1. Komt niet door een daling van productiviteit in België, wel door een stijging in andere (oostblok-)landenJPV
De productiviteit per persoon ligt in België inderdaad hoger. Wel 2 nuances. In 2003 zaten we nog aan 136,8 en sindsdien is de tendens dalen waarbij 127?3 het laagste cijfer sinds 2003 is. Secundo wordt productiviteit sterk beïnvloed door automatisering en informatisering. Het is niet enkel op het conto van "hard werken" te schrijven. Daaraan toevoegend is die productiviteit noodzakelijk om het loonkostenverschil te neutraliseren.
2. Automatisering en informatisering is er in andere landen, ook de Europese toplanden, ook. Automatisering en informatisering zorgen ook voor hogere productiviteit bij personeel zelf. Meermaals bewezen dat automatisering/informatisering voor véél meer stress kan zorgen. Vroeger kreeg je 1 keer de post per dag, nu check ik die ongeveer elke 5 minuten.
3. Productiviteit is mss wel noodzakelijk om het loonkostenverschil te neutraliseren, maar zorgt wel voor een hogere stress en dus vlugger "opgewerkt zijn". Ik heb persoonlijk geen probleem met een lager loon in combinatie met lagere productiviteit (heb bewust voor een 32-urenjob gekozen op 400 meter van mij thuis.
kan je eens een link geven van wat er allemaal in zit in België en andere landen?De term brugpensioenen is in deze door mij fout gekozen. Het is een vertaling van "early retirement" zoals gebruikt in de statistieken van OESO. Daar telt men niet enkel onze juridische systemen van werkloosheid met bedrijfstoeslag. Men kijkt daar breder naar allerlei systemen die vervroegd uittreden op de arbeidsmarkt faciliteren. Dat gaat dan zowel om systemen die toelaten dat ambtenaren (politie, brandweer, onderwijs, militairen, spoorpersoneel, piloten...) ruim voor hun zestigste stoppen met werken, als systemen van tijdskrediet voorafgaand aan pensioen als bepaalde Canada Dry constructies én uiteraard oude en nieuwe brugpensioenregelingen.
je moet nog altijd rekenen:De kostprijs is uiteraard niet enkel de betaalde werkloosheidsvergoeding, maar ook de pensioenbetalingen aan die categorieën.
Naast de uitgaven heeft de overheid door deze lage werkzaamheidsgraad natuurlijk ook minder inkomsten. Werknemers die langer werkzaam blijven betalen ook belastingen op hun inkomsten, wat per saldo het verschil aanzienlijk verhoogt.
- wat is het alternatief: hoeveel van die mensen zouden anders op werkloosheid belanden zonder realistische uitzicht op een andere job?
- wat brengt brugpensioen op voor de overheid in dat geval, wat is het duurst?
Ik ben het 100% eens dat mensen die vervroegd op brugpensioen stappen enkel voor de luxe, voor Belgische economie nefast zijn. Echter, op m'n job doe ik vooral de zware beroepen (niet juridisch, maar wel de zware beroepen in de praktijk (bouw, schoonmaak, hout&stoffering, ...). En die mensen, vaak met "steun" van de werkgever (wat ben je met een dakwerker met een kapotte rug), hebben weinig kansen op de huidige arbeidsmarkt nadien.
't was al in de jaren 70 of 80 dat brugpensioen ontstond, hoor . Ironisch genoeg is het sinds het generatiepact geëxplodeerd. Maar of het beleid ivm het buitenland zoveel slechter is, daar bestaat echt veel discussie over. Je moet jongeren een volwaardige job geven, hé, geen job waarbij er geen sprake kan zijn van sparen. Bvb in Nederland is de combinatie werken-studeren véél meer in gebruik, waardoro die mensen, die vaak tevreden zijn met een lager loon, ook als werkende geregistreerd sstaan en de cijfers "kunstmatig" drukken. Ik heb ooit cijfers gezien van werkzaamheidsgraad als voltijdser zonder overheidssubsidies en daar deed België (ondanks zijn eigen massale IBO/...-systemen) het niet zo slecht.Wat de jeugdwerkloosheid betreft : In de jaren '90 heeft men brugpensioenen gegenereerd met als argument dat daardoor de jongeren beter aan de bak zouden komen. Ook vandaag leeft dat discours nog bij mensen van mijn leeftijd en ouder. "laat de jongeren toch werken en laat osn gerust..." We kunnen enkel feitelijk vaststellen dat België inderdaad een voortijdig uitstappen uit het arbeidscircuit heeft gepromoot. Maar dat werd tegelijk minder dan andere landen in slagen om onze jongeren aan het werk te krijgen. Dat is op zijn minst een belangrijk oorzaak-gevolgdoelstelling van het beleid dat in de feiten niet gerealiseerd is...
