Hier is dat inderdaad mooi. In mijn geval, is het alle gekheid op een stokje om afstand van vordering te doen.
Nadat ik compleet fictief gedagvaard was in kortgeding en ten gronde op grove fout, kwam de waarheid na zeven jaren in alle hevigheid boven dat eigenlijk eiseres de grove fout en de echtscheiding evoceerde en niet verweerder.
Dus start eiseres nadat zelfs beroep een getuigenverhoor toestaat, de EOO-procedure GELIJKTIJDIG (echt waar).
Nu is er op mijn 47ste verjaardag een uitspraak ten gronde, met afstand van geding TEGEN MIJN ZIN in, want ik wil dat alle kosten en inbeslagnemingen nu natuurlijk vergoed worden die daarop gebaseerd zijn.
Let wel: Ik begrijp de rechter in haar pogingen van een onzinnige kortgeding beschikking af te raken, maar ze vergeet dat het kortgeding voor haar ten gronde GEEN gezag van gewijsde heeft. Wel ergerlijk en onrechtvaardig is dat ze zelfs verzwijgt dat er tijdig een tegenvordering werd ingediend binnen de door rechter E. zelf opgelegde termijnen.
Lees het volledige verhaal voorlopig op:
http://logocom.be/echtscheiding/tengronde en het vonnis (waartegen ik natuurlijk beroep aanteken zodat samenhang met de EOO in beroep te Gent kan ter sprake komen in september 2012) zelf op
http://logocom.be/echtscheiding/tengronde/foto/vonnis
PS: Er zijn zelfs correctionele uitspraken die nu ongedaan moeten worden gemaakt. Ik begrijp wel dat dit soort dapperheid de meeste rechters ontbreekt. De menselijke factor is meestal immers sterker dan de rationele en we blijven wezens van (soms onvoldoende beheerste) angsten.
Groetjes,
Jean Marc VAN BELLE
voor bijkomende info:
info@logocom.be
[naam rechter verwijderd, lees regels forum na: Vandebos]Als ik achteruit ga, is het om een aanloop te nemen.
Als u het niet doet, doe ik het wel.
Ik ben op mijn best als ik zwijg. Nooit dus.
Als je van je eigen vrouw niet tevreden bent, waarom zou zij dan tevreden moeten zijn met haar man?