Dit gaat over een zaak (opzettelijke schade aan wagen) die eerst is geprobeerd af te handelen in gerechtelijke bemiddeling.
De bemiddeling is afgesprongen omdat de tegenpartij het vijfentwintigvoudige van de reële schade vroeg, gestaafd door een offerte van het tienvoudige (4000€) van de schade, offerte voor veel meer dan alleen de schade (oude auto).
De rest door het gebruik van medische attesten van schade aan een knie (7000€), die zou gebeurd zijn door een gevecht (dat nooit gebeurd is).
De zaak gaat verder naar de correctionele rechtbank, nog steeds wordt het tienvoudige gevraagd voor de schade aan de auto.
Er wordt niet meer gesproken van een beschadigde knie maar er duikt ineens een factuur van een huurwagen op (8500€).
Factuur gespreid over drie boekjaren, geen rekeningnummer op, geen beschrijving, kilometerstand of staat van het voertuig zelf, in het geheel zeer amateuristisch opgemaakt.
Uitspraak van het proces was 1€ provisoir en eiser moest beroep aantekenen om kans te maken op een paar honderd euro.
Beroep is er nooit geweest.
Na het proces contact opgenomen met de garagist die de factuur heeft opgemaakt, zegt de beste man dat hij de ex-man is van een nicht van de eiser en dat die hem gevraagd heeft dat factuur op te maken (terwijl hij geen auto's verhuurt).
2 jaar na het proces komt de zaak opnieuw voor ditmaal voor de rechtbank van eerste aanleg.
Mijn vraag is of in dit geval het gebruiken van een uitgevonden kwetsuur en een vals factuur op één of andere manier bestraft kan worden of hoe dit geïnterpreteerd kan worden door een rechter?