bandopname

[van damme johan]

Mijn vriendin is verwikkeld in een echtscheidingsprocedure. Mijn vriendin en haar ex-man moeten elkaar regelmatig zien ivm regeling goederen en regeling zoon. Tijdens een van deze gesprekken is mijn vriendin door haar ex-man onderworpen aan een kruisverhoor. Achteraf is gebleken dat dit verhoor op tape is opgenomen door de vader van haar ex-man die zich op dat moment met een opname-installatie op de eerste verdieping bevond. Nu wil de ex-vriendin dit kruisverhoor gebruiken in de procedure. Mijn vriendin zegt dat zij niet opgewassen was tegen de listige trucks die haar ex-man hanteerde en mogelijk een aantal dingen fout heeft gezegd. Kan dit allemaal zomaar? Alvast bedankt voor enige uitleg.

[IrisS]

In eerste instantie zou ik denken aan onrechtmatig bewijs wegens schending recht op privacy. Maar omdat de rechtspraak niet altijd even strikt is, graag de mening van een pro?

Ik weet dat in het verleden reeds werd geoordeeld dat een opname door een particulier die zelf aan het gesprek deelnam niet werd afgewezen. Key was echter dat degene die het gesprek registreerde zélf deelnam aan dat gesprek (ratio legis: persoon die deelneemt aan het gesprek kan recht op eerbiediging privé-leven niet inroepen ten aanzien van een andere deelnemer aan het gesprek, daar hijzelf deze deelnemer deelachtig maakt aan het voorwerp van dit recht).

Dat deed de persoon die hier registreerde niet. Mijn inziens dus onrechtmatig bewijs, maar graag bevestiging...

Niettemin, als het wel zou gebruikt worden, dient uw vriendin vooraf inzage te krijgen zodat ze zichzelf optimaal kan verdedigen (rechten vd verdediging).

[Beachcomber]

Dit kan niet worden gebruikt. Er was immers geen toestemming van de betrokkene om de opname te kunnen maken.

Rechters staan trouwens heel erg weigerachtig om zulke opnames te gebruiken in een echtscheidingszaak.

[Lex]

De beklaagde had mondeling verschillende personen bedreigd over de telefoon. Deze laatsten hadden de telefoongesprekken opgenomen en de opnames overgemaakt aan de politie toen zij klacht neerlegden. De verdediging van de beklaagde wierp op voor de rechtbank dat de opnames verkregen werden in strijd met art 8 EVRM ( recht op privacy) en derhalve als ontoelaatbaar bewijsmateriaal uit het dossier dienden verwijderd te worden. In het bijzonder agrumenteerde zij dat het opnemen van gesprekken door één van de deelnemers enkel rechtsgeldig kan gebeuren in de mate dat de andere deelnemer daartoe zijn toestemming verleent. Aangezien de beklaagde niet wist dat haar communicatie opgenomen werd , was er geen toestemming en derhalve ook geen geldige opname.

Het Hof van Cassatie heeft het argument van de verdediging afgewezen door te stellen dat diegene die een telefoongesprek voert het recht op éérbiediging van zijn privéleven niet kan inroepen ten aanzien van een deelnemer aan dit gesprek, aangezien hij zelf de deelnemer deelachtig maakt aan het voorwerp van dit recht. Een procespartij kan derhalve zelf opgenomen communicatie aanwenden als bewijsmateriaal. (Cass. 9 januari 2001)