Mijn standpunt is dat de kleine private verhuurder van de verhuurmarkt verdwijnt. Niet omdat hij dat per sé wil, maar wel door de uiterst slechte omkadering en omdat hij geconfronteerd wordt met een juridisch kluwen waar zelfs menig specialist zijn weg niet meer in vindt. Het gevolg is dat de verhuurmarkt verschraalt en grotendeels in handen komt van "professionals" met de nodige juristen in hun achterkamertje, met een beleid gericht op de korte termijn en winstmaximalisatie. De sociale woningsector beschikt amper over middelen om hierop te reageren. De modale Belg komt zelfs niet in aanmerking voor een sociale woning omdat zijn inkomen te hoog is. Een grote categorie van mensen met een normaal inkomen valt bijgevolg tussen de plooien. Ook de kleine eigenaar/verhuurder, dikwijls met een zeer klein pensioentje, ziet zich genoodzaakt zijn eigendom te verkopen omdat hij de kosten die hem van overheidswege worden opgelegd, alsook de gerechtskosten ivm huurders die niet betalen niet meer aan kan. Ik weet uit ondervinding dat talrijke oudere verhuurders hier nachtmerries (ook financiële) aan overhouden.
Ik betwijfel het of de gemiddelde kleine eigenaar/verhuurder ook effectief een zeer klein pensioentje heeft. En dat een gemiddelde belg niet in aanmerking komt voor een sociale woning vind ik dan weer een positief feit

.
Over het al dan niet verdwijnen van de kleine verhuurder of niet, kan ik uit m'n ervaring niks over zeggen. Dat laat ik over aan anderen

.
De zwakste partij is overduidelijk de huurder. Of die ook NA alle wettelijke maatregelen nog steeds de zwakste persoon is? Hangt er van mij af wat je prioritair vindt:
- Ben je van oordeel dat bij het ondertekenen van een contract het recht op een degelijke huurwoning een absolute must is, dan is volgens mij de huurder nog altijd de zwakke partij. De huurder heeft nog altijd weinig efficiente mogelijkheden om de verhuurder te verplichten tot voldoende herstellingen (zie de vele huizen die nog altijd niet voldoen aan de minimumvereisten).
- Ben je van oordeel dat het betalen van de huur een absolute must is (meer dan recht op een degelijke woning), dan is volgens mij de verhuurder een zwakkeling. Bij niet-betaling van de huur duurt het té lang tegen dat de verhuurder wettelijk kan ingrijpen.
Dit zijn voor mij nog altijd de 2 grootste knelpunten waaraan beide partijen zich terecht aan kunnen ergeren.
Je zou bijna een "puntensysteem" moeten creëren waarbij elke verhuurder (de natuurlijke persoon, bij een NV telkens de persoon die deze NV vertegenwoordigt), syndicus, huurder volgens het systeem van bonus-malus de andere via een vereenvoudigde rechtbank punten kan aftrekken. Het is onlogisch dat een verhuurder die steevast mensen bedot en enkele rechtzaken per jaar aan z'n been heeft in z'n nadeel, kan blijven verhuren zonder dat nieuwe huurders op de hoogte gesteld worden van z'n misdrijven. Maak er desnoods een soort van strafblad van dat van alle partijen bij het contract moet bijgevoegd worden)