niet 90, maar 95% van mijn brugpensioendossiers zijn mensen die ten laatste op hun 17e al aan het werk waren. Pas op, ik doe wel geen bedienden, wat de cijfers natuurlijk sterk verkleurt. Ik ben het met je eens dat brugpensioendossiers van faillissementen een andere aanpak behoeven omdat daar wél vaak nog mensen tussen zitten die wél gemakkelijk in het werk te krijgen zijn. Een toen als 23-jarige afgestudeerde die "vandaag" op brugpensioen zou willen, zal 40 gewerkte jaren nodig hebben (tenzij overgangssystemen als vrouw of als werknemer in bouw met medische beperking/nachtarbeid), behalve in faillisementen.
De huidige bruggepensioneerden zijn inderdaad doorgaans vroeger beginnen werken dan 23. Tegelijk stel ik vast dat een pak werknemers van pakweg Ford Genk ook jonge vijftigers zijn die dikwijls tot hun 18-20 technische school volgden. terwijl ook in bank- en verzekeringssector de afgelopen decennia de fusiegolven betaald werden door hooggeschoolde kaderleden - die wel zoalng hebben gestudeerd - op brugpensioen te plaatsen. 2" is dus wat hoog gegrepen. 14-16 wat laag denk ik...
Het ganse probleem is dat men vanuit de politiek de klemtoon legt op "ze zijn nog maar zoveel jaar en dus nog X jaar af van hun pensioen" Klopt dit? Ja. Is er voor de grootste doelgroep van dat brugpensioen een realistische kans dat ze nog in het werk geraken? Quasi niet. Het is VOLLEDIG zinloos, vanuit economisch perspectief, om alle 60+'ers nog te laten activeren. De kost voor de trajectbegeleiding is VEEL hoger dan de return die je kan halen.
Voor -56-jarigen (dus uit faillissementen) is het probleem er véél minder. Mannen geraken, behalve bij fysieke problemen, normaal wel nog aan het werk. Vrouwen is al een ander geval, die kunnen veel minder vlot werk vinden, zeker als ze eenzijdig technisch geschoold zijn.
De 56-tot-60 jarigen zou je vooraf moeten kunnen "screenen": sommigen zullen nog in het werk geraken, velen echter niet. Een 58-jarige boekhouder die aan zo'n 40 gewerkte jaren komt, die zal waarschijnlijk vaker nog kunnen werken, mss hoogstens in een minder stresserende omgeving.
Probleem is dat onze arbeidsmarkt ABSOLUUT niet aangepast is aan dergelijke jobs. Je hebt de bedrijven zoals Daikin, die 50+'ers lokt (deels omwille van de subsidies), maar de meeste bedrijven zien 55+'ers absoluut niet graag komen. Je zou een groot aantal jobs kunnen voorbehouden voor uitgerangeerde werknemers:
- bouwvakkers: geef ze, in weliswaar iets kleinere groepen dan nu, praktijkvakken op school of laat ze scholen onderhouden (al dan niet als vrijwilliger).
- schoonmaaksters: laat ze het onderhoud van scholen doen (trager werkritme) + middagtoezicht/opvang in scholen
- ...
Je zal zeker niet iedereen kunnen toeleiden naar ee dergelijk job en je moet ervoor uitkijken dat die jobs niet lager gewaardeerd worden, maar er zijn zeker alternatieven. En waarom niet, geef bedrijven, afhankelijk van de sector, bonussen en malussen op hun belastingen afhankelijk van het aantal 50+'ers in dienst?