onder het mom praat cafe, wil ik eens mijn frustratie's kwijt.
In 2013, ben ik een gespecialiseerd ziekenhuis binnen geweest, voor een specifieke behandeling (nee geen verslaving o.i.d., maar alle begrip voor mensen die hun fout inzien en wensen geholpen te worden dit terzijde).
Daar was het de bedoeling, dat er overdag in vrije momenten, met elkaar gepraat werd, maar niet over onze problemen. Helaas, kwam er daarvan bitter weinig nog niks toe of in huis, omdat men van 's morgens 9 uur tot soms wel 1h 's nachts tv zag. Men kon nooit geen gesprek aangaan, een babbeltje slaan, want men verwees onmiddellijk dat je hen stoorde dat ze tv zien. Niet dat ik daar tv wil bannen, maar misschien toch niet van bvb 09h00-12h00 en van 13h40-17h00, omdat ze nogal stonden, op communicatie met elkaar. ik heb zowel via de interne en externe ombudsdienst mijn beklag gedaan, omdat ik vond, dat een grotendeel van de behandeling onvolledig was.
Toen ik op een avond problemen had, en ik dringend een verpleegster wenste te spreken, kon dat niet, ze was thuis aan het zien. Dit wel, tijdens haar diensturen. Ik heb daarna de hoofdverpleger en de personeelsdienst daarover ingelicht, maar het kon niet veel baten. Omdat de behandeling, niet zijn functie had, heb ik dan maar met alle problemen er rond, zelf mijn ontslag ingediend, en een zeer slecht rapport als het ware ingediend, die je krijgt, nadat je met ontslag gaat.
Zelfs de dag van vandaag, ondervind ik nog steeds, dat je 's avonds nergens moet gaan, niet moet bellen, want je stoort hen, ze zien tv.
Niet dat ik de tv wil weg bannen, dat kan gewoonweg niet en is niet mijn bedoeling, maar als je dan ziet, hoe bepaalde mensen heel hun leven en dagplanning aanpassen aan hun tv, dan zeg ik bij mezelf, hoe is dat toch mogelijk??
Zelfs mijn eigen ouders, gaan zelfs hun uitgaansleven (dus als ze weg gaan) compleet gaan regelen en zorgen dat ze thuis zijn om hun programma te zien. Ze hebben toen ik en mijn broer eens mee was, zelfs een zeer risicovolle verkeersinbreuk gedaan, omdat ze bang waren niet tijdig thuis te zijn voor hun soap.
Tv mag er zijn, en is niet weg te denken, maar het is wel een feit, dat ik geen enkel toestel weet buiten tv, dat zo een leven van een mens bepaald. In plaats dat de mensen zeggen we kijken tv, is het wel het omgekeerde.
Ikzelf, ga nooit laten om uit te gaan, telefoons op te nemen, of te praten als ik bezoek krijg. Of het moet zijn, dat er wereldnieuws is van bijzondere aard, of een extra journaal, zoals we hebben meegemaakt enkele dagen geleden, toen ik dit bericht schreef.
Als ik dan eens via youtube oude beelden zag van mensen, die 's avonds bij elkaar zaten in de straat, dan denk ik, dat moeten toch mooie tijden zijn geweest.
Maar ja, de tijden veranderen, maar of ze beter zijn, weet ik niet, ik heb al veel mooie hobby's zien stukgaan, door de komst van tv, computer en gsm.
En het raarste is, ze zouden "chatten" met hun buurman, en zelfs niet weten dat het hun buurman is.
Het sociaal leven is helemaal stuk, en iedereen zit als ... voor hun tv,pc,tablet,gsm.
Ja, ik breng ook tijd door aan de pc, anders zou ik dit bericht hier niet geschreven hebben, maar ik heb dit uit frustratie geschreven, omdat de tv voorging, dan een gezellige babbel tussen moeder en zoon. En het ergste van al is, het was geen vervolgfilm of iets, dan kan ik het begrijpen, heb dan ook respect voor hun verzetje, maar bij een los programma met muziek clips, ik weet het niet.
Ik ga gewoon niet meer in op uitnodiging op feestjes, want iedereen zit als een bezetene bezig aan hun gsm of tablet, en een babbeltje, kan bijna niet meer, zo erg is het, dat ze tijdens een feestje, hun gsm of tablet niet eens enkele uurtjes links kunnen laten liggen. Dat bepaalde mensen bereikbaar moeten zijn, alle begrip, maar zitten fb'en twitteren snapchatten en whats' appen, continu tijdens een feest, gewoonweg erg en in mijn ogen zeer asociaal.
Maar ja, als je daarover tegen anderen spreekt, zeggen ze dat is nu de hedendaagse tijd, je moet ermee leren leven. Maar dan moet je volgens mij geen feestjes meer organiseren, want je kan evenwel evengoed thuis blijven en daar fb'en twitteren snapchatten en weet ik wat allemaal.
Moet dit allemaal weer verboden worden? Nee, maar ik herinner mij wel als kind, hoe leuk het was, om met al mijn nichten en kozijnen wat wij zeggen buiten te ravotten. Maar ja, misschien denken jullie die is ouderwets. Ik kan mee met de moderne tijd, maar toch sta ik soms stil bij vroeger. En ja, bepaalden melden, dat je als kind de dingen anders ziet dan een volwassene, en das waarschijnlijk ook juist.
Maar om te eindigen, heb ik een paar titels, die me sterk aanspreken:
wim sonneveld: het dorp
corry konings: mooi was die tijd
en
Willy Derby. 1937. met Heidewitzka.
Alle 3 te vinden op youtube voor de geïnteresseerden.
Dank voor dit te lezen, en dit schrijven heeft eens deugd gedaan.