Jeugddetentiecentra zelf oorzaak van ontwikkeling crimineel

[giserke]

Ik vroeg me af of jeugddetentiecentra zelf niet de oorzaak zijn van crimineel gedrag bij jongeren?

Een buurjongen bij ons in de wijk kreeg 4 jaar geleden een straf opgelegd van de jeugdrechter. Hij werd tijdens de week uit huis geplaatst en moest zich telkens zondagavond aanmelden bij een Jeugddetentiecentrum. Zaterdag morgen mocht hij dan naar huis. Als hij goed gedrag had. Lees: als ze hem niet gevat hadden bij allerlei ongein.
Reden was dat hij verschillende vechtpartijen en vandalisme op zijn geweten had. Ook op school weg gestuurd en zo.

Maar nu stel ik me de vraag, dit jaar komt hij vrij, hoe zal hij daar uit komen? Hij is daar zeker in aanraking gekomen met nog veel zwaarder gevallen dan hemzelf.
Hij zal daar zeker van alles geleerd hebben. Vooral wat hij niet moet kennen.
Tijd en geld is er niet om jongeren daar op te vangen door therapeuten en psychologen.
Zo vertelde hij me eens dat hij wekelijks moest aftekenen wanneer hij naar een sessie ging. De therapeuten in kwestie kwamen zelden opdagen, toch lieten zijn opvoeders hem aftekenen.

Hoogstwaarschijnlijk heeft hij daar ook groter gespuis leren kennen, die hij na zijn straf nog zal tegenkomen. In de minder goede zin van het woord wel te verstaan.

Weet iemand of dit effectief zo is dat in die centra alles door elkaar zit? Wordt er geen gradatie voorzien in ernstige gevallen?

[spurnd]

Dit doet mij denken aan de Panorama reportage over pleegzorg eind vorig jaar. Een jongere moest geplaatst worden, maar omdat er nergens plaats was in een reguliere leefgroep, werd ze geplaatst in een drugs afkickcentrum voor jongeren. Zelf nam deze jongere geen drugs en was hiermee ook nog nooit in aanraking gekomen. Tot ze dus werd geplaatst. Nu bleek dat ze dus in contact en verslaafd is geworden aan drugs in dit ontwenningscentrum, puur omwille van een gebrek aan een betere opvang. Met natuurlijk alle verdere gevolgen van de drugsverslaving

[roharro]

Wat is dan het alternatief? Straffeloosheid?????
Niemand verpicht de crimineel om nog crimineler te worden. Dat is zijn eigen verantwoordelijkheid.
Niet die van de "maatschappij".

[Inazuma]

Je moet geen criminelen bij elkaar zetten.
Heeft nog nooit gewerkt.

[roharro]

Je moet geen criminelen bij elkaar zetten.
Heeft nog nooit gewerkt.

Hoe moet dan dan wel? Geen gevangenisstraffen meer?
1 gevangenis per gedetineerde?
Euthanasie van veroordeelden wegens hopeloos?
...?

[Vandebos]

Goede vriend van me (nog steeds) was tijdens zijn jeugd professioneel bezig de verkeerde weg in te slaan (diefstallen, inbraak, etc etc) na een plaatsing van drie maand in Mol en er in aanraking te komen met echt zware gevallen is hij tot inkeer gekomen.

Persoonlijk denk ik dat het niet zozeer om het contact gaat doch om het karakter om hier al dan niet neen tegen te zeggen. Net zoals ondertussen wetenschappelijk bewezen is dat een genetische aanleg tot alcohol- of nicotineverslaving het misbruik van deze stoffen vergemakkelijkt.

[CityBird]

Persoonlijk denk ik dat het niet zozeer om het contact gaat doch om het karakter om hier al dan niet neen tegen te zeggen. Net zoals ondertussen wetenschappelijk bewezen is dat een genetische aanleg tot alcohol- of nicotineverslaving het misbruik van deze stoffen vergemakkelijkt.

Je haalt hier een interessant punt aan.

De wetenschap zal misschien (m.i. heel waarschijnlijk zelfs) ooit zo ver staan dat met een grote zekerheid kan worden bepaald of iemand crimineel gedrag zal gaan vertonen of niet. Of sterker nog, genetische 'anti-criminaliteitsbehandelingen' zijn mogelijk. Is iemand dan nog zelf verantwoordelijk voor zijn daden? Uiteraard neemt dit niet weg dat een seriemoordenaar niet kan functioneren in een normale samenleving, echter blijft de vraag of een seriemoordenaar dan nog altijd een seriemoordenaar is na 'genezing'. Ik had ooit zo'n discussie met een kennis die advocaat is en zij vond dat dit absoluut geen verschil zou maken, wat toch enige verbazing bij mij opwekte.

[Vandebos]

Het is het klassieke "Nature or nurture debat". Wordt iemand crimineel door interne of externe factoren? Zoals altijd zal het wel een combinatie van beiden.

Een voorbeeld dat in de literatuur langzaamaan veld wint is het zogenaamde XXY crime gene (Klinefelter syndrome), een conditie die ongeveer 1/1500 mannelijke borelingen treft. Het is niet zozeer dat iemand hierdoor crimineel wordt, maar dat de chemische/hormonale onbalans die zich vanaf de puberteit bij een aantal onder hen manifesteert hen impulsiever laat reageren en wat maatschappelijk als crimineel gedrag wordt beschouwd, sneller te plegen.

Net zoals ondertussen het wel als bewezen mag worden geacht dat er zich op chromosoon 15 effectief een gen bevindt die alcoholverslaving vergemakkelijkt. Vergemakkelijkt, niet garandeert. Omgevingsfactoren, opvoeding, karakter en andere genetische invloeden zullen steeds een rol spelen.

Naast XXY zijn er ongetwijfeld andere genen die het plegen van crimineel gedrag of de mate waarin iemand beïnvloedbaar is door derden "vergemakkelijken".