Het zwarte eendje, dat ben ik.
Ik ben 50+ . Eventjes een korte schets geven.
Sinds mijn prille jeugdjaren weet ik dat mijn moeder mij stiefdochterlijk behandeld. Ik vermijd alle details want ze zijn niet proper. Ik ben opgegroeid in de schaduw van mijn jongere zus, de oogappel van moeder.
Als mijn moeder onder 4 ogen met mij was, kreeg ik dingen te horen zoals, ik mag jou niet, zal je nooit mogen en ik zal je kraken al is dit het laatste dat ik doe. Denk niet dat deze vrouw dom is, verre van. Getuigen zijn er nooit. Iemand met twee gezichten, zwaar jaloers en een zeer enge mentaliteit. Mijn zus ook, jammer genoeg.
Mijn moeder is hertrouwd met een zware alcoholieker die onder de slof ligt. Hij heeft ook een dochter. Als het over erven gaat weet moeder altijd wel een antwoord, zoals, als het tweede man sterft, steelt zij zijn geld en de dochter erft enkel een kleinigheid, het moet een beetje een gezicht hebben, nietwaar. Die dochter zal ook enkel maar verwittigd worden via de advokaat, net zoals ik.
Natuurlijk weet ik dat een eigen kind niet onterfd kan worden, denk ik toch?
Zeker weten doe ik dit niet want moeder en jongere eigen zus, hebben samen als meer dan 25 jaar een kluis in de bank. Beiden zijn hertrouwd, ik niet, dus ik moet maar zwijgen, het zijn mijn zakens niet, en ik kan over een tweede huwelijk niet meepraten. (gelukkig maar)
Als kasbons verlopen veranderen ze in die kluis op mijn zus haar naam, later op haar dochters naam, opdat haar tweede man er niet zou aankunnen natuurlijk ( en ik)
Lelijk verhaaltje? Het wordt nog lelijker. Zo'n 25 jaar geleden heeft mijn zus in opdracht van mijn moeder mijn handtekening vervalst.
op welke papieren? Weet niet. Wel konden ze het beiden niet laten om het in mijn gezicht te smijten, alweer een overwinning op de hatelijke dochter (ik).
Waarom ben ik zo "hatelijk"? en ongeliefd? Omdat ik als klein kind al para-normaal begaafd was. Angst voor het onbekende. Omdat ik soms uitspraken doe zonder te weten dat ik rechtspreek, (kan niet liegen), omdat ze dank zij mijn gaven, bang zijn van mij.
Een andere reden weet ik niet, het klinkt allemaal zo soapachtig. Ol zijn ze echt zo perverst en walgelijk jaloers, kleinmenselijk en laten ze hun leven enkel maar regeren door geld? Eerlijk? Ja ik denk het wel. Jammer. Mijn ervaring is dat eerlijke en ook introverte mensen, agressie en leugenachtigen aantrekken. Nu daar terzijde, waar sta ik in dit alles.
Mijn moeder heeft het jaren geleden al recht in mijn gezicht gesmeten, ge gaat geen frank erven.
Wat kan ik daar tegen doen? Als ik niet erf, dan zijn mijn dochter en kleinkinderen ook onterfd.
Graag possitieve reacties. Fijne groeten van Merlia
