#11 , 01 apr 2015 15:46
Scorpioen, er is niets dat resocialisatie tegenhoudt op het einde van de straf.
Ik zou als leek zelfs verder gaan en durven stellen dat juist het feit van de toepassing van strafvermindering, afhankelijk van het gedrag van de gedetineerde tijdens zijn detentie, ertoe leidt dat noch de gevangene zelf noch het systeem dat hem ondersteuning biedt bij herintrede in de maatschappij zich op een verantwoordelijke wijze van zijn taak kan kwijten. Er is immers, buiten slechts een relatief enge periode voor de feitelijke invrijheidstelling, onzekerheid over wanneer deze nu precies zal plaatsvinden.
De begeleiding buiten de instelling dan confronteren met een gevangene die slechts deels klaar is voor zijn vrijheid en dan ook niet ten volle kan participeren is één van de vele oorzaken van recidive.
Een klein jaar geleden zat ik 's ochtends toevallig op de trein tegenover iemand die na 14 jaar was vrijgekomen (wat hij precies op zijn kerfstok had heb ik niet vernomen) en die ongewoon luid via GSM zijn wedervaren van een twintigtal dagen vrijheid vertelde aan "een maat". Deze persoon had gedurende de looptijd van zijn detentie enige duizenden euro's bijeengescharreld in werkplaatsen en vertelde uitvoerig zijn uitgaven:
- ne nieven iefone met internet, ik kan zelfs televies zien deroep en tieten man, tieten! allemoal gratis porno miljaar. (heel het rijtuig spitste opeens de oren, sommigen met grinnik..)
- a schoean nief kostum, da hei mich 1500 euro's gekost ma schoean. (toegegeven het paste hem wel, maar metaalgrijs is toch al enige tijd... uit de mode zullen we zeggen.)
Afin daarnaast ging de lijst verder met dure etentjes, "vrienden" waar hij verbleef die 's nachts geld uit zijn portefeuille stalen, 't glazen straatje in Gent, etc etc.. (trein Knokke/Blankenberge)
Kijk als een begeleiding er zelfs niet in slaagt om een gedetineerde bij te brengen dat ze een bankrekening dienen te openen en niet met x duizenden euro's hard verdiend geld in hun portefeuille rond te toeren om maar één ding te noemen.. wel dan is er een chronisch probleem, eentje dat zelfs in de verste verte niets te maken heeft met het al dan niet bestaan van een wet Lejeune.