Een advocaat zoekt een passende prijs voor zijn dienstverlening. Daarvoor moet op zoek worden gegaan naar criteria, die zullen bijna altijd arbitrair aanvoelen.
Opzoekingen kosten tijd (en dus geld). Als de advocaat bij zijn opzoekingen zelf tegen een pay wall aanloopt (wat schering en inslag is, zoals bijvoorbeeld de jura credits) kan dit inderdaad doorgerekend worden aan de cliënt. Dat lijkt me evident.
Anders zorgen enkele betalende artikels er al voor dat de advocaat dat uur 'gratis' gewerkt heeft, omdat zijn uurtarief teniet wordt gedaan door de buitensporige kosten van sommige specialistische artikels of rechtspraak.
Het is natuurlijk, zoals zo vaak, een kwestie van goede afspraken. Maar je gaat van een tegelzetter ook niet verwachten dat hij de tegels gaat betalen die hij komt zetten, tenzij dat op voorhand zo afgesproken is. Als hij bij het zetten van die tegels dan één of ander bijkomend product nodig heeft, dan mag dat ook worden doorgerekend (tenzij, opnieuw, er hierover andere afspraken zijn gemaakt zoals een vaste prijs). Goede afspraken maken goede vrienden, ook zo bij een advocaat.
Het uurloon van 150 EUR is zeker niet buitensporig. Wat betreft administratieve kosten, moet je eens nagaan hoe deze berekend worden (vaak gewoon een percentage). Je kan natuurlijk een uurstaat vragen, bijna alle advocaten die werken aan een uurtarief 'tracken' hun tijdbesteding.