JuridischForum.be

Ik ben rechtenstudent en absoluut niet de primus inter pares. Ik sta op het punt mijn bacheloropleiding af te ronden en dat was geen modeltraject. Ik kan de schuld gedeeltelijk van mij afschuiven - er waren wel degelijk externe omstandigheden - maar laten we eerlijk zijn: ik ben zeker voor meer dan 95% verantwoordelijk voor mijn falen in de bachelor. Dit jaar, mijn laatste bachelorjaar, heb ik mij veel meer op mijn studies toegelegd en als bij toverslag ben ik plotseling wel van de eerste keer voor mijn vakken geslaagd en krijg ik zelfs een complimentje te horen na een mondeling examen. Helaas veel te weinig, veel te laat... van mijn kant natuurlijk. Afijn, volgend jaar begint de master en dat moet en zal beter gaan. Is er echter nog hoop?

Enkele maanden geleden was de masterbeurs en de spreker die uitleg kwam geven over "de advocatuur" maakte ons duidelijk dat men zeer streng is wat betreft rechtenstudenten die zijn afgeweken van het modeltraject: herexamens, een jaartje meer, louter "voldoendes", etc. daar hebben ze in de advocatuur geen nood aan. Ja, niet echt wat ik wilde horen.

Laten we aannemen dat ik mijn master wel volgens modeltraject voltooi en misschien zelfs met een onderscheiding weet af te studeren (ik leg mij nu 100% toe op mijn studies), kan ik dan wel of niet advocaat worden? Zijn er stagemeesters die met de restjes van de graduaten genoegen nemen? In welke mate blijft een slechte bachelor iemand achtervolgen?

Beetje vreemd toch dat je deze vraag hier stelt Maar ik geef je graag mijn opinie: Je hebt een goed laatste Bachelorjaar afgelegd. Daarmee zou je toch moeten aangetoond hebben dat "het licht is gekomen". Als ik een stagemeester was zou ik absoluut waardering hebben voor een student die eerlijk uitlegt dat hij/zij het de eerste twee jaren wat aangemodderd heeft, maar nu zijn draai gevonden heeft. Betrek in je pleidooi ook maar even de ontwikkelingstheorie van de cortex praefrontalis; waarvan je in de praktijk ervaren hebt dat het inderdaad tot het 25e levenssjaar kan duren tot die naar behoren werkt. Zet uiteen wat je doelen zijn en wat je wil leren. Iedereen verdient een tweede kans en al zeker diegenen die tijdig hun aanpak en houding aanpassen en de nodige inspanningen investeren. Stagemeesters die hier geen oren naar hebben, lijke me eerder weinig openminded. En die spreker (als het echt zo negatief was als je ervaarde ) een erg belerend en onbuigzaam persoon. Of zou hij een verborgen agenda hebben? zijn er momenteel tevéél rechtsnstudenten misschien?

Er is altijd nog de politiek ...

Waarom zou dit anders zijn dan veertig jaar geleden?
Toen kon je in het eerste jaar trissen en nog advocaat worden.
Neen, dat was ik niet.

Sven Mary heeft zijn eerste jaar getrist.

Het hangt er allemaal enkel van af of het moeizame studententraject een gevolg is van studieluiheid of gebrek aan intelligentie.
De eerste wordt nooit een goed advocaat, voor de tweede liggen alle opties nog open.

Ik meen wel te weten dat 'de grote, belangrijke kantoren' de studenten met de grote en grootste onderscheidingen willen... Maar de 'gewone kantoren' en de kantoren waar de patron zelf 'maar' met voldoening zijn lic/master behaalde heeft echt wel een plaats voor een stagiair die afstudeerde met een voldoening hoor! En na 3 jaar kan je op 'eigen benen' staan... Je moet natuurlijk nog wel je examens voor de balie halen, maar veel met voldoening afgestudeerde juristen slagen in dat examen, dus m.i. geen probleem...
Bovendien is mijn ervaring: die bollebozen met grote onderscheiding denken vaak dat ze alle wijsheid in pacht hebben en stellen zich geen vragen bij hoe ze een zaak aanpakken. Een 'wijzer' iemand, zelfs afgestudeerd met 'maar' een voldoening (wat hiervan ook de oorzaak weze) is kritisch voor zichzelf en wikt en weegt zijn strategie en stelt ze in vraag... Geef mij maar deze laatste advocaat om mijn zaak te behartigen!
Werk je masters af, kies de modules die je echt interesseren en ga er voor! Komt allemaal goed! Succes!

Beste

Ik ken zelfs een vrederechter die echt elk jaar gedubbeld heeft....