Ik ben al 7 jaren lid op dit forum.
Dankzij de oprichters, beheerders en medewerkers is er mij al veel miserie bespaard gebleven.
Uw hulp is geapprecieerd. Dank u!
En ik hoop dat u nog vele jaren verder mag hulp bieden.
Daarnaast moet er mij wel iets van het hart.
Zoals mijn nickname het zegt, heb ik veel (meer) ongeluk dan sommige anderen in hun leven.
Mensen in mijn omgeving, hebben me zelfs gevraagd waarom ik geen boek schrijf. Het is soms tegen het absurde aan en toch overvalt het mij.
Mensen die me niet kennen, zoals hier op het forum, trekken mijn verhaal regelmatig in twijfel.
Maar wat heb ik aan jullie advies, als ik hier niet de waarheid zet of moedwillig dingen achter houd? Juist, Niets!
En ik weet dat er veel mensen wel moedwillig dingen verdraaien of achterhouden, wat het natuurlijk niet gemakkelijker maakt.
Want het stoort me toch zeer de volgende uitspraken te lezen : "U was er toch niet bij?", "RAAR, wordt hier het hele verhaal verteld?", en dan alle cynische opmerkingen erbij...
Om even 1 ongeloofwaardige geschiedenis op te sommen, jaartallen zijn fictief
- 1995 (ex-) echtgenoot die een vriend die aangevallen werd door een paar mannen, wou helpen en zelf daarvoor veroordeeld werd voor slagen en verwondingen
- 2005 veroordeling op strafblad verdwenen zonder interventie onze kant. Daar echtgenoot in de bewaking werkte en elke half jaar papier van goed gedrag en zeden nodig had, hebben we dit gezien.
- 2005 toen dit op het strafblad verdwenen was, heeft echtgenoot examens gedaan voor de politieschool
- 2010 echtgenoot werd 's morgens aangevallen door een collega. Collega duwt echtgenoot tegen muur en echtgenoot duwt collega weg. Collega belt ambulance en politie en laat noteren dat echtgenoot hem geprobeerd heeft te wurgen. Diezelfde dag worden collega en echtgenoot ontslagen. Gelukkig waren er getuigen dat echtgenoot niets gedaan had en bevestigde de spoedarts op zijn medisch attest dat slachtoffer gevraagd had de kleine verwondingen in zijn hals (die niet van echtgenoot waren) aan te geven als wurgsporen.
- echtgenoot moet nieuw werk zoeken. Plots staat 1ste veroordeling terug op attest van goed gedrag en zeden. Bij commissaris om uitleg gevraagd, dan voor leugenaar uitgemaakt omdat er geen blanco kon afgegeven geweest zijn. Die heeft dan toch naar de politieschool gebeld en daarna zijn excuses gedaan maar we moesten wel zelf eerherstel opstarten wat zoals je weet niet in 1-2-3 afgehandeld is.
-2012 echtgenoot wordt vrijgesproken voor die zaak met zijn collega
Ondertussen is ex al verscheidene jaren werkzaam bij het veiligheidskorps van justitie. Juist ja, diezelfde rechtbank waar een rechter ooit zei "U bent niet aan uw proefstuk toe".
Dit alles had natuurlijk impact op ons gezinsleven.
Ondertussen jaren gescheiden maar ik weet nog de reacties toen van sommigen. Als je in mijn schoenen stond, raakt dat dan nog veel harder.
Ondertussen is mijn zoon aan een opmars begonnen
Laat ordelen aan rechter over. Dit forum is voor advies.
En buiten de insinuaties van oneerlijkheid en achterhouden van info, heeft dit advies me al goed geholpen.
Dank je daarvoor!