor te kunnen zorgen dat ze de regels aanpassen of torenhoge Europese dwangsommen riskeren.

Ik ben de willekeur die we als burger dienen te ondergaan kotsbeu.

Er worden in België wetten en Kb's toegepast die door henzelf ingetrokken werden of aangegeven worden als vernietigd.

Om even buiten dit betrokken kader te gaan, enkel om de willekeur en het onwettelijk handelen bijkomstig te bewijzen, kan ik verwijzen naar de wetgeving inzake het rijbewijs (eveneens een Europese materie). Enerzijds heb je de wetgeving inzake het rijbewijs, anderzijds heb je een "vademecum" inzake het rijbewijs B die BIJKOMENDE beperkingen oplegt die nergens in de wetgeving zélf terug te vinden zijn. Als je de klachtdienst van die administratie daar op wijst dan hebben ze het ineens over een omzendbrief (heeft die dan enige wettelijk afdwingbare basis?). Ten andere dat vademecum inzake het rijbewijs B is zelfs niet beschikbaar voor inzage! Er worden dus regels toegepast die totaal afwijken van de wetgeving en waar je als burger zelf niet de mogelijkheid hebt van kennis te nemen wat er in feite instaat (idem dito voor hun 'omzendbrief').